Wyrok NSA z dnia 24 czerwca 2022 r., sygn. II GSK 326/19
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Wojciech Kręcisz Sędzia NSA Dorota Dąbek (spr.) Sędzia NSA Mirosław Trzecki po rozpoznaniu w dniu 24 czerwca 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 29 listopada 2018 r. sygn. akt III SA/Po 507/18 w sprawie ze skargi (...) na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu z dnia(...). nr (...) w przedmiocie kary pieniężnej z tytułu urządzania gier na automatach poza kasynem gry 1) uchyla zaskarżony wyrok; 2) oddala skargę; 3) zasądza od (...) na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu 3060 (trzy tysiące sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 29 listopada 2018 r., sygn. akt III SA/Po 507/18, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w sprawie ze skargi T. D. (dalej: skarżący) na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu (dalej: organ) z dnia 30 maja 2018 r., nr 3001-IOA.4246.427.2017.AG.MCz, w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej z tytułu urządzania gier na automatach poza kasynem gry, w punkcie pierwszym uchylił zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w Poznaniu z dnia 17 maja 2016 r., nr 391000-UAGR1.8720.219.2.2015.BWK, w punkcie drugim zasądził od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu na rzecz skarżącego zwrot kosztów postępowania uznając, że w świetle ustalonego przez organy stanu faktycznego brak jest wystarczających podstaw do wykazania aktywnej roli skarżącego w urządzaniu gier na przedmiotowych automatach. W niniejszej sprawie organy powołały się na 3 umowy dotyczące najmu i dzierżawy powierzchni spornego lokalu w celu urządzania gier na automatach - umowy z dnia 1 marca 2014 r., 1 stycznia 2015 r. i 1 czerwca 2015 r. W kwestii umowy z dnia 1 marca 2014 r. i 1 stycznia 2015 r. wskazano, że skarżący zobowiązał się do informowania dysponenta automatów o uszkodzeniach czy awariach tych urządzeń. Czynsz za użytkowanie automatów według umowy z dnia 1 marca 2014 r. i z dnia 1 stycznia 2015 r. został uzależniony do eksploatacji urządzeń. W ocenie Sądu I instancji jednak, z umowy z dnia 1 czerwca 2015 r. nie wynika, że skarżący był zobowiązany do dokonywania dodatkowych czynności wobec automatów (informowania o ich uszkodzeniach itd.), a czynsz nie był uzależniony od faktu ich eksploatowania. Dla organu okolicznością przemawiająca za koniecznością uznania strony za urządzającego gry na automatach były wszystkie 3 powyższe umowy. Tymczasem w ocenie Sądu I instancji brak było podstaw do przyjęcia takiej tezy w odniesieniu do umowy z dnia 1 czerwca 2015 r. Z tego względu Sąd I instancji uznał, że postępowanie dowodowe w sprawie zostało dokonane w wadliwy sposób. Zdaniem Sądu I instancji organy wykazały w niniejszym postępowaniu wyłącznie okoliczność zawarcia odpowiedniej umowy najmu czy dzierżawy powierzchni, nie wykazały natomiast, że strona skarżąca jest osobą urządzającą gry hazardowe, a w konsekwencji, że zaistniały podstawy normatywne do objęcia tej osoby zakresem normowania i zastosowania sankcjonujących przepisów ustawy o grach hazardowych. Organy w toku postępowania nie ustaliły, na podstawie której z trzech umów znajdujących się w aktach administracyjnych skarżący miał przedmiotowe automaty w lokalu w czasie kontroli i czy skarżący wykonywał aktywnie jakiekolwiek czynności, które pozwalałyby uznać tę osobę za podmiot urządzający grę w rozumieniu ustawy o grach hazardowych. Nie wynika to przede wszystkim z umowy z dnia 1 czerwca 2015 r.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
