Z treści art. 79 § 1 w zw. z art. 80 k.p.k. wynika, że w postępowaniu o odszkodowanie i zadośćuczynienie, prowadzonym na podstawie art. 8 i 11 ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz.U. nr 34, poz. 149 z późn. zm.), pełnomocnikiem wnioskodawcy może być tylko adwokat, wobec czego

Złożenie obietnicy udzielenia korzyści majątkowej lub osobistej osobie pełniącej funkcję publiczną za czynność stanowiącą naruszenie przepisu prawa stanowi dokonanie przestępstwa przekupstwo czynnego, określonego w art. 241 § 3 k.k. w zw. z art. 239 § 3 k.k., nie tylko jego usiłowanie, również wówczas gdy obietnica udzielenia korzyści nie zostanie przyjęta.

Sprawca przestępstwa określonego w art. 311 § 3 k.k. „działał przy użyciu (...) niebezpiecznego przedmiotu”, jeżeli uderza lub usiłuje uderzyć pokrzywdzonego niebezpiecznym przedmiotem albo też w inny sposób, używając takiego przedmiotu, wyrządza lub usiłuje wyrządzić mu dolegliwość fizyczną.

W razie zwolnienia żołnierza zajmującego stanowisko dowódcy pułku lub wyższe z czynnej służby wojskowej przed wszczęciem przeciwko niemu postępowania karnego (art. 570 § 2 k.p.k.) w sprawie o przestępstwo, które – mimo tego zwolnienia – nie przestaje podlegać orzecznictwu sądów wojskowych (art. 564 § 2 zd. 2 k.p.k.), wyłącznie właściwy do rozpoznania sprawy pozostaje też wojskowy sąd okręgowy lub sąd

Prawomocne postanowienie prokuratora o umorzeniu postępowania przygotowawczego na podstawie art. 280 § 1 i art. 11 pkt 2 k.p.k. w zw. z art. 26 § 1 k.k., w którym stwierdzono popełnienie przez oznaczoną osobę czynu o znamionach określonych w ustawie karnej, ale o znikomym stopniu społecznego niebezpieczeństwa, a nawet – na podstawie art. 26 § 2 k.k. – wystąpiono z wnioskiem do właściwego organu o ukaranie

Przez prowadzenie zaciągu, o którym mowa w art. 238 ust. 2 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej, należy rozumieć ukierunkowane działanie polegające na nakłanianiu lub ułatwianiu obywatelom polskim, a także przebywającym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej cudzoziemcom, służby w obcym wojsku, obcej organizacji wojskowej lub zakazanej przez prawo

Działające w Wojsku Polskim – na podstawie przepisów ustawy z dnia 18 stycznia 1951 r. o odpowiedzialności żołnierzy za przewinienia dyscyplinarne i za naruszenie honoru i godności żołnierskiej (Dz.U. nr 6, poz. 53) – oficerskie sądy honorowe nie były organami pozasądowymi w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych

Przymusowe doprowadzenie do jednostki wojskowej – na podstawie art. 61 ust. 2 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (j.t. Dz.U. z 1992 r., nr 4, poz. 16; zm. Dz.U. z 1992 r., nr 54, poz. 254 i z 1994 r., nr 43, poz. 165) – powołanego do czynnej służby wojskowej, który nie zgłosił się do odbywania tej służby, nie nadaje mu statusu „żołnierza” (art

Do uznania za nieważny wyroku sądu wojskowego, skazującego osobę cywilną za popełnienie przestępstwa określonego w art. 18 § 1 w zw. z art. 7 dekretu z dnia 13 czerwca 1946 r. o przestępstwach szczególnie niebezpiecznych w okresie odbudowy Państwa (Dz.U. nr 30, poz. 192 z późn. zm.), powołany jest z mocy art. 2 ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych

Złożenie w urzędzie administracji państwowej na druku zawierającym klauzulę pouczającą o skutkach przewidzianych w art. 247 § 1 k.k. nieprawdziwego w swej treści „oświadczenia”, zawiadamiającego o utracie prawa jazdy i wnioskującego o wydanie wtórnika tego dokumentu, nie stanowi złożenia fałszywego „zeznania”. Tego rodzaju zachowanie się – w zależności od ustaleń faktycznych w konkretnej sprawie –