Prawidłowe wykonanie orzeczenia sądowego nakazującego opuszczenie i wydanie lokalu mieszkalnego nie może polegać na samowolnym utrudnianiu wstępu do lokalu przez wierzyciela.

1 Nie ma przeszkód dla ustalenia lokalizacji na wspólnym terenie inwestycji jednorodnych, realizowanych przez różnych inwestorów. 2. Przepisy prawa nie ustanawiają obowiązku pełnego uwzględnienia w decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji wszystkich warunków określonych we wcześniejszych wskazaniach lokalizacyjnych /art. 35 ust. 2 ustawy z dnia 12 lipca 1984 r. o planowaniu przestrzennym - Dz.U.

1. Decyzja zatwierdzająca projekt podziału nieruchomości wydana na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /TJ. Dz.U. 1989 nr 14 poz. 74/ nie rozstrzyga ani o wyłączeniu gruntów tej nieruchomości z produkcji rolnej ani o wygaśnięciu jej zarządu przysługującego jednostce gospodarki uspołecznionej. 2. W razie przeznaczenia gruntów

Uprawnienie organu administracji do stwierdzenia wygaśnięcia decyzji /art.. 162 par. 1 Kpa/ przysługuje tylko wtedy, kiedy nie toczy się postępowanie odwoławcze.

Dobrowolne opuszczenie lokalu mieszkalnego przez osoby, które miały pochodne uprawnienie do lokalu, oznacza utratę uprawnień do przebywania w tym lokalu /art. 15 ust. 2, zdanie pierwsze ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych - Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174 ze zm./.

Ze sformułowania art. 274 par. 1 ustawy z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze /Dz.U. nr 30 poz. 210 ze zm./ wynika, że grunty stanowiące własność Państwa, użytkowane w dniu 1 stycznia 1983 r. przez spółdzielnie "przechodzą odpłatnie na własność tych spółdzielni" i że wydanie w tym zakresie pozytywnej decyzji nie zostało pozostawione uznaniu administracyjnemu, ale musiało nastąpić po stwierdzeniu

1. Nie można uznać za zgodne z przepisami prawa procesowego ustalenie wystąpienia przesłanki, dającej podstawy do wydania decyzji o odmowie przyznania zasiłku, samego faktu nie stawienia się na wezwanie doręczone w trybie art. 44 Kpa, zwłaszcza gdy zainteresowana osoba oświadcza, że zawiadomienia nie otrzymała. 2. Samo ustalenie, że strona nie stawiła się na wezwanie dokonane w trybie art. 44 Kpa,

Niedopełnienie przez stronę obowiązku zameldowania się nie może być utożsamiane z niemożnością ustalenia nowego miejsca pobytu /w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych - Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174 ze zm./, gdy miejsce faktycznego pobytu strony jest w istocie znane.

1. Gdy sposób rozwiązania stosunku pracy stanowi przedmiot sporu organ, przed którym toczy się postępowanie w sprawie o ustalenie wysokości czynszu najmu, powinien w myśl art. 97 par. 1 pkt 4 Kpa zawiesić postępowanie, wyznaczając stronie, która wywodzi korzystne dla siebie skutki z rozstrzygnięcia tego sporu, termin do wystąpienia z powództwem do sądu powszechnego o ustalenie sposobu rozwiązania stosunku

Rozstrzygnięcie o wymeldowaniu na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174/ ma charakter prawnie związany, nie zaś uznaniowy.

Stosując "odpowiednio" przepis art. 203 par. 1 Kpc w związku z art. 211 Kpa i art. 393 par. 1 Kpc sąd nie uwzględnił oświadczenia strony skarżącej o cofnięciu skargi albowiem zostało ono złożone już po rozpoczęciu rozprawy a strona przeciwna nie zezwoliła na cofnięcie skargi i umorzenie postępowania żądając wydania rozstrzygnięcia merytorycznego. Niezależnie od powyższej przeszkody cofnięcie skargi

Przydzielenie jako pomieszczenia zastępczego dotąd zajmowanego lokalu w trybie art. 46 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1987 nr 30 poz. 165 ze zm./ musi być traktowane jako wyjątkowe i pozostawione całkowicie "uznaniu administracyjnemu", zasadą bowiem jest przekwaterowanie do pomieszczenia zastępczego, czyli przeniesienie do lokalu innego, niż dotąd zajmowany.

