Wyrok SN z dnia 17 sierpnia 2016 r., sygn. I PK 235/15
Wypowiedzenie z mocy art. 10 ust. 3 ustawy o zwolnieniach grupowych warunków pracy i płacy pracownikowi podlegającemu szczególnej ochronie może
nastąpić tylko w razie niemożności dalszego jego zatrudnienia na dotychczas zajmowanym przezeń stanowisku, przy czym niemożność ta musi mieć obiektywny charakter, wynikający z samych dokonywanych przez pracodawcę zmian organizacyjnych skutkujących redukcją etatów, a nie będącego konsekwencją tych zmian doboru (nawet uzasadnionego) tegoż pracownika do zwolnienia z grona osób zatrudnionych na podobnych stanowiskach.
Biuletyn SN Izby Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych nr 2/2017
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Zbigniew Korzeniowski (przewodniczący)
SSN Halina Kiryło (sprawozdawca)
SSN Dawid Miąsik
w sprawie z powództwa M. W. przeciwko Komunalnemu Zakładowi Gospodarki Mieszkaniowej w K. o odszkodowanie, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 17 sierpnia 2016 r., skargi kasacyjnej powódki od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w K. z dnia 27 stycznia 2015 r., sygn. akt IX Pa (...),
uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu w K., pozostawiając temu Sądowi rozstrzygniecie o kosztach postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Sąd Rejonowy w K. wyrokiem z dnia 11 czerwca 2014 r. oddalił powództwo M. W. przeciwko Komunalnemu Zakładowi Gospodarki Mieszkaniowej w K. o zasądzenie odszkodowania z tytułu wypowiedzenia warunków pracy i płacy, a Sąd Okręgowy w K. wyrokiem z dnia 27 stycznia 2015 r. oddalił apelację powódki od tego orzeczenia i zasądził od powódki na rzecz pozwanego kwotę 60 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu odwoławczym.
W sprawie ustalono, że powódka M. W. była zatrudniona u pozwanego na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony od 1998 r., ostatnio na stanowisku Kierownika Oddziału Eksploatacji Budynków (dalej: „EOB”) nr 2 w K., dokąd została przeniesiona z OEB nr 7. Powódka ma wykształcenie wyższe informatyczne i jest też licencjonowanym zarządcą nieruchomości. Pierwsze stanowisko kierownicze u pozwanego - zastępcy kierownika w OEB nr 7 - objęła w 2006 r. W 2008 r. awansowała na kierownika tej jednostki i stanowisko to zajmowała do lipca 2011 r., kiedy to została przeniesiona do OEB nr 2. Pozwany dokonał wówczas „wymiany” kierowników OEB nr 2 i OEB nr 7 w ten sposób, że zamienili się oni stanowiskami. Celem takiej zamiany było sprawdzenie powódki w innym miejscu. Powódka była poprzednio szeregowym pracownikiem w OEB nr 7 i pozwany uznał, że może mieć ona problemy z kierowaniem swoimi dawnymi koleżankami i kolegami, dlatego przeniesiono ją na nowe miejsce pracy, w którym nie była obciążona znajomościami na stopie towarzyskiej. Po objęciu nowego stanowiska powódka zaszła w ciążę, w związku z czym od września 2011 r. korzystała ze zwolnienia chorobowego. W dniu 21 kwietnia 2012 r. powódka urodziła dziecko i od tego dnia przebywała na urlopie macierzyńskim. Na wniosek powódki pozwany udzielił jej dodatkowego urlopu macierzyńskiego w okresie od 8 września 2012 r. do 5 października 2012 r., a następnie urlopu wychowawczego z tytułu opieki nad dzieckiem w okresie od 6 grudnia 2012 r. do 7 grudnia 2012 r., po czym na podstawie art. 1867 k.p. obniżył powódce wymiar czasu pracy do 7/8 etatu w okresie od dnia 10 grudnia 2012 r. do dnia 6 grudnia 2013 r. w celu sprawowania osobistej opieki nad synem. Do dnia 2 stycznia 2013 r. powódka korzystała ze zwolnienia lekarskiego na siebie i dziecko - był to pierwszy dzień jej obecności w pracy. W 2011 r. pozwany zorganizował konkurs na stanowisko kierownicze w OEB-7, które od listopada 2011 r. objął B. W., gdyż administracja nie mogła działać bez kierownika, a nie wiedziano, kiedy powódka wróci z L4, ani czy będzie korzystać z urlopu wychowawczego.
