Śmierć pracownika nie uzasadnia odstąpienia od stwierdzenia u niego choroby zawodowej, ponieważ ze stwierdzeniem takiej choroby wiążą się nie tylko określone uprawnienia pracownika, lecz także obowiązki zakładu pracy, a w szczególności obowiązek stosowania właściwych środków zapobiegawczych /art. 230 kodeksu pracy/.

W sytuacji gdy Skarb Państwa jest współwłaścicielem nieruchomości zabudowanej domem jednorodzinnym lub budynkiem mieszkalnym, o jakich mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 14 lipca 1961 r. o gospodarce terenami w miastach i osiedlach /Dz.U. 1969 nr 22 poz. 159 ze zm./ nie ma zastosowania rozporządzenie Rady Ministrów z 18 maja 1970 r. w sprawie sprzedaży przez Państwo budynków z równoczesnym oddawaniem

Zarządzenie nr 8 Ministra Pracy, Płacy i Spraw Socjalnych z dnia 8 lutego 1982 r. w sprawie zakresu działalności i świadczeń finansowych ze środków funduszu aktywizacji zawodowej /Dz.Urz. MPPiSS nr 2 poz. 7/ ma pośrednio swoje źródło w ustawach i stanowi dostateczną podstawę prawną do wydawania decyzji administracyjnych, podlegających kontroli Naczelnego Sądu Administracyjnego.

1. Przyznanie lub odmowa przyznania zasiłku osobie czasowo pozostającej bez pracy jest decyzją administracyjną. Jest to bowiem rozstrzygnięcie sprawy administracyjnej aktem jednostronnym, skierowanym na zewnątrz i regulującym uprawnienia indywidualne. 2. Zarządzenie nr 8 Ministra Pracy, Płac i Spraw Socjalnych z dnia 8 lutego 1982 r. w sprawie zakresu działalności i świadczeń finansowych ze środków

1. Umowa najmu lokalu mieszkalnego zawarta przez osobę fizyczną z właścicielem zamieszkałym w tym lokalu, stanowi - stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 14 poz. 84/ - tytuł prawny do zajmowania lokalu. 2. Przepisy prawa lokalowego zawierają odrębne pojęcie najemcy i właściciela lokalu, określając w różny sposób ich uprawnienia i obowiązki. Z art. 38

Fakt powołania się przez organy administracji w decyzji na przepisy niewłaściwe w sprawie, jakkolwiek wskazuje na wadliwość działania tych organów, nie stanowi jednak przesłanki do uznania przez sąd, że nastąpiło naruszenie prawa w stopniu istotnym dla rozstrzygnięcia, jeżeli z okoliczności sprawy wynika, że organy administracji mogły wydać zaskarżone decyzje, mając do tego podstawę w innym przepisie

Z przepisu par. 1 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 2 marca 1981 r. w sprawie zasad i trybu przydziału lokali mieszkalnych /Dz.U. nr 9 poz. 37/ nie wynika, aby przy ocenie "zbliżonej powierzchni mieszkalnej" mogły być brane pod uwagę również inne przesłanki, poza wielkością mierzonej powierzchni mieszkalnej lokali mających być przedmiotem decyzji o zamianie z urzędu.

Na podstawie art. 43 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 14 poz. 84/ organ administracji państwowej wprawdzie może cofnąć przydział lokalu mieszkalnego, ale nie może równocześnie uchylić decyzji ostatecznej o jego przydziale. Uchylenie decyzji ostatecznej, na mocy której strona nabyła prawa, a taką jest wcześniejsza decyzja o przydziale lokalu, może nastąpić tylko za zgodą

1. Sąd Administracyjny stosownie do art. 16 par. 2 i art. 196 par. 1 Kpa upoważniony jest tylko do badania zgodności z prawem zaskarżonej decyzji. W tym wypadku decyzji o wypowiedzeniu i rozwiązaniu stosunku pracy /z wiceprokuratorem Prokuratury Rejonowej/. 2. Art. 41 Kp stanowi: Zakład pracy nie może wypowiedzieć umowy o pracę w czasie urlopu wypoczynkowego pracownika, a także w czasie innej usprawiedliwionej

Brak nadwyżki wody w studni oraz cała zdolność gromadzenia wody w niej /ok. 60 litrów na godzinę/ - stanowi przesłankę do nie wydania pozwolenia wodnoprawnego na korzystanie wody ze studni sąsiada.

1. W obowiązującym stanie prawnym brak jest podstawy do udzielania przez wojewodów /prezydentów miast stopnia wojewódzkiego/ upoważnień dla dyrektorów bądź innych pracowników zarządów urbanistyki, architektury i nadzoru budowlanego działających jako jednostki budżetowe, do wydawania w ich imieniu decyzji administracyjnych. 2. Naruszenie przepisów o właściwości przy rozpatrywaniu odwołania, wypełnia

Położenie działki, na której strona planuje budowę domu mieszkalnego, na granicy terenów o różnym przeznaczeniu /rolnym i zabudowy zagrodowej/ wynikającym z planu ogólnego zagospodarowania przestrzennego, nie może być przez organ administracji uznawane za przesłankę kategorycznej odmowy udzielenia pozwolenia na zabudowę działki, bez wnikliwego rozważenia wszelkich aspektów sprawy z uwzględnieniem zasady

