Okresowe oceny wyników pracy naukowej, dydaktycznej, wychowawczej i organizacyjnej pracowników naukowo-dydaktycznych oraz oceny ich postawy obywatelskiej przeprowadzone na podstawie art. 133 ustawy z dnia 4 maja 1982 r. o szkolnictwie wyższym /t.j. Dz.U. 1985 nr 42 poz. 201/ nie są dokonywane w formie decyzji administracyjnych, dlatego nie przysługuje na nie skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego

Ogólnikowy zarzut, że organ nie prowadzi sprawy obiektywnie nie uzasadnia żądania wyłączenia organu.

1. Stosownie do art. 16 par. 2 i art. 196 par. 1 Kpa uprawnienia sądu administracyjnego ograniczone są do kontroli legalności /zgodności z prawem/ decyzji, która została zaskarżona i poza granice wyznaczone tą decyzją sąd wyjść nie może. 2. Naczelny Sąd Administracyjny, nie będąc z mocy art. 206 Kpa związany granicami skargi, jest władny uwzględnić skargę także ze względu na inne uchybienia niż te,

1. Na podstawie art. 197 par. 3 Kpa w związku z art. 4 ust. 4 i art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. - Prawo prasowe /Dz.U. nr 5 poz. 24 ze zm./ uprawnionym do wniesienia skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego na brak odpowiedzi na krytykę prasową jest także prokurator. 2. Do skargi na odmowę udzielenia prasie informacji /art. 4 ust. 4 prawa prasowego/, jak również na nieudzielenie

Art. 46 ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 11 poz. 79 ze zm./ nie zmienia cywilnego charakteru świadczeń przewidzianych w art. 13 ust. 3 tej ustawy. Do decyzji ustalającej te świadczenia nie ma zastosowania przepis art. 177 Kpa.

Stosowanie przepisu art. 25 ust. 2 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych /Dz.U. nr 19 poz. 145/, zwalniającego z wymogu odbycia aplikacji radcowskiej określonego w jej art. 24 ust. 1 pkt 6, nie może podlegać ograniczeniom innym niż wynikającym z wiodącego przepisu art. 24 ust. 1 pkt 1-5 i ust. 2 tej ustawy.

Wykonywanie obsługi prawnej w zakresie świadczenia prawnie dozwolonych usług związanych z tworzeniem, funkcjonowaniem oraz likwidacją podmiotów gospodarczych mieści się w pojęciu szeroko rozumianej usługi biurowej /art. 1 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 18 lipca 1974 r. o wykonywaniu handlu oraz niektórych innych rodzajów działalności przez jednostki gospodarki nie uspołecznionej - t.j. Dz.U. 1983 nr 43

1. W postępowaniu administracyjnym ogólnym obowiązuje zasada, że decyzja administracyjna wywiera skutki prawne od daty jej doręczenia lub ogłoszenia. 2. Dochowanie wszelkich przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego, a zwłaszcza tych, które chronią interes strony jest obowiązkiem organu administracji prowadzącego postępowanie; strona nie powinna ponosić ujemnych konsekwencji wynikających z zaniedbań

Dzierżawca nie może być stroną w postępowaniu dotyczącym rozporządzenia rzeczą dzierżawioną, a więc również i postępowania lokalizacyjnego, bowiem stroną w takim postępowaniu jest właściciel nieruchomości, który legitymuje się interesem opartym na prawie materialnym, to jest na art. 140 Kc.

1. Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego oddalający skargę oznacza stwierdzenie, że zaskarżona decyzja jest zgodna z prawem; sprawa zgodności tej decyzji z prawem nie może być ponownie badana ani przez organ administracji państwowej, ani przez Naczelny Sąd Administracyjny. 2. Zmiany stanu faktycznego bądź prawnego, gdyby nastąpiły po wydaniu wyroku przez Naczelny Sąd Administracyjny, mogłyby spowodować

1. Przy ustalaniu powierzchni mieszkalnej przysługującej najemcy, czasowej nieobecności, choćby długotrwałej, zarówno najemcy, jak i osób bliskich, nie można uważać za powodującą utratę uprawnień do przysługujących im norm powierzchni mieszkalnej. 2. Zameldowanie na pobyt stały nie przesądza ani o uprawnieniu do lokalu ani o braku takiego uprawnienia.

Nałożone na stronę w decyzji administracyjnej obowiązki /nakazy, zakazy bądź innego rodzaju ograniczenia/ powinny być tak określone, aby ich spełnienie bądź niespełnienie było możliwe do ustalenia, skontrolowania, a w razie potrzeby do wyegzekwowania.

Obowiązek uzyskania koncesji na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie przetwórstwa i obrotu metalami szlachetnymi /art. 11 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej - Dz.U. nr 41 poz. 324/ obejmuje także obrót wyrobami z tych metali.

1. W sprawach, w których obowiązek podatkowy powstał za życia podatnika, postępowanie podatkowe zmierzające do ustalenia wysokości należnego zobowiązania podatkowego z tytułu tego obowiązku może być w świetle art. 30 par. 4 i 5 Kpa wszczęte bądź kontynuowane po śmierci podatnika z udziałem jego spadkobierców, a w razie ich braku, z udziałem ustanowionego przez sąd kuratora. Tym też osobom doręcza się

Przeprowadzenie postępowania w sprawie karnej skarbowej nie może zastąpić wszczęcia i przeprowadzenia właściwego postępowania podatkowego, mającego na celu ustalenie wysokości zobowiązań podatkowych.

1. Przeniesienie do kartoteki byłych mieszkańców osoby, która wyjechała za granicę na pobyt czasowy i pozostała tam na stałe /par. 32 ust. 4 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 28 czerwca 1984 r. w sprawie wykonywania obowiązku meldunkowego i prowadzenia ewidencji ludności - Dz.U. nr 32 poz. 176/, nie pozbawia zainteresowanej osoby trzeciej prawa żądania wydania decyzji w sprawie wymeldowania

Uchybienia w toku postępowania administracyjnego, które mogą ewentualnie być przesłanką odpowiedzialności dyscyplinarnej pracownika, nie stanowią - same przez się - podstaw do stwierdzenia, że decyzja administracyjna, wydana w wyniku takiego postępowania, nie odpowiada prawu.

Urządzenie w mieszkaniu wspólnym, wyposażonym w łazienkę i w.c., drugiej łazienki i w.c., służących wyłącznie jednemu z najemców, nie uzasadnia żądania od wynajmującego zwrotu wartości ulepszenia lokalu pod rygorem opłacania czynszu najmu przez tego najemcę w stawce nie podwyższonej /art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe - Dz.U. 1987 nr 30 poz. 165 ze zm./; może natomiast

Nie odpowiada wymogom określonym art. 12 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324/ wskazanie skrytki pocztowej, jako oznaczenie siedziby podmiotu gospodarczego. Może ona stanowić tylko adres korespondencyjny. Miejsce wykonywania działalności gospodarczej może być tylko lokal, w którym zainteresowany podmiot realizuje tę działalność.

Naczelny Sąd Administracyjny nie jest wstanie rozpoznać skargę, która została wniesiona przez skarżącą od decyzji organu I instancji.