Wyrok NSA z dnia 25 marca 2022 r., sygn. II GSK 185/22
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Wojciech Kręcisz Sędzia NSA Joanna Kabat-Rembelska (spr.) Sędzia del. WSA Cezary Kosterna po rozpoznaniu w dniu 25 marca 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej A. Sp. z o.o. w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 września 2021 r., sygn. akt VI SA/Wa 1617/21 w sprawie ze skargi B. Sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia [...] nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie zezwolenia na umieszczenie w pasie drogowym stacji bazowej telefonii komórkowej oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (dalej także: Sąd lub Sąd pierwszej instancji), wyrokiem z 7 września 2021 r., sygn. akt VI SA/Wa 1617/21, oddalił skargę P. (obecnie: X.; dalej także: spółka lub skarżąca) na decyzję Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad (dalej także: GDDKiA lub organ) z 22 marca 2021 r., nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji.
Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad decyzją z 24 października 2014 r., wydaną na podstawie art. 40 ust. 1, ust. 2 pkt 3, ust. 3, ust. 6, ust. 7, ust. 11, ust. 13, ust. 13a i art. 40d ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 19, poz. 115, ze zm.; dalej: u.d.p.) oraz § 4 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 18 lipca 2011 r. w sprawie wysokości stawek opłat za zajęcie pasa drogowego dróg, których zarządcą jest Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad (Dz. U. Nr 148, poz. 886; dalej: rozporządzenie) w związku z art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071, ze zm.; dalej: k.p.a.), zezwolił P. na umieszczenie, na okres od 1 stycznia 2015 r. do 31 grudnia 2024 r., w pasie drogowym drogi krajowej nr 7 - parking drogowy "M" (działka o numerze ewid. [...], obręb M., jedn. ewid. Z.), stacji bazowej telefonii komórkowej, stanowiącej obiekt niezwiązany z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego, o łącznej powierzchni rzutu poziomego zabudowy 50 m2. W decyzji określono opłatę roczną za zajęcie pasa drogowego w wysokości 14.600 zł (zgodnie z wyliczeniem: 50x0,80x365 = 14.600 zł, gdzie: 50 m2 - to powierzchnia rzutu poziomego obiektu budowlanego umieszczonego w pasie drogowym; 0,80 zł/m2 - to stawka opłaty za każdy dzień zajęcia 1 m2 pasa drogowego; 365 dni - liczba dni zajęcia w 2015 r.).
P. wniosła o stwierdzenie nieważności decyzji GDDKiA z 24 października 2014 r., z uwagi na to, że jest ona dotknięta wadą, o której mowa w art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a., tj. została wydana z rażącym naruszeniem prawa. Zdaniem spółki opłata za zajęcie pasa drogowego została błędnie ustalona na podstawie § 4 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia, podczas gdy w sprawie miał zastosowanie § 5 tego rozporządzenia.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
