1. Zobowiązanie w podatku dochodowym od osób prawnych powstaje w dacie złożenia zeznania wstępnego. 2. Artykuł 22 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ ma zastosowanie zarówno do odraczania terminu płatności podatku, jak i zaliczek na podatek.

Organy podatkowe sprawdziły, czy dokument przedstawiony przez skarżących dla udowodnienia poniesienia wydatków na cele mieszkaniowe jest wiarygodny. Ustaliły, że w przedsiębiorstwie, które figuruje jako sprzedawca określonych w rachunku towarów, nie ma kopii spornego rachunku, a co więcej, że zarówno w dniu wystawienia rachunku przedstawionego przez skarżących, jak i w całym roku 1993 nie prowadziło

1. Użycie w art. 47 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ sformułowania "zobowiązania z tytułu podatków" jest przejawem nieprecyzyjności ze strony ustawodawcy. Odpowiedzialność wspólnika spółki z ograniczoną odpowiedzialnością może być bowiem orzeczona dopiero, gdy spółka nie uiści podatku w terminie jego płatności. Orzeczenie o odpowiedzialności

Jeżeli organ podatkowy zwraca się do Głównego Urzędu Statystycznego o wydanie opinii co do klasyfikacji SWW, to jest wydaną opinią związany.

Wydane pracownikom przez zakład pracy bony inwestycyjne w związku z niezrealizowaniem wypłat ze stosunku pracy stanowią przychód pracowników w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. z 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./. Zakład pracy będący emitentem tych bonów zobowiązany jest jako płatnik obliczyć i pobrać zaliczkę tak jak od przychodów ze

1. Zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ w związku z art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./, decyzja dotycząca podatku od nieruchomości stanowiącej współwłasność, winna być skierowana do wszystkich współwłaścicieli tej nieruchomości, jako do podatników

W postępowaniu z wniosku o zaniechanie naliczania i poboru zaliczek uwzględnienie żądania podatników może dotyczyć tylko takich wydatków, które w sposób nie budzący wątpliwości wskazują na to, że obowiązek podatkowy nie wystąpi w ogóle albo wystąpi w wysokości mniejszej niż suma pobranych zaliczek. Jeżeli zaś w tym postępowaniu jest sporne, czy określony rodzaj wydatków będzie miał znaczenie przy obliczaniu

Dokumenty urzędowe sporządzone w przepisanej formie przez powołane do tego organy i w ich zakresie działania stanowią dowód tego, co zostało w nich urzędowo stwierdzone. Rodzi to w konsekwencji domniemanie zgodności z prawdą tego, co zostało w dokumencie stwierdzone przez organ, który dokument sporządził. Do momentu obalenia domniemania treść dokumentu rodzi skutki prawne z niej wynikające.

Wynikające z par. 3 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 1993 r. w sprawie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych /Dz.U. nr 132 poz. 635 ze zm./ wyłączenia w stosowaniu jego przepisów nie stosuje się w sytuacji, gdy jeden ze wspólników w roku poprzedzającym rok podatkowy wykonywał w ramach stosunku pracy czynności wchodzące w zakres deklarowanej działalności spółki

Przesłanką dopuszczalności postępowania sądowoadministracyjnego w odniesieniu do skarg na bezczynność polegającą na niewydaniu w terminie decyzji sprowadza się do tego, że skarżący obowiązany jest przed wniesieniem skargi do wyczerpania środków prawnych przewidzianych w art. 37 Kpa, tzn. winien wnieść zażalenie do organu administracji publicznej wyższego stopnia na niezałatwienie sprawy w terminie.

W razie zwolnienia policjanta będącego radnym ze służby nie ma zastosowania art. 25 ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./, uzależniający rozwiązanie stosunku pracy z radnym od uprzedniej zgody rady gminy, której jest członkiem. Dotyczy to każdej podstawy prawnej zwolnienia policjanta ze służby spośród wymienionych w art. 41 ustawy z dnia 6 kwietnia

Sam fakt nieprzerejestrowania pojazdu na nazwisko kupującego nie wyklucza możliwości zaliczenia go do mienia przesiedleńczego. Z istoty umowy kupna-sprzedaży wynika, iż przeniesienie własności przedmiotu, a więc prawa do korzystania i użytkowania rzeczy następuje z chwilą jego wydania.

W formule orzekania o odszkodowaniu /art. 160 par. 4 Kpa/ mieszczą się wszystkie możliwe rozstrzygnięcia organu, które mogą być ocenione przez sąd powszechny, z wyjątkiem bezczynności organu administracji, podlegającej zaskarżeniu tylko do Naczelnego Sądu Administracyjnego w ramach art. 17 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.

1. Spółka mogła wybrać jedną z form korzystania z prywatnego samochodu dla celów służbowych. Skoro jednak prywatny samochód pracownika Spółki w określonym czasie oddany został Spółce w użytkowanie, to wydatki z tym związane mogły być zaliczane w ciężar kosztów na podstawie posiadanych przez Spółkę rachunków. Nie jest jednocześnie możliwe, aby w tym samym okresie koszty używania tego samochodu mogły

Według ust. 21 objaśnień do podatkowej księgi przychodów i rozchodów, w brzmieniu tego ustępu obowiązującym od 01.01.1994 r., a wprowadzonym rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 1993 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów /Dz.U. nr 131 poz. 624/, wydatki z tytułu używania nie wprowadzonego do ewidencji środków trwałych samochodu

Egzekucja administracyjna należności spółki wodnej z tytułu składek członkowskich i innych świadczeń przysługujących od członków spółki jest niedopuszczalna.

Ogólnie trudna sytuacja bytowa podatnika, uwarunkowana niskimi, ale stałymi dochodami oraz niezdolnością do pracy, sama przez się nie stanowi podstawy zaniechania poboru podatku /zaliczek/. Zasada powszechności opodatkowania, przy uwzględnieniu dokonanego na dzień 1 stycznia 1992 r. ubruttowienia, stanowi, że każdy obywatel ponosi obowiązek podatkowy od osiągniętych dochodów. Jedynie wyjątkowe zdarzenia

Prowadzenie prac /kontynuowanie samowolnych robót budowlanych po dniu 1 stycznia 1995 r./ podlega ocenie w ramach unormowań prawnych wówczas obowiązujących /w dacie ich prowadzenia/ łącznie z odpowiedzialnością inwestora. Faktyczne zatem zaniechanie prac może i powinno być oceniane jako zakończenie budowy. Z samym faktem zaniechania robót budowlanych po dniu 1 stycznia 1995 r. nie można łączyć powstania