Decyzja organu odwoławczego, uchylająca lub zmieniająca decyzję pierwszej instancji z powodu odmiennych ustaleń albo oceny stanu faktycznego sprawy, uchybia przepisom art. 7, art. 77 par. 1 i art. 107 par. 3 Kpa, jeżeli jej uzasadnienie nie wskazuje przyczyn i dowodów, dla których należało zakwestionować stan faktyczny ustalony w postępowaniu pierwszej instancji i przyjąć odmienne ustalenia w tym zakresie

Odpowiedzialność podatkowa określona w art. 48 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./ jest odpowiedzialnością posiłkową i wynikać może dopiero z decyzji orzekającej o takiej odpowiedzialności na podstawie art. 40 ust. 1 tej ustawy.

Gdy przepisy prawa materialnego wprowadzają dla określonej sytuacji szczególny wymóg dowodowy, pominięcie wymaganego dowodu stanowi naruszenie przepisów postępowania administracyjnego, a za niedopuszczalne należałoby uznać wszelkie próby wykazywania, iż pominięcie dowodu w konkretnym przypadku nie miało wpływu na treść rozstrzygnięcia.

1. Wynikające z art. 4 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o funduszu gminnym i funduszu miejskim /Dz.U. nr 52 poz. 269/ uprawnienia rad narodowych do ustalenia stawek świadczeń na fundusz, w tym świadczeń zróżnicowanych w zależności od rodzaju prowadzonej działalności, także ustalanie świadczeń poniżej granicy określonej ustawą oraz ulg i zwolnień w świadczeniach na fundusz mogą być wykonywane

Uznaniowy charakter decyzji w zakresie udzielania zwolnień celnych nie może oczywiście oznaczać, że prawo dopuszcza dowolność orzekania i zwalnia organ administracji państwowej od wyczerpującego zebrania oraz wszechstronnej i wnikliwej oceny całokształtu materiału dowodowego. Decyzje o charakterze uznaniowym podlegają bowiem również wszystkim rygorom określonym w Kodeksie postępowania administracyjnego

W przypadku nabycia w drodze spadku praw do więcej niż jednego budynku mieszkalnego przez spadkobierców mających uprawnienia do korzystania z ulgi przewidzianej art. 16 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn /Dz.U. nr 45 poz. 207 ze zm./, ulga ta przysługuje do określonej sumy pieniężnej w zależności, do której grupy podatkowej należy spadkobierca, stosownie do jego udziału

Ulgi w podatku rolnym z tytułu inwestycji, o którym mowa w art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym /Dz.U. nr 52 poz. 268 ze zm./ oraz par. 6 i par. 7 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 grudnia 1984 r. w sprawie podatku rolnego /Dz.U. nr 58 poz. 294/ nie ma zastosowania do inwestycji zakończonych przed wejściem w życie tych przepisów, to jest przed dniem 1 stycznia 1985

Organ administracji obowiązany jest w postępowaniu odwoławczym uwzględnić opinie samorządu mieszkańców /art. 155 ust. 1 ustawy z dnia 20 lipca 1983 r. o systemie rad narodowych i samorządu terytorialnego - Dz.U. nr 41 poz. 185/.

1. Same grunty rolne, bez spełnienia innych wymogów określonych w par. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 listopada 1964 r. w sprawie przenoszenia własności nieruchomości rolnych, znoszenia współwłasności takich nieruchomości oraz dziedziczenia gospodarstw rolnych /Dz.U. 1983 nr 19 poz. 86/ nie stanowią gospodarstwa rolnego, zaś samo posiadanie takich gruntów nie jest równoznaczne z prowadzeniem

Właściwość organów administracji państwowej do rozstrzygania sporów między wynajmującym i najemcą, określona w par. 4 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 czerwca 1983 r. w sprawie czynszów najmu za lokale mieszkalne i użytkowe /Dz.U. nr 38 poz. 174 ze zm./, dotyczy czynszu i opłat z tytułu wyposażenia i eksploatacji lokalu, nie obejmuje natomiast opłaty za bezumowne korzystanie z lokalu.

