1. Lokal użytkowy, pozostający w dyspozycji terenowego organu administracji państwowej, przydzielony przedsiębiorstwu państwowemu decyzją administracyjną w celu prowadzenia w nim przez to przedsiębiorstwo statutowej działalności, nie stanowi mienia przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 38 ustawy z dnia 25 września 1981 r. o przedsiębiorstwach państwowych /Dz.U. nr 24 poz. 122/. 2. Żaden przepis prawa

1. Przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 1 sierpnia 1975 r. w sprawie odszkodowań za szkody wyrządzone w uprawach i plonach rolnych przez dziki, łosie, jelenie i daniele /Dz.U. nr 28 poz. 146 ze zm./ nie ograniczają zadania komisji do przeprowadzenia oględzin terenu i ewentualnego skorygowania danych co do obszaru uprawy, rozmiarów zniszczenia lub wydajności ziemiopłodów, lecz określają rolę

Z treści art. 28 i art. 29 Kodeksu postępowania administracyjnego wynika, że stroną w postępowaniu nie może być organ, który został powołany na mocy przepisów prawa do wydawania decyzji administracyjnych, nawet wtedy, gdy tym organem nie jest organ administracji państwowej /art. 1 par. 2 Kpa/.

Decyzja w przedmiocie wyłączenia gruntów z produkcji może być wydana dopiero wówczas, gdy znany jest obszar podlegający wyłączeniu w związku z podejmowaną inwestycją, a zatem jej wydanie powinno nastąpić po uzyskaniu przez inwestora pozwolenia na budowę.

1. Za żołnierza koalicji antyhitlerowskiej uznaje się tego żołnierza, który rozpoczął służbę przed 9 maja 1945 r., a więc przed kapitulacją hitlerowskiej Rzeszy. 2. Ustalenie innych wcześniejszych dat zakończenia wojny nie znajduje uzasadnienia ani w faktach historycznych ani w powszechnie obowiązującym prawie.

Pomaganie partyzantom lub przechowywanie ukrywających się żołnierzy koalicji antyhitlerowskiej albo innych osób prześladowanych bądź poszukiwanych przez władze niemieckie było działaniem, które obecnie zasługuje na szacunek społeczny, ale nie stanowi podstawy do przyznania uprawnień kombatanckich.

1. Wnioski dotyczące dopuszczalnej wielkości zatrudnienia oraz miejsca wykonywania działalności gospodarczej przedsiębiorstwa zagranicznego w Polsce są w istocie wnioskami o zmianę treści zezwolenia na działalność gospodarczą /art. 14 pkt 1 i 4/ a zatem mogą być załatwione odmownie gdy zaistnieją warunki wymienione w art. 8 ust. 3 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o zasadach prowadzenia na terytorium Polskiej

Przepisy ustawy z dnia 18 lipca 1974 r. o wykonywaniu handlu oraz niektórych innych rodzajów działalności przez jednostki gospodarki nie uspołecznionej /t.j. Dz.U. 1983 nr 43 poz. 193/ przewidują wydawanie /art. 2 - art. 7/, cofanie i wygasanie uprawnień art. 8 - art. 10/ do prowadzenia we własnym imieniu i na własny rachunek przez jednostki gospodarki nie uspołecznionej działalności gospodarczej w

Organ odwoławczy może orzec na niekorzyść odwołującego się, jeśli szczegółowo wykaże, że zaskarżona decyzja rażąco narusza prawo lub rażąco narusza interes społeczny. Te bowiem przesłanki w myśl art. 139 Kpa tworzą wyjątek od zasady zakazu orzekania na niekorzyść odwołującego się.

Praktyczne zastosowanie zasady równości wobec prawa w postępowaniu administracyjnym oznacza, że z tego samego stanu faktycznego i prawnego wynikają dla różnych osób takie same prawa i obowiązki. Za niedopuszczalne z punktu widzenia przytoczonej zasady należy uznać wybiórcze stosowanie rygorów prawa w stosunku do niektórych tylko osób, bez jednoczesnego ich zastosowania w stosunku do pozostałych osób

Spełnianie funkcji pielęgniarki w szpitalu wojskowym na zapleczu frontu nie może być uznane za udział w walce w rozumieniu art. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. o szczególnych uprawnieniach kombatantów /Dz.U. nr 26 poz. 122/.

