W sprawach wszczętych w okresie od dnia 1 stycznia 1988 r. do dnia 9 kwietnia 1989 r. i nie zakończonych prawomocnymi decyzjami administracyjnymi należy stosować art. 4 w jego treści ustalonej ustawą z dnia 7 kwietnia 1989 r. o zmianie ustawy zmieniającej ustawę - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 20 poz. 108/.

Dzierżawca nie może być stroną w postępowaniu dotyczącym rozporządzenia rzeczą dzierżawioną, a więc również i postępowania lokalizacyjnego, bowiem stroną w takim postępowaniu jest właściciel nieruchomości, który legitymuje się interesem opartym na prawie materialnym, to jest na art. 140 Kc.

1. W postępowaniu administracyjnym ogólnym obowiązuje zasada, że decyzja administracyjna wywiera skutki prawne od daty jej doręczenia lub ogłoszenia. 2. Dochowanie wszelkich przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego, a zwłaszcza tych, które chronią interes strony jest obowiązkiem organu administracji prowadzącego postępowanie; strona nie powinna ponosić ujemnych konsekwencji wynikających z zaniedbań

Dodatkowe koszty związane z zabezpieczeniem budynku przed wpływami eksploatacji górniczej /art. 50 ust. 4 dekretu z dnia 6 maja 1953 r. - Prawo górnicze - Dz.U. 1978 nr 4 poz. 12/, muszą być poniesione do czasu zakończenia stanu surowego budynku, co następuje przez założenie dachu. Z tą chwilą kończy się ochrona budynku przed powyższymi szkodami a rozpoczyna się bieg terminu przedawnienia roszczeń

1. Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego oddalający skargę oznacza stwierdzenie, że zaskarżona decyzja jest zgodna z prawem; sprawa zgodności tej decyzji z prawem nie może być ponownie badana ani przez organ administracji państwowej, ani przez Naczelny Sąd Administracyjny. 2. Zmiany stanu faktycznego bądź prawnego, gdyby nastąpiły po wydaniu wyroku przez Naczelny Sąd Administracyjny, mogłyby spowodować

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1971 r. o uregulowaniu własności gospodarstw rolnych /Dz.U. nr 27 poz. 250/ nieruchomości rolne wchodzące w skład gospodarstw rolnych i znajdujące się w dniu wejścia w życie ustawy w samoistnym posiadaniu rolników stają się z mocy samego prawa własnością tych rolników, jeżeli oni sami objęli te nieruchomości w posiadanie na podstawie prawem przewidzianej

1. Przy ustalaniu powierzchni mieszkalnej przysługującej najemcy, czasowej nieobecności, choćby długotrwałej, zarówno najemcy, jak i osób bliskich, nie można uważać za powodującą utratę uprawnień do przysługujących im norm powierzchni mieszkalnej. 2. Zameldowanie na pobyt stały nie przesądza ani o uprawnieniu do lokalu ani o braku takiego uprawnienia.

Domy kultury należy zakwalifikować do miejsc, o których mowa w art. 18 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi /Dz.U. nr 35 poz. 230 ze zm./.

Nałożone na stronę w decyzji administracyjnej obowiązki /nakazy, zakazy bądź innego rodzaju ograniczenia/ powinny być tak określone, aby ich spełnienie bądź niespełnienie było możliwe do ustalenia, skontrolowania, a w razie potrzeby do wyegzekwowania.

Domaganie się przez młodego rolnika prawa wyboru działek z obszernego wykazu działek Państwowego Funduszu Ziemi przekazanych do sprzedaży, z pominięciem innych rolników ubiegających się również o ich kupno wykracza poza prawo pierwszeństwa określonego w par. 7 ust. 2 pkt 5 zarządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 18 września 1982 r. w sprawie cen, warunków i trybu sprzedaży państwowych

Umowa o sprawowanie opieki nad najemcą lokalu mieszkalnego, której stroną jest osoba bliska najemcy /np. siostrzeniec/, nie wymaga zgody terenowego organu administracji państwowej i nie jest zawierana przed tym organem w trybie art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1987 nr 30 poz. 165 ze zm./.

Obowiązek uzyskania koncesji na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie przetwórstwa i obrotu metalami szlachetnymi /art. 11 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej - Dz.U. nr 41 poz. 324/ obejmuje także obrót wyrobami z tych metali.

Podłączenie radioodbiornika do sieci nie jest elementem niezbędnym do uznania, że jest on używany w rozumieniu przepisów art. 12 i art. 13 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o łączności /Dz.U. nr 54 poz. 275/ i par. 2 ust. 1 pkt 1 rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 16 maja 1988 r. w sprawie kar pieniężnych za zwłokę w uiszczeniu opłat za używanie odbiorników radiofonicznych i telewizyjnych

Zgodnie z przepisem art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1987 nr 30 poz. 165 ze zm./ pobyt nie traci charakteru czasowego mimo, iż trwa dłużej niż dwa miesiące, jeżeli uzasadniony jest "względami rodzinnymi".

Odbywanie skoszarowanej służby wojskowej nie może być uznane za opuszczenie stałego miejsca pobytu bez wymeldowania.

Konstrukcja kompetencji organu meldunkowego ustanowiona art. 47 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174/ oznacza, że występuje on jako "weryfikator" oceny dokonanej przez zarządcę lub właściciela budynku.

1. W sprawach, w których obowiązek podatkowy powstał za życia podatnika, postępowanie podatkowe zmierzające do ustalenia wysokości należnego zobowiązania podatkowego z tytułu tego obowiązku może być w świetle art. 30 par. 4 i 5 Kpa wszczęte bądź kontynuowane po śmierci podatnika z udziałem jego spadkobierców, a w razie ich braku, z udziałem ustanowionego przez sąd kuratora. Tym też osobom doręcza się

Ekwiwalent pieniężny za nadwyżkę powierzchni mieszkalnej, o jakim mowa w art. 60 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1987 nr 30 poz. 165 ze zm./, przysługuje jedynie tym najemcom, którzy zwalniają lokal o większej powierzchni w wyniku jego zamiany na lokal mniejszy, a nie najemcom otrzymującym mniejszy lokal na podstawie art. 48 ust. 1 tej ustawy.

Przeprowadzenie postępowania w sprawie karnej skarbowej nie może zastąpić wszczęcia i przeprowadzenia właściwego postępowania podatkowego, mającego na celu ustalenie wysokości zobowiązań podatkowych.