Wyrok NSA z dnia 28 listopada 2023 r., sygn. II GSK 1044/20
Drogi publiczne; Administracyjne postępowanie
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Gabriela Jyż Sędzia NSA Dorota Dąbek Sędzia NSA Joanna Sieńczyło - Chlabicz (spr.) Protokolant Konrad Piasecki po rozpoznaniu w dniu 28 listopada 2023 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Głównego Inspektora Transportu Drogowego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 lipca 2020 r. sygn. akt VI SA/Wa 2516/19 w sprawie ze skargi U. w Š., L. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia 9 października 2019 r. nr BP.504.208.2019.0161.GR4.8285 w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w przedmiocie kary pieniężnej za przejazd pojazdem nienormatywnym bez zezwolenia 1. uchyla zaskarżony wyrok; 2. oddala skargę; 3. zasądza od U. w Š., L. na rzecz Głównego Inspektora Transportu Drogowego 460 (czterysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 13 lipca 2020 r., sygn. akt VI SA/Wa 2516/19, po rozpoznaniu sprawy ze skargi U. z siedzibą w Š., L. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia 9 października 2019 r. nr BP.504.208.2019.0161.GR4.8285 w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji: uchylił zaskarżoną decyzję (pkt 1) oraz zasądził na rzecz skarżącej kwotę 680 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania (pkt 2).
Z uzasadnienia wyroku wynika, że Sąd I instancji za podstawę rozstrzygnięcia przyjął następujące ustalenia.
I
Decyzją z dnia 4 grudnia 2014 r. Lubuski Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego (dalej: WITD, organ I instancji) nałożył na U. z siedzibą w Š ., L. (dalej: skarżąca, strona) karę pieniężną w wysokości 2000 zł za brak zezwolenia kategorii VII, gdy nacisk jednej lub wielu osi, rzeczywista masa całkowita lub wymiary pojazdu przekraczają dopuszczalne wartości o więcej niż 10 % i nie więcej niż 20%. Decyzja organu I instancji stała się ostateczna.
Pismem z dnia 23 kwietnia 2019 r. strona złożyła do Głównego Inspektora Transportu Drogowego wniosek o stwierdzenie nieważności ww. decyzji WITD w oparciu o art. 156 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 2096 ze zm.; dalej: k.p.a.). W treści wniosku strona wskazała na wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 21 marca 2019 r. o sygn. C-127/17 (dalej: wyrok TSUE w sprawie C-127/17), którym TSUE orzekł, że nakładając na przedsiębiorstwa transportowe wymóg posiadania specjalnych zezwoleń umożliwiających poruszanie się po niektórych drogach publicznych, Rzeczpospolita Polska uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na podstawie przepisów art. 3 i 7 dyrektywy Rady 96/53/WE. Z powyższego wyroku wynika, że ograniczenie (w jakikolwiek sposób) dopuszczalnego nacisku poniżej 10 t. dla pojedynczej osi nienapędowej oraz poniżej 11,5 t. dla każdej osi napędowej (por. odpowiednio pkt 3.1 oraz pkt 3.4 załącznika I do dyrektywy Rady 96/53/WE) jest niezgodne z prawem unijnym.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
