Wyrok NSA z dnia 30 sierpnia 2023 r., sygn. I GSK 1947/19
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Michał Kowalski Sędzia NSA Beata Sobocha-Holc Sędzia del. WSA Marek Krawczak (spr.) Protokolant Katarzyna Domańska po rozpoznaniu w dniu 30 sierpnia 2023 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej A S.A. w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 maja 2019 r. sygn. akt V SA/Wa 1161/18 w sprawie ze skargi A S.A. w W. na decyzję Ministra Inwestycji i Rozwoju z dnia 20 kwietnia 2018 r. nr DIR-IXa.7343.19.2018.WK.5 w przedmiocie określenia przypadającej do zwrotu kwoty dofinansowania z udziałem środków z budżetu Unii Europejskiej 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od A S.A. w W. na rzecz Ministra Funduszy i Polityki Regionalnej kwotę 25 000 (słownie: dwadzieścia pięć tysięcy) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, wyrokiem z dnia 21 maja 2019 r., sygn. akt V SA/Wa 1161/18 oddalił skargę A S.A. z siedzibą w W. (dalej: "Beneficjent", "Strona", "Skarżąca") na decyzję Ministra Inwestycji i Rozwoju z dnia 20 kwietnia 2018 r. w przedmiocie określenia przypadającej do zwrotu kwoty dofinansowania.
Treść uzasadnienia tego wyroku oraz innych przywołanych w niniejszym orzeczeniu dostępna jest w serwisie internetowym CBOSA (orzeczenia.nsa.gov.pl).
Skargę kasacyjną od powyższego wyroku złożył Skarżąca, wnosząc o jego uchylenie w całości oraz przekazanie przedmiotowej sprawy do ponownego rozpoznania przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie. Ponadto, Skarżąca wniosła o zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz rozpoznanie sprawy na rozprawie.
Zaskarżonemu wyrokowi, na podstawie art. 174 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej: "p.p.s.a.") zarzucono:
1. naruszenie prawa materialnego, tj. art. 207 ust. 1 pkt. 1 i 2 w zw. z art. 207 ust. 9 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 869; dalej: "u.f.p."), poprzez niewłaściwe zastosowanie polegające na wadliwym ustaleniu, że w niniejszej sprawie ziściły się opisane w art. 207 ust. 1 pkt. 1 i 2 u.f.p. przesłanki do wydania decyzji administracyjnej, o której mowa w art. 207 ust. 9 u.f.p., pomimo, że przesłanki te nie zaistniały, a naruszenie to przejawiało się przede wszystkim w bezpodstawnym przyjęciu, że:
1) Skarżąca wykorzystała przyznane jej w ramach dofinansowania środki niezgodnie z ich przeznaczeniem, podczas gdy środki te wykorzystane zostały, bez jakichkolwiek wątpliwości, w sposób zgodny z przeznaczeniem (co m.in. potwierdza wypłata płatności końcowej, potwierdzająca w całości realizację zakresu rzeczowo-finansowego, jak i rozliczenie Projektu), zaś brak realizacji założonych celów i wskaźników (co stanowiło dalsze zobowiązanie kontraktowe Skarżącej) spowodowany był działaniem PARP polegającym na opóźnieniu wypłaty pośrednich płatności oraz płatności końcowej, a następnie podjęciu działań (dążenie do wypowiedzenia Umowy, realizacja zabezpieczeń należytego wykonania Umowy, wypowiedzenie Umowy, uwikłanie Skarżącej w spory sądowe generujące po stronie Skarżącej koszty i stanowiące rażąco negatywne sygnały do rynku zainteresowanego inwestycją w dofinansowany Projekt) skutkujących niemożliwością realizacji założonych wskaźników;
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
