Art. 208 Kpa stanowi wyłączną podstawę prawną orzekania przez sąd o kosztach, nie przewiduje zasądzenia od strony kosztów postępowania na rzecz organu administracyjnego w związku z oddaleniem skargi. Wynika to z faktu, że stroną przeciwną wobec strony skarżącej przed Naczelnym Sądem Administracyjnym jest organ administracji państwowej, to znaczy jednostka budżetowa. Wpis zaś od skargi na decyzję administracyjną

Naczelny Sąd Administracyjny kontroluje zaskarżone decyzje według stanu faktycznego i prawnego istniejącego w chwili ich wydania.

1. Pismo właściwego organu administracji, informujące o wstąpieniu wskazanej osoby w stosunek najmu lokalu mieszkalnego /art. 691 Kc/, jest zaświadczeniem, a nie decyzją administracyjną. 2. Brak jest podstaw do stwierdzenia przez organ wyższego stopnia nieważności zaświadczenia na podstawie art. 156 par. 1 Kpa.

Ustawa z dnia 26 października 1971 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych oraz rekultywacji gruntów /Dz.U. nr 27 poz. 249 ze zm./ - obowiązująca do 30 czerwca 1982 r. - nie znała wyłączenia gruntów rolnych bądź leśnych z produkcji, a obowiązek uiszczenia jednorazowej należności i /lub/ opłat rocznych wiązała z nabyciem takich gruntów przeznaczonych na inne cele /art. 10 ust. 1/. Z kolei ustawa z dnia

Zarówno nabycie gruntów rolnych bądź leśnych przeznaczonych na inne cele, jak i wyłączenie ich z dotychczasowej produkcji są zdarzeniami rodzącymi skutki prawne pod warunkiem, że nastąpiły one w czasie obowiązywania ustaw, w których te konstrukcje zostały określone. Jeżeli więc wspomniane nabycie miało miejsce po 30 czerwca 1982 r. to fakt nabycia nie rodzi żadnych zobowiązań w zakresie jednorazowej

Sprawy nauki nie zostały poddane kontroli Naczelnego Sądu Administracyjnego na mocy art. 196 par. 2 pkt 14, ani na mocy ustawy szczególnej, a zatem Sąd ten nie jest właściwy w sprawach ze skarg na odmowę zatwierdzenia stopnia naukowego doktora habilitowanego.

Postępowanie wyjaśniająco-dowodowe w sprawie dotyczącej naprawienia uszkodzeń gnojownika spowodowanych eksploatacją górniczą powinno zmierzać do ustalenia związku przyczynowego między tymi uszkodzeniami a eksploatacją górniczą. Nie wyjaśnienie sprzecznych opinii biegłych, z których jeden występował w postępowaniu przed organem I instancji, a drugi w postępowaniu przed Komisją Odwoławczą do spraw Szkód

Niewyjaśnienie wszystkich okoliczności sprawy, w tym istotnej kwestii, czy fakt 11-letniego nieprzerwanego zamieszkiwania w pokoju służbowym w Warszawie przez wysokokwalifikowanego i niezbędnego dla warszawskiej instytucji pracownika, może być uznany za podstawę do zezwolenia na pobyt stały w Warszawie ze względów życiowych i społecznych stanowi naruszenie art. 7, art. 8 i art. 77 par. 1 Kpa i skutkuje

Zgodnie z art. 138 Kpa organ odwoławczy uchylając decyzję organu I instancji jest zobowiązany do określenia swego stanowiska w sprawie, co powinno nastąpić poprzez orzeczenie co do istoty sprawy, umorzenie postępowania lub przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji. Decyzja organu odwoławczego ograniczająca się tylko do uchylenia decyzji organu administracji I instancji jest

Szczególny przepis, jakim jest art. 174 Kpa ma na celu umożliwienie naprawienia błędu prawnego, którego naprawienie nie byłoby już w zasadzie możliwe w postępowaniu odwoławczym z uwagi na zakaz wynikający z art. 139 Kpa, chyba że, chodziłoby o rażące naruszenie prawa lub interesu społecznego.