1. Ponieważ budynek jest częścią składową nieruchomości i nie może być odrębnym przedmiotem własności /art. 47 par. 1 i art. 48 Kc/ to odmowa jego sprzedaży jako części składowej /bez działki/ nie może mieć wpływu na sprzedaż całej nieruchomości /działki i budynku/, gdyż przedmiot sprawy nie będzie ten sam i ewentualne ustalenie kandydata na nabywcę nieruchomości stanowiącej działkę łącznie z budynkiem

1. Na mocy decyzji o przydziale lokalu mieszkalnego strona nabywa uprawnienie z chwilą, gdy decyzja ta stała się ostateczną, a nie z momentem objęcia lokalu. 2. Okoliczność, że przydzielony lokal nie został zajęty przez najemcę /bez jego winy/, nie oznacza, że przydział lokalu jest decyzją, na mocy której strona nie nabyła prawa i która może być uchylona lub zmieniona w trybie art. 154 par. 1 Kpa.

Przepisy art. 13 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 26 marca 1975 r - Prawo celne /Dz.U. 1984 nr 57 poz. 290 ze zm./ nie uzależniają orzeczenia przepadku zakazanych do przywozu nośników informacji ani od ilości, ani od celu, w którym zostały przywiezione.

Grunt państwowy położony w granicach administracyjnych miasta /art. 232 par. 1 Kc/, który ze względu na swoje usytuowanie i powierzchnię odbiegającą od minimalnego normatywu przewidzianego dla działek budowlanych - nie nadaje się do wykorzystania na cele związane z wzniesieniem zabudowy określonej w art. 23 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości

1. Przymiot "prawomocności" wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego dotyczy tylko sfery zgodności z prawem decyzji ostatecznej i nie stwarza przeszkód jej zmiany lub uchylenia w nadzwyczajnym trybie administracyjnym przewidzianym do wzruszenia decyzji prawnie niewadliwych. 2. Dopuszczalne jest wznowienie postępowania administracyjnego zakończonego decyzją ostateczną, co do której sąd administracyjny

Z treści art. 28 i art. 29 Kodeksu postępowania administracyjnego wynika, że stroną w postępowaniu nie może być organ, który został powołany na mocy przepisów prawa do wydawania decyzji administracyjnych, nawet wtedy, gdy tym organem nie jest organ administracji państwowej /art. 1 par. 2 Kpa/.

Decyzja w przedmiocie wyłączenia gruntów z produkcji może być wydana dopiero wówczas, gdy znany jest obszar podlegający wyłączeniu w związku z podejmowaną inwestycją, a zatem jej wydanie powinno nastąpić po uzyskaniu przez inwestora pozwolenia na budowę.

Przepisy ustawy z dnia 18 lipca 1974 r. o wykonywaniu handlu oraz niektórych innych rodzajów działalności przez jednostki gospodarki nie uspołecznionej /t.j. Dz.U. 1983 nr 43 poz. 193/ przewidują wydawanie /art. 2 - art. 7/, cofanie i wygasanie uprawnień art. 8 - art. 10/ do prowadzenia we własnym imieniu i na własny rachunek przez jednostki gospodarki nie uspołecznionej działalności gospodarczej w

Organ odwoławczy może orzec na niekorzyść odwołującego się, jeśli szczegółowo wykaże, że zaskarżona decyzja rażąco narusza prawo lub rażąco narusza interes społeczny. Te bowiem przesłanki w myśl art. 139 Kpa tworzą wyjątek od zasady zakazu orzekania na niekorzyść odwołującego się.

Jeżeli pomieszczenie gospodarcze /komórka/, usytuowane poza lokalem mieszkalnym, wykorzystywane jest choćby w części przez najemcę lokalu mieszkalnego do przechowywania opału z powodu braku piwnicy, to najemca tego lokalu nie ma obowiązku płacenia czynszu najmu za korzystanie z tego pomieszczenia /par. 2 ust. 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 czerwca 1983 r. w sprawie czynszów najmu za lokale

Zmiana w trybie art. 155 Kpa decyzji ostatecznej /zezwolenia/, określającej warunki wprowadzania ścieków do urządzeń kanalizacyjnych stanowiących własność Państwa, jeżeli zmierzałaby do zwiększenia ilości i pogorszenia stanu i składu ścieków wprowadzanych do tych urządzeń, może nastąpić przed upływem okresu, na jaki zezwolenie to zostało wydane, tylko za zgodą przedsiębiorstwa, w którego zarządzie

Przepis art. 13 ustawy z dnia 26 marca 1975 r - Prawo celne /Dz.U. 1984 nr 57 poz. 290 ze zm./ ustanawia w ust. 3 obowiązek orzeczenia przepadku towarów celnych określonych w ust. 1 tego przepisu. Obowiązek taki powstaje wówczas gdy dany towar celny będący nośnikiem informacji zawiera treść szkodliwą dla dobra i interesów PRL /według art. 13 ust. 1 prawa celnego/. Z powyższego wynika, że aby orzec