Wyrok NSA z dnia 6 września 2022 r., sygn. II OSK 2188/19
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Tomasz Zbrojewski (spr.) Sędziowie: sędzia NSA Małgorzata Miron sędzia del. WSA Piotr Broda Protokolant: starszy asystent sędziego Piotr Zawadzki po rozpoznaniu w dniu 6 września 2022 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej W. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 12 lutego 2019 r., sygn. akt II SA/Bd 1264/18 w sprawie ze skargi W. W. na decyzję Kujawsko-Pomorskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Bydgoszczy z dnia 31 sierpnia 2018 r., nr WINB-WOP.7721.68.2018.AJ w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy wyrokiem z dnia 12 lutego 2019 r., sygn. akt II SA/Bd 1264/18, oddalił skargę W. W. na decyzję Kujawsko-Pomorskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Bydgoszczy z dnia 31 sierpnia 2018 r., nr WINB-WOP.7721.68.2018.AJ, w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego.
Powyższą decyzją organ odwoławczy, na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2017 r. poz. 1257 ze zm., zwana dalej: "k.p.a."), utrzymał w mocy decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w [...] z dnia 1 czerwca 2018 r., [...], wydaną w oparciu o art. 105 § 1 k.p.a., umarzającą postępowanie w sprawie odstąpień od projektów budowlanych dotyczących wykonania ściany z kominami pomiędzy budynkami, dokonanych w trakcie budowy budynków zlokalizowanych na działkach nr [...] i nr [...] przy ul. M. [...] i [...] w Ś., które zostało rozszerzone o analizę ściany budynku nr [...] zlokalizowanej od strony budynku nr [...] przy ul. M.
Sąd I instancji wskazał, że w wyniku przeprowadzonego postępowania dowodowego organ administracji ustalił, że projekty budowlane dotyczące budowy budynków przy ul. M. na posesji nr [...] (na działce nr [...]) i nr [...] (na działce nr [...]) przewidywały, że każdy budynek będzie posiadał własną ścianę tj. na granicy działek przewidziane było wykonanie dwóch ścian grubości 25 cm z dylatacją pomiędzy nimi. Zamiast tego wykonano jedną ścianę grubości 38 cm, zlokalizowaną częściowo na działce nr [...], a częściowo na działce nr [...]. Ustalenie, że doszło do takiej sytuacji w istocie nie jest kwestionowane. Sporne jest natomiast, czy tak stwierdzony stan faktyczny należy kwalifikować jako istotne odstąpienie od warunków udzielonych pozwoleń na budowę i zatwierdzonych projektów budowlanych, w szczególności, czy doszło do zmiany charakterystycznych parametrów obiektu budowlanego: kubatury, powierzchni zabudowy, wysokości, długości, szerokości i liczby kondygnacji obiektu budowlanego (art. 36a ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane). Sąd zauważył, że w uzasadnieniu skargi skarżący podniósł, że zgodnie z założeniami projektowymi przy ul. M. nr [...] i nr [...] miały powstać dwa odrębne budynki mieszkalne jednorodzinne w zabudowie szeregowej, a także, że w świetle art. 3 pkt 2a Prawa budowlanego cechą konstytutywną budynków mieszkalnych jednorodzinnych w zabudowie szeregowej jest to, że budynki te stanowią konstrukcyjnie samodzielną całość. W odniesieniu do powyższego, Sąd Wojewódzki, przywołując wyrok NSA z dnia 27 października 2009 r., sygn. II OSK 1601/08, stwierdził, że warunek samodzielności konstrukcyjnej budynków w zabudowie szeregowej będą spełniały także takie budynki, które posiadają wspólną ścianę, każdy z budynków będzie stanowił zamkniętą przestrzeń, wydzieloną przegrodami budowlanymi i dachem będzie przeznaczony i przystosowany do stałego pobytu ludzi. W ocenie Sądu I instancji, organ zasadnie zatem uznał, że zaistniałe odstępstwo od warunków udzielonych pozwoleń na budowę i zatwierdzonych projektów budowlanych nie miało charakteru istotnego. Przy czym Sąd podkreślił, że nie ma znaczenia podnoszona przez skarżącego kwestia, iż nie ustalono, kto dopuścił się tegoż odstępstwa. Sam wskazany charakter stwierdzonego odstępstwa (odstępstwo nieistotne) skutkuje bowiem stwierdzeniem, że brak jest podstaw prawnych do działania organu w związku ze stwierdzonym stanem faktycznym, a tym samym postępowanie jest bezprzedmiotowe.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