Pismem z dnia 15 września 2011 r. Pierwszy Wiceprezydent Miasta K. zwrócił się do pozwanego o przedstawienie propozycji działań racjonalizujących koszty funkcjonowania zakładu oraz jego strukturę organizacyjną w związku z obserwowanym zmniejszaniem się wielkości zasobów mieszkaniowych zarządzanych przez KZGM w K. powodowanym intensywną realizacją wykupów lokali mieszkalnych przez najemców, a także wyburzeniami zdekapitalizowanych budynków. W trakcie narady Dyrektorów pozwanego w dniu 26 września 2011 r. podjęto decyzję o likwidacji EB-2 na koniec 2011 r. i rozdzieleniu jego zasobów pomiędzy EB-3 i EB-4, o czym poinformowano Wiceprezydenta K.. W dniu 4 listopada 2011 r. Dyrektor pozwanego wydał polecenie (...) w związku z likwidacją Oddziału Eksploatacji Budynków nr 2 oraz wynikającą stąd reorganizacją, celem którego było między innymi dokonanie przejęcia w zarządzanie budynków w terminie od dnia 1 stycznia 2012 r. oraz realizacja niezbędnych działań w związku ze zmianą nazwy OEB-7 na OEB-2 począwszy od dnia 1 stycznia 2012 r. Na dzień likwidacji OEB nr 2 u pozwanego było siedem oddziałów eksploatacji budynków. Natomiast na dzień 1 stycznia 2012 r. było ich tylko sześć. Reorganizacja związana z likwidacją OEB nr 2 polegała na tym, że oddział ten faktycznie zlikwidowano, a pracowników przesunięto do innych jednostek organizacyjnych, natomiast dawny OEB nr 7 zmienił nazwę na OEB nr 2. Wewnątrz tej jednostki nie doszło do jakichkolwiek zmian, za wyjątkiem zmiany numeru, nie zmieniano też numeracji pozostałych OEB. Sytuacja kadrowa na stanowiskach kierowniczych w poszczególnych OEB przedstawiała się w ten sposób, że w OEB nr 1 nie było w tym okresie żadnych zmian; w OEB nr 2 zmiana polegała na likwidacji oddziału z dniem 1 stycznia 2012 r. W OEB nr 3 pozostał dotychczasowy kierownik, zaś od maja 2013 r. zatrudniono nowego zastępcę kierownika - nabór na to stanowisko miał miejsce w kwietniu 2013 r. Do poprzedniego zastępcy kierownika pozwany miał bowiem zastrzeżenia i osoba ta została oddelegowana do innej pracy. Kierownik OEB nr 3 R. R. nie zgłosiła kandydatury powódki na swojego zastępcę. Na tym stanowisku zatrudniono J. C. W OEB nr 4 i 6 nie było żadnych zmian kadrowych, natomiast w OEB nr 5 stanowisko kierownika pozostało bez zmian, a w miejsce zastępcy kierownika A. M. zatrudniono K. W. w ramach awansu wewnętrznego. W OEB nr 7, który z dniem 1 stycznia 2012 r. stał się OEB nr 2, kierownikiem jest B. W., zatrudniony na tym stanowisku w ramach konkursu zewnętrznego. Jego zastępcą jest od 1 stycznia 2012 r. M. G., która objęła to stanowisko w drodze awansu wewnętrznego. Zastępcy kierowników w OEB powinni, co do zasady, posiadać kwalifikacje techniczne, gdyż są odpowiedzialny za te kwestie. Oprócz OEB pozwany ma także inne działy. W działach tych następowały awanse wewnętrzne. Najbardziej newralgiczne działy, to dział organizacji przetargów i dział gospodarki mieniem i tam następowały zmiany. W tych jednostkach trzeba było obsadzać stanowiska kierownicze, gdyż nie można było czekać, aż powódka wróci do pracy. Powódka nie była brana pod uwagę przy żadnych awansach wewnętrznych z uwagi na nieobecność w pracy. Wszystkich pracowników z likwidowanego OEB nr 2 pozwany przeniósł do innych jednostek organizacyjnych, mając na uwadze ich kwalifikacje i doświadczenie. Z każdym z pracowników przeprowadzono rozmowę wyjaśniając mu zaistniałą sytuację i większość z nich przeszła do innych jednostek pozwanej na zasadzie porozumienia stron. Powódka zajmowała stanowisko kierownicze w jednostce, która przestała istnieć i nie było fizycznej możliwości powrotu na poprzednie stanowisko. Wszystkie stanowiska kierownicze były obsadzone, nie tworzono żadnej nowej komórki. W momencie powrotu powódki do pracy, biorąc pod uwagę jej kwalifikacje, pozwany dysponował jednym stanowiskiem, które mógł jej zaproponować, a było to stanowisko starszego inspektora ds. obsługi najemców. Powódka nie brała udziału w żadnym z konkursów na stanowiska kierownicze w okresie od września 2011 r. do kwietnia 2013 r. Informacje o naborach na stanowiska pozwany zamieszcza zgodnie z przepisami ustawy o pracownikach samorządowych, tj. przez ogłoszenie w miejscu pracy i Biuletynie Informacji Publicznej, a czasami w prasie. Powódka nie była nieformalnie informowana o takich konkursach przez pracodawcę. W 2012 r. pozwany zamieścił w BIP cztery ogłoszenia o naborze na stanowisko urzędnicze. Kryteria awansów u pozwanego są jawne i przejrzyste dla pracowników. Każdy z pracowników może wziąć udział w konkursie tzw. zewnętrznym. Nie jest więc to konkurs ograniczony do osób jeszcze niezatrudnionych przez pozwanego. Awans wewnętrzny następuje wtedy, gdy pracownik wykazuje się ponadstandardowo w wykonywaniu swoich obowiązków i można go przesunąć na wyższe stanowisko. Nie ma obowiązku, by stanowiska kierownicze obsadzać wyłącznie w ramach konkursu. Jeśli jest odpowiedni kandydat wśród pracowników, to można pominąć procedurę konkursu.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
