Wyrok NSA z dnia 25 maja 2022 r., sygn. II GSK 134/19
Postój pojazdu w pasie drogowym, na którym umieszczona jest reklama, może być traktowany jako jego zajęcie bez zezwolenia zarządcy drogi, gdy funkcja reklamowa pojazdu jest wiodąca, co uzasadnia nałożenie kary pieniężnej za zajęcie pasa drogowego na potrzeby reklamy bez odpowiedniego zezwolenia.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Wojciech Kręcisz (spr.) Sędzia NSA Andrzej Kuba Sędzia del. WSA Cezary Kosterna po rozpoznaniu w dniu 25 maja 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej A. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 października 2018 r. sygn. akt VI SA/Wa 1182/18 w sprawie ze skargi A. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie z dnia 25 kwietnia 2018 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za zajęcie pasa drogowego bez zezwolenia oddala skargę kasacyjną
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 11 października 2018 r., sygn. akt: VI SA/Wa 1182/18, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę A. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie z dnia 25 kwietnia 2018 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za zajęcie pasa drogowego bez zezwolenia.
Skargę kasacyjną od powyższego wyroku złożył Skarżący zaskarżając ten wyrok w całości i wnosząc o jego uchylenie w całości i rozpoznanie skargi oraz uchylenie decyzji I i II instancji, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy w całości do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji, oraz o zasądzenie na rzecz Skarżącego kasacyjnie kosztów postępowania, według norm przepisanych
Zaskarżonemu orzeczeniu na podstawie art. 174 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm. zwana dalej "p.p.s.a.") zarzucił naruszenie:
1. przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, tj:
a. art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustrojów sądów administracyjnych (Dz.U. 2002 Nr 153 poz. 1269, ze zm., dalej: p.u.s.a.) w zw. z art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) i c) p.p.s.a. oraz art. 7, art. 77 § 1 art. 80 i art. 107 § 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 735 ze. zm.), dalej k.p.a., polegające na oddaleniu skargi oraz nieuchyleniu Decyzji organów I i II inst., pomimo że przeznaczeniem pojazdu Skarżącego w okresie za który wymierzono opłatę za zajęcie pasa drogowego, był przewóz rzeczy i osób, a nie używanie jako nośnika reklamowego w rozumieniu przepisów ustawy o drogach publicznych, kolejno poprzez błędne uznanie, że dowody zgromadzone w sprawie (głównie przez Organ I inst.), pozwalają uznać cel parkowania pojazdu Skarżącego kasacyjnie za niezgodny z funkcją i przeznaczeniem pasa drogowego,
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
