Koszty podjętych czynności, mających na celu zabezpieczenie należności celnych, poniesione zostały z winy strony, która mimo ciążącego na niej obowiązku nie zgłosiła samochodu we właściwym trybie i czasie do odprawy celnej.

Skoro ustawodawca upoważnił organy samorządu terytorialnego /rada gmin/ do stanowienia prawa miejscowego w zakresie opłat lokalnych tj. zasad ich ustalania i poboru oraz terminu płatności i wysokości stawek, czyniąc przy tym jedyne ograniczenie co do dopuszczalnej wysokości tych stawek, to z góry założył ich zróżnicowanie w zależności od miejsca prowadzenia handlu targowiskowego.

Stroną postępowania jest jedynie podmiot wprowadzający środek spożywczy do obrotu i to niezależnie od tego, czy jest jego właścicielem, czy nie, a nie producent środka spożywczego.

1. W stosunku do osób będących obywatelami polskimi, zamieszkałych i zameldowanych w Polsce, mimo formalnego pobytu za granicą, nie ma zastosowania art. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./. 2. Skoro niezałatwienie sprawy w terminie określonym w art. 35 Kpa nastąpiło z przyczyn niezależnych od organu podatkowego a wręcz zawinionych

1. Zarzut naruszenia przez organ gminy zasady równości podmiotów gospodarczych wobec prawa przy wydaniu decyzji, odmawiającej wydania zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych, nie może uzasadniać uchylenia tej decyzji przez Naczelny Sąd Administracyjny, jeżeli rozstrzygnięcie odpowiada zasadom przeciwdziałania alkoholizmowi i ograniczania dostępności do alkoholu, o jakich mowa w preambule oraz art

Mieszkańcy, w tym poszczególni członkowie spółdzielni mieszkaniowych nie są stronami, lecz "osobami trzecimi" w procesie inwestycyjnym.

Dla ustalenia, iż wprowadzono do sprzedaży alkohol pochodzący z nielegalnego źródła, skutkującego cofnięciem zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych, nie wystarczy samo stwierdzenie obecności w sklepie butelek z alkoholem opatrzonych fałszywymi banderolami.

Umorzenie zaległości podatkowej, o którym mowa w art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./, jest instytucją nadzwyczajną, bowiem zasadą jest płacenie podatków. Jednak organ podatkowy, podejmując decyzję co do występowania bądź braku rzeczowych przesłanek uzasadniających umorzenie należności podatkowej w konkretnej sprawie, powinien

1. Przepis zawarty w art. 44 ust. 3 - w związku z treścią art. 42 ust. 4 - ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ zezwala organom podatkowym na ograniczenie lub wyłączenie odpowiedzialności spadkobiercy, jeżeli ponoszenie takiej odpowiedzialności stoi w sprzeczności z zasadami współżycia społecznego. Przepis art. 42 ust. 4 jest przepisem odsyłającym

Okoliczność, że zawarte w zaskarżonej decyzji pouczenie mówi o dopuszczalności wniesienia skargi do sądu, nie może przesądzać o prawie do skorzystania z tej drogi bez spełnienia wymogu z art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./. O dopuszczalności skargi nie może stanowić wola organu administracyjnego, względnie niewłaściwe rozumienie

Żaden przepis ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74 ze zm./ nie wyłącza członków komisji nie będących radnymi z zakresu objętego hipotezą art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./.

Na postanowienie, wydane na podstawie art. 59 par. 2 Kpa, o odmowie przywrócenia terminu do wniesienia odwołania, jako nie podlegające zaskarżeniu w drodze zażalenia i nie kończące postępowania co do istoty, jak również nie kończące postępowania odwoławczego, skarga do sądu nie przysługuje.

Koszty związane z zawarciem umowy kupna-sprzedaży należą do kategorii "kosztów związanych bezpośrednio z zakupem" i wchodzą w skład ceny nabycia stanowiącej podstawę do wyliczenia odpisów amortyzacyjnych środków trwałych wliczanych do kosztów uzyskania przychodu.

Decyzje o zwolnieniu od podatku dochodowego wydawane na podstawie art. 23 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym /Dz.U. nr 60 poz. 253 ze zm./ mogą dotyczyć wyłącznie dochodów z prowadzenia przedsiębiorstwa, a więc "z czynności wykonywanej w sposób przemysłowy".

Art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ przewiduje szczególny przypadek samoistnego powstania obowiązku podatkowego, w efekcie samego wystawienia faktury lub rachunku uproszczonego, wykazującego kwotę podatku od towarów i usług, przy czym obowiązek ten przyjmuje postać swoistej sankcji.

Przed wydaniem decyzji o cofnięciu zezwolenia dewizowego na organie spoczywa obowiązek przeprowadzenia postępowania dowodowego zgodnie z art. 7 i art. 81 Kpa.

Istotna dla oceny, czy dane urządzenie może być zaliczone do środków trwałych, jest jego wartość w stanie kompletnym i zdatnym do użytku.

1. Organy podatkowe podejmując decyzję w trybie art. 22 ust. 1 i art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ nie są zwolnione od przestrzegania zasad przewidzianych w Kodeksie postępowania administracyjnego, w tym zebrania wyczerpującego materiału dowodowego, jego dokładnej analizy, a zwłaszcza przesłanek umorzenia oraz uzasadnienia

Z treści par. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z pkt 2 zarządzenia Prezesa Narodowego Banku Polskiego z dnia 31 marca 1990 r. w sprawie warunków prowadzenia działalności gospodarczej polegającej na kupnie i sprzedaży wartości dewizowych i na pośrednictwie w kupnie i sprzedaży tych wartości oraz maksymalnej wysokości marż pobieranych przy wykonywaniu tych czynności /M.P. nr 15 poz. 119 ze zm./ wynika, że aby uznać

O ile przepisy kodeksu postępowania administracyjnego nie stanowią inaczej organ administracji jest związany wydaną przez siebie decyzją, także wtedy gdy decyzja nie stała się jeszcze ostateczną. Stan związania organu administracji publicznej własną decyzją trwa do czasu ustania jej mocy obowiązującej, nawet wtedy gdy organ dostrzega jej wadliwość. Nie jest dopuszczalne takie sprostowanie decyzji,

Częściowa rozbiórka górnych części żelbetonowych fundamentów i ścian podpiwniczenia, sąsiadujących z innym budynkiem i nie wychodzących ponad poziom gruntów połączona z całkowitym zasypaniem pozostałej części spełnia wymóg zrealizowania rozbiórki wybudowanej części obiektu budowlanego. Wymóg rozbiórki został spełniony jeżeli odpadną przyczyny ze względu na które konieczne jest otrzymanie pozwolenia

Paragraf 330 pkt 1 rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 14 grudnia 1994 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie /Dz.U. 1995 nr 10 poz. 46 ze zm./ nie może ustalać innych terminów obowiązywania przepisów techniczno-budowlanych od tych które zostały określone w art. 107 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane