Instytut Wydawniczy Związków Zawodowych nie ma zdolności sądowej w postępowaniu przed sądem gospodarczym (art. 4797 k.p.c.).

Wpis w postaci ułamkowej części stanowi odpowiedni ułamek całego wpisu stosunkowego; cały wpis stosunkowy nie może przekraczać jednego miliarda złotych (§ 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 17 maja 1993 r. w sprawie określenia wysokości wpisów w sprawach cywilnych - Dz. U. Nr 46, poz. 210).

Uchwała Sądu Najwyższego mająca na celu wyjaśnienie przepisów prawnych budzących wątpliwości nie może być środkiem kolejnej weryfikacji wykładni przyjętej przez składy orzekające tego Sądu w poszczególnych sprawach, w sytuacji gdy wyczerpane zostały prawie wszystkie instytucjonalne możliwości ustalenia właściwej wykładni, a jeżeli rozstrzygnięcie zagadnienia prawnego nie ma już praktycznego znaczenia

W uchwale rady gminy określającej zasady sprzedaży mieszkań komunalnych nie jest dopuszczalne postanowienie o udzielaniu bonifikat od ceny lokali ustalonej zgodnie z art. 21 ust. 7, 38 i 39 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (jednolity tekst: Dz. U. z 1991 r., Nr 30, poz. 127 ze zm.).

Ustawowe prawo pierwokupu, przewidziane w art. 76 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (jedn. tekst: Dz. U. z 1991 r. Nr 30, poz. 127 ze zm.), nie ma zastosowania do przeniesienia przez spółdzielnię budowy domów jednorodzinnych na rzecz swoich członków udziałów w użytkowaniu wieczystym gruntu objętego zabudową domów jednorodzinnych, stosownie

1. W razie podjęcia przez walne zgromadzenie (zebranie przedstawicieli) spółdzielni uchwały o podziale spółdzielni, na podstawie art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 20 stycznia 1990 r. o zmianach w organizacji i działalności spółdzielczości (Dz. U. Nr 6, poz. 36 ze zm.), radzie osiedla mieszkaniowego przysługuje legitymacja procesowa do zaskarżenia tej uchwały tylko w ramach roszczenia o wydanie orzeczenia

Zwolnienie lokalu przez najemcę w rozumieniu art. 60 ust. 2 prawa lokalowego (j.t. Dz.U. 1987 r., nr 30, poz. 165 ze zm.) występuje zarówno wtedy, kiedy jest to rezultatem zamiany między najemcami lokali podlegających temu samemu dysponentowi (art. 58 ust. 1 prawa lokalowego), dokonanej za zezwoleniem tego dysponenta, jak też zamiany zajmowanego lokalu na lokal wolny dostarczony przez dysponenta lokalu

Decyzja wydana w związku z żądaniem ustalenia lokalizacji inwestycji stanowi samodzielne rozstrzygniecie administracyjne, którego prawidłowość powinna być oceniana odrębnie, niezależnie od dalszych faz postępowania administracyjnego związanego z realizacją inwestycji budowlanej.

Do uznania za nieważny wyroku sądu wojskowego, skazującego osobę cywilną za popełnienie przestępstwa określonego w art. 18 § 1 w zw. z art. 7 dekretu z dnia 13 czerwca 1946 r. o przestępstwach szczególnie niebezpiecznych w okresie odbudowy Państwa (Dz.U. nr 30, poz. 192 z późn. zm.), powołany jest z mocy art. 2 ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych

W wypadku pozbawienia życia osoby prowadzącej działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego przesłanki dochodzenia roszczeń przewidziane w art. 11 ust. 2 ustawy z 23.II.1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz.U. nr 34, poz. 149; zm. Dz.U. z 1993 r., nr 36, poz. 159) spełnione są wówczas,

1.Członkowie zarządu zakładowej organizacji związkowej nie korzystają z ochrony przed rozwiązaniem umowy o pracę przewidzianej w art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1990 r. Nr 4, poz. 19 ze zm., w związku z art. 32 ustawy z dnia 23 maja 1991

Pozostawanie w stosunku pracy z jednoczesnym pobieraniem renty inwalidzkiej wyłącza możliwość przyznania pracownikowi odprawy rentowej w razie rozwiązania stosunku pracy.

Artykuł 8 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. z 1990 r. Nr 4, poz. 19 ze zm.) nie ma zastosowania do pracownika, który do dnia rozwiązania z nim stosunku pracy przyjął propozycję ponownego zatrudnienia w tym samym zakładzie pracy.

Sprzeciw współwłaściciela zabudowanej nieruchomości wyrażony przeciwko treści tytułu wykonawczego po uzyskaniu tego tytułu przez innego współwłaściciela tej nieruchomości nie może stanowić podstawy powództwa opozycyjnego (art. 840 § 1 pkt 2 k.p.c.).

1. Prezes sądu rejonowego może zarządzić – na podstawie art. XII przepisów wprowadzających kodeks postępowania cywilnego – rozpoznanie sprawy o podział majątku wspólnego po rozwiązaniu spółki cywilnej przez jednego sędziego. 2. Odmówił udzielenia odpowiedzi na drugie pytanie.

Orzeczenie sądu o przywróceniu posiadania nieruchomości opuszczonej przerywa bieg terminu z art. 34 dekretu z dnia 8 marca 1946 r. o majątkach opuszczonych i poniemieckich (Dz.U. nr 13, poz. 87) także wtedy, jeżeli nie nastąpiło faktyczne objęcie w posiadanie tej nieruchomości przez jej współwłaścicieli.

Do przedawnienia roszczenia, które było objęte dyspozycją art. 229 § 2 k.c. skreślonego przez ustawę z dnia 28 lipca 1990 r. o zmianie ustawy – Kodeks cywilny (Dz.U. nr 55, poz. 321), może mieć zastosowanie w drodze analogii art. XXXV przepisów wprowadzających kodeks cywilny.

Złożenie w urzędzie administracji państwowej na druku zawierającym klauzulę pouczającą o skutkach przewidzianych w art. 247 § 1 k.k. nieprawdziwego w swej treści „oświadczenia”, zawiadamiającego o utracie prawa jazdy i wnioskującego o wydanie wtórnika tego dokumentu, nie stanowi złożenia fałszywego „zeznania”. Tego rodzaju zachowanie się – w zależności od ustaleń faktycznych w konkretnej sprawie –

W wypadku wypowiedzenia umowy o prace przez pracodawcę, ustalenie przez strony wcześniejszego terminu rozwiązania umowy o pracę (art. 36 § 6 kodeksu pracy) nie pozbawia pracownika roszczeń wynikających z art. 45 kodeksu pracy.