Jeżeli pomieszczenie gospodarcze /komórka/, usytuowane poza lokalem mieszkalnym, wykorzystywane jest choćby w części przez najemcę lokalu mieszkalnego do przechowywania opału z powodu braku piwnicy, to najemca tego lokalu nie ma obowiązku płacenia czynszu najmu za korzystanie z tego pomieszczenia /par. 2 ust. 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 czerwca 1983 r. w sprawie czynszów najmu za lokale

Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 21 października 1981 r. w sprawie obowiązku dokumentowania zakupu niektórych materiałów przez rzemieślników opłacających podatki w formie ryczałtu /Dz.U. nr 27 poz. 144/ ustanawia nie tylko obowiązek dokumentowania /przechowywanie dokumentów oraz ich rejestrację w książce zakupu/ nabycia w drodze zakupu materiałów /wymienionych w załączniku do tego rozporządzenia

Zmiana w trybie art. 155 Kpa decyzji ostatecznej /zezwolenia/, określającej warunki wprowadzania ścieków do urządzeń kanalizacyjnych stanowiących własność Państwa, jeżeli zmierzałaby do zwiększenia ilości i pogorszenia stanu i składu ścieków wprowadzanych do tych urządzeń, może nastąpić przed upływem okresu, na jaki zezwolenie to zostało wydane, tylko za zgodą przedsiębiorstwa, w którego zarządzie

Wyłączenie stacji telefonicznej abonentowi może nastąpić wyłącznie na podstawie ostatecznej decyzji administracyjnej. W przypadku powstawania sporu pomiędzy PPTT a osobą trzecią, której nie łączy z PPTT stosunek prawny zobowiązujący do świadczenia usług o charakterze powszechnym /art. 44 pkt 1 lit. "b" ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o łączności - Dz.U. nr 54 poz. 275/, organ PPTT nie jest uprawniony

Uprawnienie do przebywania w lokalu w znaczeniu art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174/ musi wynikać z ważnego tytułu prawnego i pozostawać w łączności z nim. Uprawnienia tego nie można wyprowadzić z potwierdzenia dokonanego w myśl par. 7 ust. 1 pkt 15 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 28 czerwca 1984 r.

Przepis art. 13 ustawy z dnia 26 marca 1975 r - Prawo celne /Dz.U. 1984 nr 57 poz. 290 ze zm./ ustanawia w ust. 3 obowiązek orzeczenia przepadku towarów celnych określonych w ust. 1 tego przepisu. Obowiązek taki powstaje wówczas gdy dany towar celny będący nośnikiem informacji zawiera treść szkodliwą dla dobra i interesów PRL /według art. 13 ust. 1 prawa celnego/. Z powyższego wynika, że aby orzec

Zamieszczenie w decyzji o zatwierdzenie planu realizacyjnego rozstrzygnięcia co do granic przyszłej inwestycji nie narusza par. 15 rozporządzenia Ministra Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 20 lutego 1975 r. w sprawie nadzoru urbanistyczno-budowlanego /Dz.U. nr 8 poz. 48 ze zm./.

1. Par. 9 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 lipca 1983 r. w sprawie podatku wyrównawczego /Dz.U. nr 42 poz. 189/ nie ma na celu preferowania zakupu maszyn przydatnych tylko w ogrodnictwie a nieprzydatnych przy innych rodzajach produkcji rolnej. 2. Wobec braku definicji pojęcia specjalistycznych maszyn dla ogrodnictwa w prawie podatkowym, należy przyjąć, że specjalistyczne w rozumieniu

Skoro organ podjął czynności aktualizacji miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w części obejmującej teren, na którym wzniesiono samowolnie obiekty budowlane wbrew dotychczasowym ustaleniom tego planu, to od wyników dokonanych ocen, o jakich mowa w art. 33 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 12 lipca 1982 r. o planowaniu przestrzennym /Dz.U. nr 35 poz. 185/, i od zajętego w tym zakresie stanowiska

1. Organy gospodarki energetycznej są uprawnione do wydawania decyzji administracyjnych już w postępowaniu o uzgodnienie rozwiązań technicznych przygotowywanej inwestycji, prowadzonym na podstawie art. 16 ustawy z dnia 6 kwietnia 1984 r. o gospodarce energetycznej /Dz.U. nr 21 poz. 96/ i przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 września 1984 r. w sprawie uzgadniania rozwiązań technicznych

Zaskarżeniu do Naczelnego Sądu Administracyjnego podlegają jedynie decyzje administracyjne /art. 16 par. 2 i art. 196 par. 1 Kpa/ wydane w sprawie praw i obowiązków stron i do nich kierowane; nie podlegają natomiast zaskarżeniu działania administracji podjęte w innej formie, np wytycznych organu nadrzędnego co do sposobu załatwienia skargi lub wniosku.

1. Decyzja o rozbiórce obiektu budowlanego, skierowana do jego użytkownika, który nie jest właścicielem, ani zarządcą tego obiektu, jest nieważna z przyczyny określonej w art. 156 par. 1 pkt 4 Kpa. 2. Wykonanie decyzji nakazującej rozbiórkę obiektu budowlanego oznacza, że decyzja wywołała nieodwracalne skutki prawne. Naczelny Sąd Administracyjny uwzględniając skargę na taką decyzję, stwierdza jej niezgodność