Wyrok SN z dnia 25 lutego 2022 r., sygn. II CSKP 109/22
Niezgodność pomiędzy faktyczną powierzchnią lokalu a jego powierzchnią określoną w umowie sprzedaży stanowiła wadę rzeczy sprzedanej w rozumieniu art. 556 § 1 KC w brzmieniu obowiązującym do 24 grudnia 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
Prezes SN Joanna Misztal-Konecka (przewodniczący)
SSN Marcin Krajewski
SSN Mariusz Łodko (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa E. O. przeciwko A. S., H. S. i T. S. o zapłatę, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 25 lutego 2022 r., skargi kasacyjnej powódki od wyroku Sądu Apelacyjnego w (…) z dnia 20 listopada 2018 r., sygn. akt V ACa (…),
uchyla zaskarżony wyrok w punkcie II w części oddalającej apelację powódki co do roszczenia obniżenia ceny o kwotę 182 573,91 (sto osiemdziesiąt dwa tysiące pięćset siedemdziesiąt trzy 91/100) zł wraz z odsetkami ustawowymi od 11 grudnia 2012 r. do dnia zapłaty, oraz co do rozstrzygnięć o kosztach postępowania zawartych w punktach I i III i w tym zakresie przekazuje sprawę Sądowi Apelacyjnemu w (…) do ponownego rozpoznania, pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wyrokiem z 20 listopada 2018 r. Sąd Apelacyjny w (...) oddalił apelację powódki od wyroku Sądu Okręgowego w W. z 13 marca 2017 r., którym oddalono jej powództwo o zapłatę kwoty 258 255,67 zł.
Sąd Apelacyjny podzielił ustalenia faktyczne dokonane przez Sąd Okręgowy, z których wynika, że pozwani H. S., A. S. i T. S. byli współwłaścicielami lokalu niemieszkalnego, w którym A. S. oraz T. S. prowadzili w formie spółki cywilnej Agencję Ubezpieczeniowo-Turystyczną H. Powódka E. O. prowadziła działalność gospodarczą - Biuro Usługowe „E.” w S.. Przedmiot działalności gospodarczej stron był podobny i współpracowali z tymi samymi agencjami ubezpieczeniowymi i biurami podróży.
W 2005 r. rozpoczęto prace rozbudowujące pawilony handlowe, w tym lokal pozwanych. Po zakończeniu prac budowlanych w arkuszu danych ewidencyjnych uprawniony projektant określił powierzchnię lokalu pozwanych na 87,80 m. Przed rozbudową powierzchnia ta wynosiła nieco ponad 20 m i pozwani byli przekonani, że lokal rozbudowano o 63,30 m. W kolejnych latach opłacali podatek od nieruchomości, naliczany od powierzchni 86,50 m - 87,80 m. Przekreślenie powierzchni (63,30 m) na wniosku z 8 listopada 2006 r. o wydanie zaświadczenia o samodzielności lokalu, a także późniejsze oznaczenie w decyzji z 25 października 2006 r. zezwalającej na użytkowanie budynku powierzchni lokalu jako 63,30 m, pozwani kwalifikowali w kategoriach omyłki inspektora nadzoru budowalnego.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
