1. Brak jest przepisów zabraniających biegłym rewidentom prowadzenia działalności gospodarczej, w tym również prowadzenia biur księgowych świadczących usługi w zakresie badania bilansów. 2. Ewidencja dla celów składek na rzecz samorządowej organizacji zawodowej rewidentów nie może być uznana za ewidencję VAT, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług

Gdy po wydaniu decyzji o wymiarze cła, w wyniku ujawnionych wad jakościowych towaru sprzedawca obniży wartość celną towaru, to przepisy art. 23 ust. 1 i art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 74 poz. 312 ze zm./ nie stoją na przeszkodzie w uwzględnieniu tego faktu w trybie postępowania odwoławczego lub postępowania prowadzonego w trybie nadzwyczajnym.

Adwokat wpisany na listę adwokatów zgodnie z art. 68 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze /Dz.U. nr 16 poz. 124/, któremu Okręgowa Rada Adwokacka wskazała siedzibę wykonywania zawodu, ma prawo żądać od organów adwokatury takiego działania, które umożliwi mu realizacje uprawnień adwokackich.

Niewpisywanie faktur sprzedaży nie jest zwykłym naruszeniem obowiązków określonych w art. 27 ust. 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ i oznacza, że ewidencja nie może stać się wyłączną podstawą do określenia podstawy opodatkowania, gdyż nie w pełni oddaje wielkość obrotu. Sytuacja ta uzasadnia zastosowanie art. 27 ust

Przepis art. 68 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ nie ma zastosowania do sytuacji, w których właściwy organ wydał decyzję na podstawie art. 68 pkt 1, a zobowiązanym do opróżnienia budynku /lokalu/ jest jedynie jego właściciel.

Z uwagi na unormowania: art. 3 in initio, art. 2 par. 1 pkt 1 in initio ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /Dz.U. 1991 nr 36 poz. 161 ze zm./, art. 5 ust. 1 i 5 ust. 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./, a także art. 1 par. 1 pkt 1, art. 104 par. 1 i 2, art. 109 par. 1, art. 110 par. 1 i art. 130

Odprawa celna czasowa jest odprawą celną szczególnego rodzaju, w której organ celny nie orzeka o wymiarze należności celnych, lecz w myśl art. 17 ust. 3 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ w kwestii zabezpieczenia majątkowego. Skoro więc odprawa czasowa, jest odprawą szczególnego rodzaju, której przedmiotem nie jest rozstrzygnięcie w zakresie wymiaru należności

W sytuacji skierowania przez stronę środka zaskarżenia do niewłaściwego organu o zachowaniu terminu do jego wniesienia decyduje data przesłania środka zaskarżenia przez organ niewłaściwy organowi właściwemu.

Jeżeli decyzja o warunkach zabudowy nie została wydana względnie została wzruszona, brak jest podstaw do wydania decyzji o pozwoleniu na budowę. Brak jest również podstaw do zawieszenia postępowania w przedmiocie pozwolenia na budowę, jeżeli inwestor nie legitymuje się ostateczną decyzją o warunkach zabudowy.

1. Odpowiedź na skargę nie może uzupełniać tego, co powinno zawierać uzasadnienie faktyczne decyzji. Cel tego pisma jest zupełnie inny - ma ono zawierać wyłącznie ustosunkowanie się do zarzutów skargi. 2. Organ podatkowy orzekający o odpowiedzialności nabywcy majątku podatnika /ustawa z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych - Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./ każdorazowo musi z urzędu rozważyć

Z przepisów art. 24 ust. 1, 3 i 4 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /Dz.U. nr 89 poz. 415 ze zm./ wynika, że na zaistnienie zarzutu w rozumieniu tych przepisów wskazuje treść wystąpienia zainteresowanego, w którym powołuje się on na naruszenie jego interesu prawnego lub uprawnienia w projekcie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

1. Odnoszenie w koszty wydatków z tytułu częściowego używania telefonu prywatnego do celów służbowych jest możliwe w sytuacji, gdy działalność gospodarcza jest prowadzona w lokalu mieszkalnym podatnika. Jeżeli podatnik dysponuje telefonem w miejscu wykonywania działalności gospodarczej, to zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów kosztów rozmów telefonicznych z telefonu prywatnego /w lokalu mieszkalnym

