1. Ustawa z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks Celny /Dz.U. 23 poz. 117 ze zm./ w przepisie art. 83, ani art. 32 ust 2 Protokołu Nr 4, nie nakłada na organy celne kraju importera obowiązku wskazywania we wniosku weryfikacyjnym przyczyn przeprowadzenia tego postępowania. Protokół Nr 4 przewiduje, iż jedynie "w razie potrzeby" wymagane jest szczegółowe uzasadnienie wniosku weryfikacyjnego. Trzeba bowiem

Jeżeli podanie w imieniu strony wnosi osoba prawna, to obowiązkiem organu administracji publicznej, wynikającym z art. 64 par. 2 Kpa, jest wezwanie strony do przedłożenia pełnomocnictwa odpowiadającego wymogom określonym w art. 33 par. 1 Kpa z pouczeniem, że nieusunięcie tych braków spowoduje pozostawienie podania bez rozpoznania. Nadto, z art. 9 Kpa wyprowadzić należy obowiązek poinformowania strony

Zgodnie z treścią art. 240 par. 1 pkt 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, w sprawie zakończonej decyzją ostateczną wznawia się postępowanie, jeżeli "wyjdą na jaw istotne dla sprawy nowe okoliczności faktyczne lub nowe dowody istniejące w dniu wydania decyzji, nieznane organowi, który wydał decyzję. Przepis art. 240 par. 1 pkt 5 Ordynacji podatkowej

Przeniesienie prawa własności nieruchomości dokonane w formie aktu notarialnego stanowi czynność cywilnoprawną, a rozstrzyganie w sprawach ważności tego rodzaju czynności, jak i zasądzanie stosownych kwot z tytułu wyrządzonej szkody należy do drogi sądowej w sprawach cywilnych i pozostaje w kompetencji sądów powszechnych. W tym zakresie wyłączona jest sądowa kontrola wykonywana przez Naczelny Sąd Administracyjny

Utrzymanie przewodów dymowych i wentylacyjnych należy do właściciela lub zarządcy obiektu budowlanego /art. 5 i art. 61 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane - Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./. Zauważyć należy, że przepis art. 62 cytowanej ustawy stanowi, iż obiekty budowlane powinny być w czasie ich użytkowania poddawane przez właściciela lub zarządcę okresowej kontroli, co najmniej raz w roku

O realizowaniu inwestycji w rozumieniu art. 130c ust. 1 i 2 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne /Dz.U. nr 38 poz. 230 ze zm./ można mówić dopiero wówczas, kiedy strona będzie dysponować ostateczną decyzją pozwalającą na budowę projektowanej inwestycji; taka decyzja upoważnia ją do rozpoczęcia robót budowlanych i zezwala na realizację projektowanego zamierzenia.

Samo występowanie nawet z oczywiście bezzasadnymi wnioskami i wykorzystywanie przez cudzoziemca wszystkich przewidzianych w przepisach prawa polskiego instytucji prawnych w celu "zalegalizowania" pobytu, nie może być, poczytywane jako wyraz lekceważenia polskiego porządku prawnego.

Cofnięcie odwołania przez stronę nie zwalnia organu odwoławczego z obowiązku oceny decyzji organu pierwszej instancji w zakresie jej zgodności zarówno z prawem, jak i z interesem społecznym, a zatem nie prowadzi wprost do umorzenia postępowania odwoławczego.

Wynik kontroli wskazujący uchybienia w samoobliczeniu podatku oraz nieprawidłowości w rekonstrukcji podstaw opodatkowania, który odtwarza podstawy opodatkowania w celu określenia wysokości straty poniesionej w roku podatkowym, stanowi istotnościowo pierwszoinstancyjną decyzję administracyjną, którą Inspektor Kontroli Skarbowej powinien wydać na podstawie art. 24 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r.

Zajęcie przez organ gminy stanowiska w formie postanowienia stanowiącego porozumienie w rozumieniu art. 40 ust. 3c ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /Dz.U. 1999 nr 15 poz. 139 ze zm./ o treści odpowiedniej dla decyzji o ustaleniu warunków zabudowy i zagospodarowania terenu, do wydania której ustawą upoważniony jest organ gminy, na terenie której znajdować się ma większa

Zmiana decyzji ostatecznej w trybie art. 154 par. 1 Kpa nie może prowadzić do wydania decyzji sprzecznej z prawem. Słuszny interes strony w rozumieniu art. 154 par. 1 Kpa musi być bowiem rozumiany jako interes znajdujący oparcie w obowiązujących przepisach prawa.

