W sprawie o wyrejestrowanie pojazdu /art. 79 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym - Dz.U. nr 98 poz. 602 ze zm./, która jest inną sprawą administracyjną niż sprawa o zarejestrowanie pojazdu, właściwość organu ustala się według miejsca zamieszkania strony zgodnie z ogólnymi regułami sformułowanymi w art. 21 par. 1 pkt 3 Kodeksu postępowania administracyjnego.

W razie, gdy postępowanie zostało podjęte z urzędu, przedmiot postępowania wyznacza organ. W sytuacji, gdy postępowanie zostaje wszczęte na wniosek, przedmiot postępowania wyznacza strona. Organ tym żądaniem jest związany, nie jest zatem władny do zmiany jego treści.

Sytuację, w której nastąpiło obniżenie wymiaru podatku w wyniku zmiany decyzji określającej zaległość podatkową reguluje art. 76 par. 1 pkt 1 lit. "a" ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./. W takim przypadku nie stwierdza się nadpłaty lecz zwraca nadpłatę. Jest to czynność, którą organ podatkowy dokonuje z urzędu, po uprzednim wydaniu postanowienia w

Opuszczenie bez wymeldowania miejsca pobytu stałego, jako jedna z niezbędnych przesłanek wymeldowania, winno być rozumiane jako zaniechanie posiadania lokalu będącego dotychczasowym miejscem stałego pobytu i dobrowolne wyprowadzenie się do innego mieszkania. Rezygnacja z prawa do przebywania w lokalu może nastąpić w sposób wyraźny, poprzez złożenie stosownego oświadczenia, ale również poprzez odpowiednie

Z literalnego brzmienia art. 240 par. 1 pkt 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ wynika, że powołując się na ten przepis, należy wykazać ujawnienie "nowych dowodów istniejących w dniu wydania decyzji, nieznanych organowi, który wydał decyzję". Chodzi tu więc o dowody, czyli takie środki dowodzenia, które mogą być uznane za wiarygodne i dopuszczalne

Odmowa uwzględnienia wniosku dowodowego strony może nastąpić tylko wtedy, gdy zawarte w nim żądanie dotyczy okoliczności stwierdzonych już za pomocą innych dowodów, a także gdy dotyczy to zakomunikowania stronie faktów powszechnie znanych albo faktów znanych organowi z urzędu.

Ustawa z dnia 25 listopada 1993 r. o podatku importowym od towarów sprowadzanych lub nadsyłanych z zagranicy /Dz.U. nr 123 poz. 551 ze zm./ obowiązywała w okresie od dnia 1 stycznia 1994 r. do dnia 31 grudnia 1998 r. Ustawa ta nie zawierała przepisów przejściowych, które by pozwalały na jej stosowanie po upływie okresu obowiązywania.

Brak jest możliwości uznania przed 1998 r., to jest wejściem w życie przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, kwoty nienależnego lub nadmiernego zwrotu podatku za zaległość podatkową, gdyż na gruncie ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ brak było przepisu o treści takiej jak art. 52

1. Starosta, który jest organem uprawnionym do przyznania odszkodowania w trybie art. 86 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne /Dz.U. nr 38 poz. 230 ze zm./ nie jest organem właściwym do rozstrzygania spraw dotyczących uregulowania własności nieruchomości, na której doszło do powstania szkody Jest to sprawa o charakterze cywilnoprawnym należąca do właściwości sądu powszechnego. 2. Bez

W decyzji o zwolnieniu żołnierza zawodowego z zawodowej służby wojskowej wskutek wypowiedzenia dokonanego przez organ wojskowy należy nie tylko określić termin /okres/ wypowiedzenia i początkowy jego bieg, lecz także wskazać ostatni dzień tego terminu /okresu/ jako datę zwolnienia ze służby - rozwiązania stosunku służbowego /art. 79 ust. 4 i 5 ustawy z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie wojskowej żołnierzy

Odrzucenie zarzutu wniesionego do projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego nie może być uzasadnione wyłącznie porównaniem planu dotychczas obowiązującego z projektem planu wyłożonego do publicznego wglądu. Obowiązkiem rady gminy jest skonfrontowanie zarzutu i projektu planu ze stanem faktycznym i prawnym działek z dnia odrzucenia zarzutu.

Brak wyraźnej granicy na gruncie nie stanowi przeszkody w jej określeniu w pozwoleniu na budowę, albowiem obiekt podlega geodezyjnemu wytyczeniu na gruncie przez uprawnionego geodetę, co zapewnia lokalizację zgodnie z projektem zagospodarowania działki.