1. Organ administracji nie może orzekać o podziale nieruchomości z powołaniem na przepisy prawa budowlanego dotyczące zabudowy planowej, ponieważ kwestie takiego podziału regulowane są tylko przepisami art. 18 ustawy z dnia 6 lipca 1972 r. o terenach budownictwa jednorodzinnego i zagrodowego oraz o podziale nieruchomości w miastach i osiedlach /Dz.U. nr 27 poz. 192 ze zm./. 2. Z zakresu przedmiotowego

Czy organ administracji państwowej może wyrazić zgodę na odstępstwo przewidziane w par. 15 rozporządzenia Ministra Administracji,Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 3 lipca 1980 r. w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki /Dz.U. nr 17 poz. 62/ od wymagań określonych w przepisie par. 1 tego rozporządzenia, jeśli ze względu na istniejący stan zagospodarowania i szerokość

Od orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego dopuszczalna jest skarga o wznowienie postępowania w trybie art. 399 Kpc w związku z art. 211 Kpa.

1. Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o podatku obrotowym /Dz.U. nr 53 poz. 338 ze zm./ przewidziany tą ustawą podatek obciąża tylko podmiot /m.in. osobę fizyczną/, który wykonuje działalność zarobkową w rozumieniu przepisów tej ustawy. Brak zatem podstaw do tego, by z tytułu działalności zarobkowej wykonywanej przez jednego z małżonków można było dokonać wymiaru tego podatku

Opuszczenie w par. 2 ust. 3 zarządzenia Ministra Finansów z dnia 30 października 1981 r. w sprawie ulg podatkowych dla osób rezygnujących z dalszej pracy w uspołecznionych zakładach pracy oraz dla niektórych podatników zatrudniających te osoby /M.P. nr 28 poz. 260/ wyrazów "usług transportowych" miało charakter przypadkowy i wobec pozostawienia w tym przepisie "i innych usług" nie pozbawia zwolnienia

Uzyskanie zameldowania na okres ponad dwa miesiące może nastąpić po zaistnieniu okoliczności wymienionych przykładowo w art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. nr 14 poz. 85/. Wspólną ich cechą jest sytuacja, w której określony czasokres pobytu stałego trwa wprawdzie dłużej niż dwa miesiące ale po ustaniu szczególnych okoliczności uzasadniających

1. Art. 53 ust. 1 dekretu z dnia 12 grudnia 1981 r. o stanie wojennym /Dz.U. nr 29 poz. 154/ ograniczył postępowanie dotyczące ewidencji ludności do jednoinstancyjnego ale wyłącznie w sprawach związanych z uzyskiwaniem zezwolenia na zmianę miejsca pobytu stałego i pobytu czasowego polegającego na przeniesieniu się do innej miejscowości. 2. Z przepisu par. 2 ust. 2 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych

1. Podstawowym obowiązkiem organów administracji państwowej powołanych do pełnienia funkcji nadzoru budowlanego - jest nadzór nad przestrzeganiem ochrony środowiska. 2. Sprzeciw Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków, który uznał, że wybitne walory krajobrazu kulturowego, będące podstawą wpisania Doliny Radości, do rejestru zabytków jako zespołu urbanistyczno-krajobrazowego nie mogą być narażone na degradującą

1. Art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. nr 14 poz. 85/ dotyczy przebywania w sensie fizycznym w określonym miejscu /corpus/ oraz woli /animus/. Oba te elementy muszą występować łącznie. O stałości pobytu w danym miejscu decyduje przede wszystkim takie przebywanie, które ma na celu założenie tam ośrodka swoich osobistych i majątkowych interesów

Słuszny jest pogląd organu administracji państwowej, że do rozporządzenia rzeczą wspólną, przekraczającą zakres zwykłego zarządu, potrzebna jest zgoda wszystkich współwłaścicieli /art. 199 Kc/. W związku z tym przyznanie decyzją administracyjną prawa nabycia określonych pomieszczeń w budynku stanowiącym współwłasność narusza przepis art. 199 Kc. Ponadto decyzja ta pozostaje w sprzeczności z przepisem

1. Artykuł 2 ustawy z dnia 15 listopada 1956 r. o zmianie imion i nazwisk /Dz.U. 1963 nr 59 poz. 328/ nie wprowadza zasady stabilizacji nazwisk w sensie zakazu ich zmiany. Stwarzając ułatwienia przy zmianach ich brzmienia na polski ustawodawca dał jedynie wyraz preferowania imion i nazwisk polskich, zwalniając wnioskodawców od przeprowadzania dowodu występowania ważnych względów uzasadniających zmianę

Stosownie do obowiązujących przepisów, w szczególności art. 16 par. 2 Kpa i art. 196 par. 1 Kpa, Naczelny Sąd Administracyjny uprawniony jest do kontroli decyzji administracyjnych wyłącznie pod kątem ich zgodności z prawem i może zaskarżoną decyzję wzruszyć jedynie w wypadku, gdy narusza ona w sposób istotny obowiązujące przepisy - w przeciwnym razie obowiązany jest skargę oddalić.