1. Stosunek pracy z mianowania /służbowy/ powstać może wyłącznie w wyniku aktu mianowania, który jest decyzją administracyjną w rozumieniu art. 104 Kpa. 2. W przypadku pracowników umownych powinność z par. 6 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 października 1983 r. w sprawie praw i obowiązków pracowników Narodowego Banku Polskiego /Dz.U. nr 64 poz. 290/ ma, podobnie jak w przypadku umownych

1. Art. 101 ust. 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ przewiduje, że w sprawie wezwania do usunięcia naruszenia stosuje się przepisy o terminach załatwienia spraw w postępowaniu administracyjnym. Oznacza to, że można wnieść skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego jeśli organ gminy nie wypowie się w przedmiocie usunięcia naruszenia w terminie obowiązującym

Nie można otrzymać pozwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych jeżeli został już wyczerpany limit punktów sprzedaży ustalony dla danego terenu. Nie można też prowadzić sprzedaży alkoholu w pobliżu określonych w przepisach budynków i obiektów użyteczności publicznej /art. 18 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi - Dz.U. nr 35 poz. 230

Podejmowanie uchwał w sprawie podatków i opłat zgodnie z art. 18 ust. 2 pkt 8 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ zastrzeżone zostało do wyłącznej właściwości rady gminy. W określeniu zawartym w cytowanym przepisie zawierają się wszelkie rozstrzygnięcia dotyczące podatków i opłat, w tym również sposób ich poboru i wyznaczenie inkasentów.

1. Postanowienia uchwały rady gminy ustalające określoną należność pieniężną za prowadzenie działalności handlowej w miejscach do tego nie wyznaczonych są sprzeczne z prawem, gdyż wykraczają poza upoważnienie zawarte w art. 40 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./. Uchwalenie uchwałą sankcji w wysokości nie przewidzianej przez ustawodawcę

1. Wznowienia postępowania w sprawie o wydanie zezwolenia na utworzenie spółki z udziałem podmiotu zagranicznego, można żądać tylko w zakresie okoliczności i warunków, które może obejmować to zezwolenie. Dopiero po stwierdzeniu powyższego należy zbadać, czy istnieje podstawa do wznowienia postępowania w świetle postanowień art. 145 par. 1 Kpa. 2. Ingerencja administracyjna Prezesa Agencji do Spraw

W przepisie art. 30 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej z udziałem podmiotów zagranicznych chodzi o takie środki, które są przeznaczone do prowadzenia działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu. Chodzi więc o środki, które stworzą warunki do wykonywania tej działalności, a więc o umożliwienie spółce rozpoczęcie działalności za pomocą środków własnych.

1. Wprowadzenie rozróżnienia statusu pracowników merytorycznych powszechnych jednostek prokuratury w tym samym akcie prawnym - art. 45 ust. 1 i art. 98 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze /t.j. Dz.U. 1991 nr 25 poz. 103/ - wskazuje, że odesłanie zawarte w art. 100 omawianej ustawy nie zmienia treści stosunku pracy asesora i wszelkich konsekwencji prawnych wiążących się z tym stosunkiem.

l. Spółka cywilna nie ma wprawdzie osobowości prawnej, jednak podmiotem gospodarczym nie są wspólnicy jako osoby fizyczne, lecz spółka jako jednostka organizacyjna utworzona zgodnie z przepisami prawa, której przedmiot działania obejmuje prowadzenie działalności gospodarczej /art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej - Dz.U. nr 41 poz. 324/. 2. Gdy z dwuosobowej spółki

1. Ustawa z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445 ze zm./ nie przewiduje ulg uznaniowych w zakresie należności celnych. 2. Naliczenie przez organa celne cła od części zamiennych przywiezionych z zagranicy - nawet jeśli są przeznaczone do bezpłatnych napraw gwarancyjnych - jest zgodne z prawem.