Przepis par. 17 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 stycznia 1986 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o drogach publicznych /Dz.U. nr 6 poz. 33 ze zm./ nie stanowi podstawy do wydania przez zarząd gminy decyzji zezwalającej na usunięcie drzew w pasie drogowym i nie wyłącza w takiej sprawie art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska

Odmówić udzielenia odpowiedzi na przedstawione pytania prawne.

1. Wydając decyzję o zatrzymaniu prawa jazdy do czasu wykazania się przez daną osobę posiadaniem kwalifikacji kierowcy /art. 114 pkt 1 lit. "b" ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym - Dz.U. nr 98 poz. 602 ze zm./, starosta zasadniczo koncentruje się na ustaleniu, czy stosowny wniosek komendanta wojewódzkiego Policji odpowiada wymogom formalnym wynikającym z przepisów rozporządzenia

1. Z art. 2 Protokołu nr 4 do Układu Europejskiego wynika, że wolą stron umowy było uznanie za produkty ze Wspólnoty także te pochodzące z Europejskiego Obszaru Gospodarczego, które zostały przywiezione z obszaru Unii Europejskiej. Jeżeli zatem organy celne nie kwestionują spełnienia pozostałych przesłanek do zastosowania obniżonych stawek celnych, to brak jest podstaw do odmowy stosowania obniżonych

1. Rozstrzygnięcie organu odwoławczego nie może być podejmowane w oderwaniu od rozstrzygnięcia, jakie zapadło w pierwszej instancji. Organ drugiej instancji nie może uchylać decyzji, która w jego ocenie, nie narusza prawa procesowego ani prawa materialnego, a podjęte rozstrzygnięcie w skutkach prawnych jest identyczne z rozstrzygnięciem organu pierwszej instancji /umorzenie postępowania/. Umorzenie

Równe traktowanie kobiet i mężczyzn oznacza niedyskryminowanie w jakikolwiek sposób, bezpośrednio lub pośrednio, ze względu na płeć /art. 18[3a] par. 2 Kp/. Za naruszenie natomiast zasady równego traktowania kobiet i mężczyzn uważa się różnicowanie przez pracodawcę sytuacji pracowników ze względu na płeć, którego skutkiem jest w szczególności odmowa kontynuowania stosunku pracy /art. 18[3a] par. 1

Przepis art. 57 par. 2a ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny /Dz.U. nr 23 poz. 117 ze zm./, chroniąc własność intelektualną, chroni też przed nieuczciwą konkurencją, a więc również przed naruszeniem prawa do znaku niezarejestrowanego i prawa do oznaczenia przedsiębiorstwa.

Zdefiniowanie w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 2 lutego 1999 r. w sprawie sposobu i trybu postępowania organów celnych przy zatrzymywaniu towarów w wypadku podejrzenia naruszenia przepisów dotyczących ochrony własności intelektualnej, handlowej i przemysłowej /Dz.U. nr 16 poz. 141/ towaru podrobionego, odwołującego się do zarejestrowanego znaku towarowego, nie może świadczyć o braku możliwości

Uprawnienia do przebywania na pobyt stały w określonym budynku, lokalu, pomieszczeniu, o jakich mowa w art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /t.j. Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174 ze zm./ mogą być samoistne lub pochodne. Uprawnienia samoistne oparte są na tytule prawnym wynikającym z własności, najmu lub innego stosunku obligacyjnego. Natomiast uprawnienia

Organy podatkowe, rozpatrując ponownie wniosek o korektę deklaracji w sprawie naliczonego podatku akcyzowego i stwierdzenia nadpłaty w tym podatku, powinny ustalić, czy ustalenie zobowiązania podatkowego na określone gatunki papierosów nie nastąpiło według wyższej stawki niż ustawowa. W przypadku natomiast, gdyby akcyza na określone gatunki papierosów była płacona przez producenta, według wyższej niż

Zgodnie z przepisem art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ orzeczenia Sądu są prawomocne /z wyjątkiem, który w sprawie nie zachodzi/, w związku z czym, niedopuszczalne jest zażalenie.

1. W demokratycznym państwie prawnym, jakim jest Rzeczpospolita Polska, niedopuszczalne jest, by lex falsa lex est /złe prawo było prawem/. 2. Sędziowie mają prawo /a niekiedy i obowiązek, w szczególności wtedy, gdy z uwagi na utratę mocy obowiązującej, w kwestii legalności danego aktu normatywnego nie może wypowiedzieć się Trybunał Konstytucyjny/ - na podstawie postanowień art. 8 ust. 2 Konstytucji