Wyrok NSA z dnia 6 czerwca 2022 r., sygn. II OSK 1024/21
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Roman Ciąglewicz Sędziowie: Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz Sędzia del. WSA Grzegorz Antas (spr.) po rozpoznaniu w dniu 6 czerwca 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Z. Z. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 19 listopada 2020 r. sygn. akt III SA/Kr 160/20 w sprawie ze skargi Z. Z. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] listopada 2019 r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z 19 listopada 2020 r., III SA/Kr 160/20 oddalił skargę Z. Z. na decyzję Wojewody [...] z [...] listopada 2019 r. nr [...], którą organ odwoławczy w wyniku rozpatrzenia odwołania Z. Z. utrzymał w mocy decyzję Prezydenta Miasta [...] z [...] sierpnia 2019 r. znak: [...] orzekającą o wymeldowaniu skarżącego z pobytu stałego z lokalu przy ul. [...] [...] w [...].
W odniesieniu do ustaleń faktycznych i prawnych, które stały za wydanym orzeczeniem, Sąd I instancji przyjął, że Prezydent Miasta [...] w związku z zawiadomieniem Zarządu Budynków Komunalnych w [...] z 29 sierpnia 2018 r. wszczął z urzędu 30 sierpnia 2018 r. postępowanie w sprawie wymeldowania Z. Z. z pobytu stałego (lokal przy ul. [...] [...] w [...]), a następnie po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego decyzją z [...] sierpnia 2019 r. na podstawie art. 35 ustawy z dnia 24 września 2010 r. o ewidencji ludności (Dz. U. z 2019 r. poz. 1397), dalej: u.e.l., i art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2018 r. poz. 2096 ze zm.), dalej: k.p.a., orzekł o jego wymeldowaniu z pobytu stałego w ww. lokalu. Wojewoda [...], podzielając w całości ustalenia przyjęte w sprawie przez Prezydenta Miasta [...] w decyzji z [...] sierpnia 2019 r., wyjaśnił, że Z. Z. dobrowolnie i trwale opuścił miejsce pobytu stałego, wyjeżdżając przed około 30 laty do [...] ([...]). Wyjazd ten był świadomą decyzją i nie wynikał z bezprawnych działań innych osób. Od tego czasu wymeldowany tam właśnie skoncentrował swoje sprawy życiowe. Organ odwoławczy przyjął, że sporadyczne wizyty wymeldowanego w lokalu przy ul. [...] [...] w [...] – w trakcie jego pobytów w kraju – były jedynie jego odwiedzinami u matki (B. Z.) i miały charakter przejściowy (czasowy). Nie stanowiły zatem pobytu stałego, wbrew odmiennym twierdzeniom odwołującego nie posiadającego wydanego dowodu osobistego. W kontekście wyjaśnień wskazujących na czasowe przebywanie wymeldowanego poza granicami kraju w związku z zabiegami leczniczymi, którym jest tam poddawany, Wojewoda [...] zauważył, że wyjazd miał miejsce przed prawie 30 laty i nie był spowodowany problemami zdrowotnymi, ale nastąpił w celach zarobkowych. Organ wskazał, w jakim zakresie uzupełnił na etapie odwoławczym materiał dowodowy i dlaczego nie uwzględnił zawartych w odwołaniu wniosków dowodowych. Podkreślił, że czynność zameldowania potwierdza jedynie istniejący stan faktyczny i ma charakter wtórny do zaistniałych wcześniej zdarzeń.
Z. Z. wniósł skargę na powyższą decyzję Wojewody [...] z [...] listopada 2019 r., zarzucając jej naruszenie: art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. poprzez utrzymanie w mocy decyzji organu I instancji, pomimo że wydana została z naruszeniem przepisów prawa zarówno procesowego, jak i materialnego; art. 29 k.p.a. polegające na błędnym ustaleniu przez organy obu instancji stron postępowania, tj. uznania za uczestnika osoby niemającej interesu prawnego - Q. Q., który mógłby być ewentualnie świadkiem; art. 7 w zw. z art. 77 § 1 k.p.a. poprzez niepodjęcie przez organy obu instancji wszelkich czynności niezbędnych do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy, w tym niezebranie w sposób wyczerpujący materiału dowodowego i brak wyczerpującej analizy materiału dowodowego, a w konsekwencji błędne przyjęcie, że skarżący trwale opuścił lokal przy ul. [...] [...] w [...]; art. 7 w zw. z art. 77 § 1 i art. 75 k.p.a. poprzez odstąpienie przez organy obu instancji od przeprowadzenia istotnych czynności dowodowych - przesłuchania świadków C. Z., D. E., A. E., F. Y. oraz H. I., a także przesłuchania stron postępowania, w tym w szczególności B. Z., tj. czynności dowodowych mających na celu ustalenie, czy i ewentualnie kiedy oraz w jakich okolicznościach skarżący trwale opuścił lokal przy ul. [...] [...] w [...]; art. 80 k.p.a. poprzez dokonanie oceny materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie w sposób wybiórczy, w tym w szczególności oparcie się przez organ odwoławczy na informacji przekazanej pisemnie przez E. Y., a także pismach J. Z. i wybranych fragmentach jego wypowiedzi oraz wyciągnięcie z nich błędnych wniosków, jakoby skarżący opuścił lokal przy ul. [...] [...] w [...] "przed prawie 30 laty", wyjechał za granicę (do [...]) i od tego czasu tylko tam skoncentrował swoje sprawy życiowe, przy czym stan ten trwa niezmiennie aż do chwili obecnej, podczas gdy z całokształtu materiału dowodowego wynikało, iż po długoletnim pobycie skarżącego poza granicami Polski, kilka lat temu powrócił na stałe do kraju - do lokalu przy ul. [...] [...] w [...]; art. 35 u.e.l. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie w stanie faktycznym sprawy i orzeczenie przez organy obu instancji o wymeldowaniu skarżącego z pobytu stałego z lokalu przy ul. [...] [...] w [...] w sytuacji, gdy nie wystąpiły przesłanki prawne uprawniające do wydania decyzji w tym przedmiocie.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
