Wyrok NSA z dnia 10 maja 2022 r., sygn. II GSK 181/19
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Mirosław Trzecki (spr.) Sędzia NSA Zbigniew Czarnik Sędzia del. WSA Tomasz Smoleń po rozpoznaniu w dniu 10 maja 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej E.K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 3 października 2018 r., sygn. akt II SA/Go 440/18 w sprawie ze skargi E.K. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] marca 2018 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wyrokiem z 3 października 2018 r., sygn. akt II SA/Go 440/18, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim oddalił skargę E.K. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z [...] marca 2018 r. w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym.
Skargę kasacyjną od powyższego wyroku złożyła E.K., wnosząc o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania WSA w Gorzowie Wielkopolskim. Zarzuciła:
na podstawie art. 174 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2022 r., poz. 329; dalej "p.p.s.a.") naruszenie przepisów postępowania w sposób mogący mieć istotny wpływ na wynik sprawy, a mianowicie art. 1 p.p.s.a. w zw. z art. 3 § 1 p.p.s.a., art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a. oraz art. 151 p.p.s.a., polegające na tym, iż Sąd pierwszej instancji oddalił skargę, bezpodstawnie uznając, iż w sprawie zaistniały przesłanki do orzeczenia wobec skarżącej kwestionowanej w administracyjnym toku instancji kary pieniężnej, podczas gdy ocena zebranego materiału dowodowego podług przepisów normujących tę kwestię zawartych kodeksie postępowania administracyjnego nakazuje przyjąć, iż w stosunku do skarżącej nie ma podstaw ku temu, w szczególności Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim zaakceptował kwestionowaną w skardze do niego decyzję, mimo nie dopełnienia przez organy wymogów przewidzianych dla postępowania administracyjnego w zakresie oceny zebranych w jego toku dowodów, mianowicie dokonanie tejże oceny w sposób nie swobodny, a dowolny, jeśli nie pomijając w istocie w procesie ustalania okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy dowodów świadczących na korzyść skarżącej to niewątpliwie interpretując ewentualne wątpliwości na jej niekorzyść, mimo iż okoliczności przez nią konsekwentnie podawane znalazły potwierdzenie zarówno w badanej przez występujące w sprawie organy wykresówce urządzenia rejestrującego przedmiotowego pojazdu (z której siłą rzeczy w sposób obiektywny wynika zadający kłam o regularności przewozów różny przebieg pojazdu danego dnia w porównaniu z innym dniem jak i różna ilość przystanków w poszczególnych dniach), oświadczeniach A. sp. z o. o. w Ś. z dnia [...] października 2017 r. i [...] listopada 2017 r. jak i w zbieżnych z ich treścią zeznaniach świadka G.K. i mimo że dla ich wyjaśnienia istniała niewykorzystana przez organy obu instancji możliwość przesłuchania przewożonych przez skarżącą pasażerów w charakterze świadków na okoliczność charakteru wykonywanych przewozów (i choćby dlatego nie jest tak jak przyjął Sąd pierwszej instancji, że strona nie wskazała dowodów, które należałoby przeprowadzić),
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