1. Odpowiedź organu administracji państwowej wyższego stopnia, udzielona stronie na jej zażalenie złożone w sposób przewidziany w art. 37 par. 1 Kpa stwierdzająca niesłuszność merytoryczną jej żądania, jest decyzją administracyjną. 2. Od takiej decyzji, jako wydanej w pierwszej instancji choćby z naruszeniem właściwości instancyjnej, stronie przysługuje odwołanie do organu wyższego stopnia a nie skarga

Nie przeprowadzenie w sposób należyty postępowania wyjaśniającego, w szczególności nie rozważenie charakteru pobytu osoby zainteresowanej w miejscowości, z której dojeżdża ona do pracy i nie przeprowadzenie w sposób szczegółowy i wszechstronny postępowania dowodowego stanowi naruszenie art. 7 i art. 8 Kpa, a także art. 77 par. 1 Kpa. Organy administracji są bowiem zobowiązane do podejmowania wszelkich

1. Podatkowa komisja odwoławcza nie jest organem właściwym do rozpatrzenia odwołania, którego przedmiotem jest wyłączenie podatnika z jednej ze zryczałtowanych form opodatkowania /np. z karty podatkowej/. Organem właściwym w tym przedmiocie jest izba skarbowa. 2. Jeżeli decyzja organu odwoławczego w przedmiocie wyłączenia podatnika z opłacania podatku w formie karty podatkowej jest dotknięta wadą nieważności

1. Niedopuszczalne jest czasowe odstępstwo od wymogów dotyczących warunków jakim powinny odpowiadać budynki /rozporządzenie Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 3 lipca 1980 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki - Dz.U. nr 17 poz. 62/. Nie można zaakceptować rozwiązania polegającego na dopuszczalności pozostawienia otworów w ścianie

Wykonanie przepisów dotyczących przeniesienia części własności nieruchomości rolnej, jako objętych Kodeksem cywilnym nie należy do terenowych organów administracji państwowej, przeto w odniesieniu do nieruchomości rolnych położonych na obszarze wsi jest uzasadnione by organy te uważały skierowany do nich wniosek o wydanie zezwolenia na podział gospodarstwa rolnego i wydzielenia z niego działki budowlanej

1. W świetle art. 107 Kpa występuje jednoznaczne rozróżnienie pomiędzy "powołaniem podstawy prawnej", rozumianym jako wskazanie przepisu prawnego uprawniającego do rozstrzygnięcia przedmiotu sprawy przez wydanie decyzji administracyjnej /art. 107 par. 1 Kpa/, a "wyjaśnieniem podstawy prawnej" /art. 107 par. 3 Kpa/, pojmowanym jako wytłumaczenie zasadności zastosowania danego przepisu i jego ewentualnej

1. Przy wydawaniu orzeczeń w przedmiocie spełnienia przez kandydata warunków do uzyskania uprawnień kombatanckich /art. 3 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. o szczególnych uprawnieniach kombatantów - Dz.U. nr 16 poz. 122/ stosuje się przepisy kodeksu postępowania administracyjnego, dotyczące decyzji administracyjnych. 2. Do wydawania zaświadczeń, o jakich mowa w rozporządzeniu Ministra Pracy, Płac i Spraw

1. Naczelny Sąd Administracyjny w swojej praktyce nie kwestionuje możliwości zaskarżenia do sądu decyzji wydanych w instancji przez naczelny organ administracji państwowej, pomimo nieskorzystania przez stronę z remonstracji przewidzianej w art. 127 par. 3 Kpa, gdyż nie traktuje możliwości skorzystania z tego uprawnienia procesowego jako równoznacznego z "wyczerpaniem toku instancji w postępowaniu administracyjnym

Decyzje organów Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, dotyczące objęcia ubezpieczeniem społecznym pracowników i wymiaru z tego tytułu składek, podlegają kontroli Naczelnego Sądu Administracyjnego /art. 196 par. 2 pkt 11 Kpa/.

Z art. 149 par. 2 i art. 151 par. 1 Kpa wynika, że decyzja zapadła w wyniku wznowienia postępowania musi rozstrzygać istotę sprawy, nie może natomiast orzekać o przekazaniu sprawy organowi niższej instancji do ponownego rozpatrzenia.

1. Art. 97 par. 1 pkt 4 Kpa reguluje kwestie możliwości zawieszenia toczącego się postępowania. 2. Niedopuszczalne jest zawieszenie postępowania, które już zostało zakończone ostateczną decyzją.

1. Artykuł 5 Kc wytycza granice, w jakich osoba uprawniona może czynić użytek z przysługującego jej prawa; ze względu jednak na swą przynależność do systemu prawa cywilnego klauzula zgodności z zasadami współżycia społecznego nie może być stosowana w ocenie uprawnień lub obowiązków powstających w obszarze normowanym przepisami prawa administracyjnego bądź finansowego, w których nie występuje jej odpowiednik

W świetle art. 28 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 14 poz. 84/ - stanowiącego, że decyzję o przydziale lokalu użytkowego może otrzymać m.in. osoba fizyczna, której działalność wymaga korzystania z lokalu użytkowego w danej miejscowości - brak wyjaśnienia czy działalność ta jest potrzebna mieszkańcom na danym terenie wskazuje na naruszenie zarówno przepisów art. 7