Nie w każdej sytuacji straty w środkach obrotowych powinny być uznane za koszt uzyskania przychodów. Straty muszą być zawsze rzeczywiste i prawidłowo udokumentowane.

Na etapie postępowania o udzielenie pozwolenia na użytkowanie w oparciu o art. 55 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm. tj. po nałożeniu przez nadzór budowlany obowiązku dokonania określonych czynności w trybie procedury legalizacyjnej/, organ architektoniczno-budowlany może dokonać jedynie sprawdzenia zgodności wykonanych robót z dokumentacją

Przy istniejącym i udowodnionym zamiarze działania w sposób częstotliwy, opodatkowaniu podlega nawet jednorazowe wykonanie czynności.

Do obiektów budowlanych lub ich części, których nakazano rozbiórkę, a które nie są budynkami w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./, przy nakładaniu grzywny w celu przymuszenia nie można stosować przepisu art. 121 par. 5 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /Dz.U. 1991 nr 36 poz. 161 ze zm./. Ustalając

1. Postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji może dotyczyć tylko ustalenia czy decyzje, których wniosek o stwierdzenie nieważności dotyczy, obarczone są wadami, których enumeratywny wykaz określają przepisy art. 247 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, czy te wady nie występują. Taki zakres omawianego postępowania wiąże się niewątpliwie

Tylko uchylenie ostatecznej decyzji wymiarowej stanowi przesłankę do wznowienia postępowania na podstawie art. 240 par. 1 pkt 7 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./.

Autodrom lub inaczej określając plac manewrowy jest konstrukcyjnie i funkcjonalnie zbliżony do drogi, w związku z tym jest to budowla stanowiąca całość techniczno-użytkową, przez co mieści się w pojęciu obiektu budowlanego i dlatego do jej wykonania potrzebne jest uzyskanie pozwolenia na budowę.

Żaden przepis prawa nie zakazuje wprost używania przez pracowników w pracy wrotek lub innego podobnego sprzętu służącego szybkiemu przemieszczaniu się. Dopuszczalność wyposażenia pracowników w tego typu sprzęt może być jednak oceniana z punktu widzenia ciążącego na pracodawcy generalnego obowiązku zapewnienia pracownikom bezpiecznych i higienicznych warunków pracy.

Zgodnie z treścią art. 22 pkt 9 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /t.j. Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./ do obowiązków kierownika budowy należy zgłoszenie obiektu budowlanego do odbioru ale tylko przez dokonanie odpowiedniego wpisu w dzienniku budowy a nie przez zawiadomienie właściwego organu o zakończeniu budowy, o czym mowa w art. 54 ust. 1 cyt. ustawy.

1. Unormowanie art. 233 Kpa, mimo zamieszczenia w Dziale VIII Kpa, dotyczącym skarg i wniosków dotyczy kwestii procesowych i wskazuje na możliwość wszczęcia przez organ postępowania z urzędu, gdy skarga /zawiadomienie/ pochodzi od osoby trzeciej nie będącej stroną. Użycie w dyspozycji słowa "może" wyraźnie stanowi, iż nie mamy do czynienia z obowiązkiem organu, czy też z wszczęciem postępowania w rozumieniu

Jeżeli już po pobraniu podatku przez organ celny nastąpi zmniejszenie podstawy obliczenia kwoty podatku od towarów i usług z tytułu importu towaru poprzez zmianę decyzji o wymiarze cła, to w takiej sytuacji zastosowanie, powinny znaleźć przepisy ustawy Ordynacja podatkowa o stwierdzeniu nadpłaty. Niedopuszczalne jest przy tym, by organy podatkowe /mimo powołania w sentencji decyzji organu I instancji

Robót budowlanych polegających na dociepleniu stropodachu, wszystkich ścian oraz wykonaniu izolacji pionowej budynku wielomieszkaniowego nie sposób uznać za prace remontowe, gdyż remontem jest wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych, polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego /art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane - Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm

W świetle art. 144 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. nr 115 poz. 741 ze zm./ organ nie może dowolnie wybierać jednego ze współwłaścicieli nieruchomości i obciążać go w całości opłatą adiacencką. Organ powinien obciążyć opłatą adiacencką wszystkich właścicieli w częściach stosownych do ich udziałów. Także wszyscy właściciele nieruchomości powinni być stronami postępowania