Wyniki badań kontrolnych komisji lekarskich do spraw inwalidztwa i zatrudnienia przeprowadzonych po upływie dziesięciu lat, przez które trwało nieprzerwanie inwalidztwo, nie mogą stanowić podstawy do pozbawienia rencisty prawa do renty.

Data nabycia prawa do świadczeń przewidzianych w ustawie z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. Nr 17, poz. 75 ze zm.) jest związana z datą złożenia wniosku o te świadczenia (art. 99 ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin - Dz. U. Nr 40, poz. 267 ze zm.), a nie

Datą decydującą o sposobie obliczenia podstawy wymiaru emerytury lub renty jest data zgłoszenia wniosku o te świadczenia.

Decyzja organu rentowego w sprawie renty inwalidy wojennego wydana w oparciu o orzeczenia komisji lekarskich do spraw inwalidztwa i zatrudnienia, w skład których, nie wchodził lekarz - przedstawiciel Związku Inwalidów Wojennych Rzeczypospolitej Polskiej narusza art. 57 ust. 2 ustawy z dnia 29 maja 1974 r. o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin (jednolity tekst: Dz. U. z 1983

Ocena inwalidztwa osoby, u której stwierdzono różnorodne schorzenia wymaga łącznej opinii biegłych lekarzy sądowych, która powinna też uwzględniać wpływ tych schorzeń na zdolność do dotychczasowego zatrudnienia (art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin - Dz. U. Nr 40, poz. 263 ze zm.).

Z faktu, że w postępowaniu karnym przed sądem obowiązuje zasada skargowości (art. 6 k.p.k.), nie wynika jeszcze, że odstąpienie oskarżyciela publicznego od oskarżenia stanowi ujemną przesłankę procesową w rozumieniu art. 11 pkt 4 k.p.k., zobowiązującą sąd do umorzenia postępowania. Wynika to w sposób oczywisty z treści art. 36 k.p.k., w myśl którego odstąpienie oskarżyciela publicznego od oskarżenia

Przepisu § 7 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 20 listopada 1974 r. w sprawie stosunków pracy, w których pracodawcą jest osoba fizyczna (Dz. U. Nr 45, poz. 272), uzależniającego przewidziane w art. 177 § 3 k.p. przedłużenie do dnia porodu umowy o pracę zawartej na czas określony lub na czas wykonywania określonej pracy, która uległaby rozwiązaniu po upływie trzeciego miesiąca ciąży, od przepracowania

Odpowiednie stosowanie przepisów o rewizji do postępowania z rewizji nadzwyczajnej (art. 423 § 1 k.p.c.) oznacza - w odniesieniu do cofnięcia tej rewizji (art. 393 § 2 k.p.c.), - że sąd nie jest uprawniony do oceny, czy cofnięcie rewizji nadzwyczajnej przez właściwy podmiot jest dopuszczalne.

Na podstawie art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (Dz. U. Nr 31, poz. 214 ze zm.) pracownik nabywa prawo do odprawy emerytalnej także wtedy, gdy złożył on wniosek o przejście na emeryturę w czasie nieprzerwanego pobierania zasiłku chorobowego po ustaniu stosunku pracy, a prawo do emerytury nabył bezpośrednio po wyczerpaniu okresu zasiłkowego.

Prowadzenie przez zakład pracy samodzielnego postępowania w celu wyjaśnienia, czy zachowanie pracownika nosi znamiona oczywistości przestępstwa, o którym mowa w art. 52 § 1 pkt 2 kodeksu pracy samo przez się nie przesądza o bezprawności takiego działania w rozumieniu art. 24 § 1 kodeksu cywilnego także wówczas, gdy przypisywane pracownikowi przestępstwo nie zostało przez niego popełnione.

Na podstawie art. 4771 § 2 k.p.c. sąd może uwzględnić roszczenie o odszkodowanie zamiast roszczenia o przywrócenie do pracy (art. 56 k.p.) zgłoszonego przez pracownika objętego ochroną przed rozwiązaniem stosunku pracy z art. 32 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (Dz. U. Nr 55 poz. 234 ze zm.), wówczas, gdy roszczenie to okaże się nieuzasadnione ze względu na jego sprzeczność ze społeczno-gospodarczym

Na podstawie art. 4771@TEZA TEKST = § 2 k.p.c. sąd może uwzględnić roszczenie o odszkodowanie zamiast roszczenia o przywrócenie do pracy (art. 56 k.p.) zgłoszonego przez pracownika objętego ochroną przed rozwiązaniem stosunku pracy z art. 32 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (Dz.U. nr 55, poz. 234) wówczas, gdy roszczenie to okaże się nieuzasadnione ze względu na jego sprzeczność

Wpis stały, określony w § 30 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 17 maja 1993 r. w sprawie określenia wysokości wpisów w sprawach cywilnych (Dz.U. Nr 46, poz. 210), pobiera się od wniosku o wpis łącznie prawa użytkowania wieczystego gruntu i własności budynku na tym gruncie, jeżeli umowa dotyczyła oddania gruntu Skarbu Państwa lub gruntu należącego do gminy.

Posiedzeniem, na które sprawa została skierowana, według art. 36 ust. 1 pkt 2a ustawy z dnia 13 czerwca 1967 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. Nr 24, poz. 110 ze zm.), jest pierwsze posiedzenie przeznaczone na rozprawę.

Niepoświadczona podpisem strony kserokopia nie jest dokumentem, a dołączenie jej do pozwu o wydanie nakazu zapłaty na podstawie art. 47924 pkt 2 k.p.c. prowadzi do stwierdzenia, że pozew jest dotknięty brakiem formalnym, uzasadniającym zastosowanie art. 130 I i 2 k.p.c.

W sytuacji, gdy wypadek przy pracy był jednocześnie wypadkiem powodującym szkodę powstałą w związku z ruchem pojazdu mechanicznego, objętą ubezpieczeniem odpowiedzialności cywilnej posiadaczy i kierowców tych pojazdów na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 marca 1989 r. w sprawie ubezpieczeń ustawowych komunikacyjnych (Dz.U. nr 18, poz. 100 ze zm.), zakładowi pracy, który wypłacił poszkodowanemu