Przy określaniu miejsca publicznego, odpowiadającego hipotezie par. 44 ust. 1 pkt 3 lit. "c" rozporządzenia Ministra Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 20 lutego 1975 r. w sprawie nadzoru urbanistyczno-budowlanego /Dz.U. nr 8 poz. 48 ze zm./, posłużyć się można pojęciem miejsca publicznego, użytym w par. 1 ust. 3 rozporządzenia Ministra Kultury i Sztuki oraz Ministra Budownictwa i Przemysłu

1. Rada gminy może podejmować uchwały zawierające wytyczne dla podległych jej organów wykonawczych i gminnych jednostek organizacyjnych, w tym także uchwały zalecające określony sposób gospodarowania mieniem gminy. Samo gospodarowanie tym mieniem należy do zarządu /art. 30 ust. 2 pkt 3 ustawy samorządowej/ bądź do powołanych w tym celu przedsiębiorstw komunalnych /art. 9 ust. 1 ustawy samorządowej/

Wniesienie skargi do sądu administracyjnego na rozstrzygnięcie organu nadzorczego dotyczące gminy bez uprzedniego podjęcia w tym przedmiocie uchwały organu gminy /art. 98 ust. 1 i ust. 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym - Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ jest brakiem skargi, który może być uzupełniony w terminie zakreślonym przez sąd na podstawie art. 211 Kpa w związku z art. 130

Pojęcie "zainstalowanie i utrzymanie wodomierzy" użyte w par. 2 pkt 2 rozporządzenia Rady Ministrów z 23 grudnia 1986 r. w sprawie urządzeń zaopatrzenia w wodę i urządzeń kanalizacyjnych oraz opłat za wodę i wprowadzanie ścieków /Dz.U. nr 47 poz. 234 ze zm./ ma szeroki zakres i obejmuje niewątpliwie związane z tym koszty, a więc i koszt zainstalowania pierwszego wodomierza względnie kolejnego w przypadku

Rozstrzygnięcie sporu o właściwość między organami na podstawie art. 22 par. 1 Kpa nie stanowi decyzji administracyjnej w rozumieniu art. 104 Kpa. Na takie rozstrzygnięcie nie przysługują środki odwoławcze w administracyjnym toku instancji ani skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, orzeczenia wydane w sprawach rozpatrywanych przez komisje poborowe powinny być podpisane przez wszystkich członków komisji rozpoznających sprawę; orzeczenia podpisane przez inne osoby lub przez niektórych tylko członków komisji są dotknięte wadą nieważności z powodu rażącego naruszenia prawa /art. 156 par. 1 pkt 2 w związku z art. 107 par. 1 Kpa/.

Uchwała rady miejskiej, rozstrzygająca sprawę w odniesieniu do imiennie oznaczonej osoby, wskazująca ściśle oznaczony przedmiot i warunki nabycia prawa użytkowania wieczystego, stanowi w istocie decyzję administracyjną wydaną w sprawie indywidualnej z naruszeniem właściwości wynikającej z art. 39 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./.

Ograniczenie zakresu lub przedmiotu działalności bądź cofnięcie koncesji /art. 22 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej - Dz.U. nr 41 poz. 324 ze zm./ musi być poprzedzone precyzyjnym i jednoznacznym ustaleniem stopnia i zakresu naruszenia warunków wykonywania działalności gospodarczej, a uzasadnienie wydanej decyzji powinno wykazywać powody wyboru takiego, a nie innego środka

1. Każde istotne naruszenie prawa powoduje nieważność uchwały organu gminy /art. 91 ust. 1 ustawy samorządowej/, które nie pokrywa się z nieważnością w rozumieniu art. 156 par. 1 Kpa, albowiem nie muszą występować określone w tym przepisie przesłanki nieważności. 2. Uchwała organu gminy ustanawiająca w formie przepisów powszechnie obowiązujących na obszarze gminy wysokość opłat za korzystanie z cmentarzy

O zaliczeniu urządzeń wodnych lub cieków wodnych do melioracji wodnych podstawowych bądź do melioracji wodnych szczegółowych decyduje charakter tych urządzeń lub cieków, a samo zaliczenie następuje z mocy prawa.

1. O tym, jakie składniki mienia ogólnonarodowego stają się mieniem gmin, przesądza prawomocna decyzja wojewody, stwierdzająca nabycie tego mienia bądź to z mocy prawa /deklaratoryjna/, bądź to na skutek przekazania /konstytutywna/. 2. Kwestionowanie przejścia mienia na własność gminy jest możliwe zarówno w toku procedury inwentaryzacyjnej, jak i po wydaniu decyzji przez wojewodę.

1. Po spełnieniu jednego z warunków prawomocności decyzji wymienionych w art. 269 Kpa rozstrzygnięcie nadzorcze - nawet wadliwe - wywołuje skutki prawne w postaci pozbawienia mocy obowiązującej uchwały w zakresie objętym orzeczeniem o nieważności. 2. Niedopuszczalna jest skarga - w trybie zarówno art. 93 ust. 1, jak i art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U.