W świetle przepisów ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ brak jest podstaw do stwierdzenia, że rozporządzenie rzeczą stanowiącą własność osobistą podatnika podatku od towarów i usług i nie związaną z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą lub korzystanie z niej podlega opodatkowaniu tym podatkiem, chyba że spełnia

Od dnia 5 lipca 1993 r. to jest od wejścia w życie ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, sprzedaż wierzytelności nie podlega opłacie skarbowej, jeżeli dokonuje jej podatnik VAT świadczący usługi w zakresie finansów, a także gdy podatnikiem tej daniny jest nabywca wierzytelności.

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego oddalający skargę oznacza jedynie, że w ocenie Sądu zaskarżona decyzja nie narusza prawa w stopniu zobowiązującym Sąd do jej uchylenia bądź stwierdzenia nieważności, nie wyłącza natomiast możliwości jej zmiany lub uchylenia w nadzwyczajnym trybie administracyjnym, przewidzianym dla wzruszenia decyzji prawnie niewadliwych. Dopuszczalne jest zatem wznowienie postępowania

1. Strona, żądając doręczenia uwierzytelnionych odpisów z akt sprawy, ma obowiązek wykazać w tym swój ważny interes, a organ rozpatrując takie żądanie dokonuje własnej oceny, czy w danej sprawie ze względu na okoliczność prowadzonego postępowania lub ze względu na potrzeby strony w innej sprawie zaistniał ważny interes strony. 2. Procedura przewidziana w art. 52 Kpa nie może mieć zastosowania do czynności

Obowiązek podatkowy w podatku VAT nie jest związany z momentem zawarcia cywilnoprawnej umowy, lecz z momentem wydania towaru lub wykonania usługi i tylko wyjątkowo z momentem zapłaty - zależnie od tego, co nastąpi wcześniej, chyba że pobrano zaliczkę w wysokości co najmniej połowy ceny.

1. Wystawienie faktury korygującej potwierdza jedynie wcześniej przyznany rabat i nie może być utożsamiane z jego przyznaniem. 2. Podatnik, który nie obniżył podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w rozliczeniu za miesiąc, w którym otrzymał fakturę lub w miesiącu następnym, nie traci tego prawa bezpowrotnie; może on kwotę tego podatku odliczyć później, dokonując odpowiedniej korekty uprzednio

Odliczenie podatku naliczonego w miesiącu poprzedzającym otrzymanie faktury jest nieprawidłowością w świetle art. 19 ust. 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ i powinno skutkować określeniem prawidłowej wysokości podatku. Nie stanowi to jednak zawyżenia podatku naliczonego w ogóle, skoro kwota tego podatku wynika z prawidłowo

1. Decyzja określająca inną wysokość podatku dochodowego niż wynikająca z zeznania podatkowego za dany rok, wydana na podstawie art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ ma charakter decyzji deklaratoryjnej, to znaczy, że stwierdza jedynie fakt uprzedniego powstania zobowiązania podatkowego na skutek zaistnienia okoliczności, z którymi

Właściwy organ może co prawda, w braku zgody właściciela, orzec o dopuszczalności usytuowania budynku bezpośrednio w granicy, jednakże w odległościach, o których mowa w ust. 6 par. 12 rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 14 grudnia 1994 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie /Dz.U. 1995 nr 10 poz. 46/.

Zobowiązania i wierzytelności Skarbu Państwa związane ze zwrotem byłemu właścicielowi w trybie art. 69 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ wywłaszczonej nieruchomości, przekazanej następnie Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa, stają się zobowiązaniami i wierzytelnościami tej Agencji /art. 5 ust. 1, 2

Użytkowanie ustanowione na czas oznaczony na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 14 lipca 1961 r. o gospodarce terenami w miastach i osiedlach /Dz.U. 1969 nr 22 poz. 159 ze zm./ wygasa z upływem terminu określonego w decyzji, bez potrzeby wydawania decyzji o wygaśnięciu. Stanowiący o obowiązku wydania decyzji o wygaśnięciu użytkowania przepis par. 13 pkt 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 31