W sprawach o wyłączenie gruntów z produkcji rolnej w trybie ustawy z dnia 26 marca 1982 roku o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 11 poz. 79 ze zm./ dane z ewidencji gruntów są wiążące co do rolniczego charakteru określonych gruntów, jak również co do bonitacyjnej klasy gleby, ustalonej prawomocnym orzeczeniem według kryteriów przewidzianych w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z

Ta sama osoba nie może nabyć od Państwa dwóch nieruchomości na cele mieszkaniowe - jednej za gotówkę, drugiej zaś jako rekompensaty za mienie pozostawione za granicą - o ile nie zachodzi okoliczność przewidziana w art. 26 ust. 3 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1989 nr 14 poz. 74/. Nie ma natomiast przeszkód w nabyciu innej nieruchomości spośród

Zastosowanie trybu określonego w art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1987 nr 30 poz. 165 ze zm./ nie ma na celu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych osób przekwaterowywanych do poprzedniego miejsca zamieszkania lub pomieszczenia zastępczego, lecz jedynie przywrócenie "status quo ante", bądź - w razie niemożności takiego rozwiązania - zaspokojenie tylko najniezbędniejszych

Art. 18 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1987 nr 30 poz. 165 ze zm./ ustanawia dla organów administracji państwowej kompetencję do rozstrzygania sporów o wysokość czynszu najmu, nie obejmuje zaś kompetencji do rozstrzygania sporu między stronami co do rozwiązania stosunku pracy.

1. Na podstawie art. 197 par. 3 Kpa w związku z art. 4 ust. 4 i art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. - Prawo prasowe /Dz.U. nr 5 poz. 24 ze zm./ uprawnionym do wniesienia skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego na brak odpowiedzi na krytykę prasową jest także prokurator. 2. Do skargi na odmowę udzielenia prasie informacji /art. 4 ust. 4 prawa prasowego/, jak również na nieudzielenie

1. Przyczyny usprawiedliwiające zwłokę w udzieleniu odpowiedzi na krytykę prasową nie zmieniają prawnej oceny niedotrzymania terminu określonego w art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. - Prawo prasowe /Dz.U. nr 5 poz. 24 ze zm./, który nie przewiduje możliwości przekroczenia miesięcznego okresu przygotowania odpowiedzi; w przypadku sprawy szczególnie zawiłej w ciągu miesiąca powinna być udzielona

1. Ciężar dowodu zmierzającego do wykazania okoliczności dotrzymania terminu udzielenia odpowiedzi na krytykę prasową /art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. - Prawo prasowe - Dz.U. nr 5 poz. 24 ze zm./ spoczywa na organie /jednostce/ zobowiązanym do jej udzielenia. 2. W razie udzielenia odpowiedzi na krytykę prasową po wniesieniu skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego, ale przed jej

W sprawach wszczętych w okresie od dnia 1 stycznia 1988 r. do dnia 9 kwietnia 1989 r. i nie zakończonych prawomocnymi decyzjami administracyjnymi należy stosować art. 4 w jego treści ustalonej ustawą z dnia 7 kwietnia 1989 r. o zmianie ustawy zmieniającej ustawę - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 20 poz. 108/.

1. Przy ustalaniu powierzchni mieszkalnej przysługującej najemcy, czasowej nieobecności, choćby długotrwałej, zarówno najemcy, jak i osób bliskich, nie można uważać za powodującą utratę uprawnień do przysługujących im norm powierzchni mieszkalnej. 2. Zameldowanie na pobyt stały nie przesądza ani o uprawnieniu do lokalu ani o braku takiego uprawnienia.

Zgodnie z przepisem art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1987 nr 30 poz. 165 ze zm./ pobyt nie traci charakteru czasowego mimo, iż trwa dłużej niż dwa miesiące, jeżeli uzasadniony jest "względami rodzinnymi".

Odbywanie skoszarowanej służby wojskowej nie może być uznane za opuszczenie stałego miejsca pobytu bez wymeldowania.