Wprawdzie decyzja Prokuratora Generalnego o odmowie przeniesienia w stan spoczynku ma właściwości uznania, to jednak nie może być ona dowolna, powinna bowiem uwzględniać interes publiczny (potrzeby prokuratury) i słuszny interes prokuratora. choroby lub utraty sił. (art. 73 § 2 p.u.s.p.), skład orzekający uznał, że sędzia niezdolny do służby z powodu długotrwałej choroby i urlopu dla poratowania Sąd Najwyższy nie podzielił stanowiska Krajowej Rady Sądownictwa, że przeniesienie w stan spoczynku sędziego, który z powodu choroby lub

okoliczności konkretnego przypadku, należy mieć na względzie stosowanie zasad obowiązujących przy ustaleniu wynagrodzenia za urlop, zgodnie z art. 172 k.p. i rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 8 stycznia 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad udzielania urlopu wypoczynkowego, ustalania i wypłacania wynagrodzenia za czas urlopu oraz ekwiwalentu pieniężnego za urlop (Dz. Za czas nieświadczenia pracy z powodu zwolnienia pracownika z tego obowiązku w okresie poprzedzającym rozwiązanie umowy o pracę za porozumieniem stron, pracodawca może wyliczyć wynagrodzenie na podstawie art. 81 § 1 k.p., czyli wynagrodzenie jak za gotowość do pracy, jednak stosując ten przepis przez analogię, nie wprost. 2. Zobowiązanie pracownika do nieprzychodzenia do pracy bardziej leży w interesie pracodawcy, który może utrzymać większą efektywność pracy przez uniknięcie konfliktowej sytuacji lub zatrudnić w miejsce zwalnianej osoby nowego pracownika z wyższymi kwalifikacjami lub lepiej chronić tajemnicę przedsiębiorstwa. przestojowe tym samym zrzeka się wynagrodzenia z pracę wykonaną, a to z tego powodu, że tak w istocie nie jest, ponieważ pracownik nie Po pierwsze, czy dopuszczalne jest uznanie, że w każdym przypadku za czas nieświadczenia pracy z powodu zwolnienia pracownika z tego obowiązku Dubisz (red.), t. 3, Warszawa 2006, s. 735) definiowano przestój jako nieplanowaną przerwę w pracy, produkcji itp. wynikłą np. z powodu

Zmiana wysokości renty zgodnie z art. 907 § 2 k.c. może wynikać z różnych okoliczności, a nie tylko zmiany realnej wartości wynikającej ze zmiany siły nabywczej pieniądza. Zmiana stosunków, o której mowa w tym artykule, dotyczy całokształtu okoliczności, w jakich znajdują się strony stosunku prawnego renty. Art. 444 § 2 k.c. dotyczy roszczenia o rentę z powodu utraty zdolności zarobkowej lub zmniejszenia widoków powodzenia na przyszłość, a wysokość renty uzupełniającej opiera się na przeciętnych zarobkach pracowników zatrudnionych na stanowiskach odpowiednich do tego, jakie poszkodowany zajmowałby, gdyby z winy zakładu pracy nie poniósł szkody. powypadkowego (kręgosłup), w tym także z powodu choroby nowotworowej. W związku z tym, na podstawie art. 907 § 2 k.c., Sąd uchylił rentę wyrównawczą w części ponad kwotę 1.319,35 zł, uznając, że z powodu Dodatkowo art. 444 § 2 k.c. dotyczy roszczenia o rentę z powodu utraty zdolności zarobkowej lub zmniejszenia widoków powodzenia na przyszłość

Art. 70 § 1 p.u.s.p. w związku z art. 127 § 1 p.p., nie rozstrzyga o dacie przeniesienia w stan spoczynku prokuratora w przypadku stwierdzenia przez lekarza orzecznika ZUS trwałej niezdolności do pracy na stanowisku prokuratorskim. Orzeczenie takie otwiera jedynie możliwość przeniesienia prokuratora w stan spoczynku. K. jest trwale niezdolna do pełnienia obowiązków prokuratora z powodu choroby lub utraty sił. Trwała niezdolność do pełnienia obowiązków prokuratora z powodu choroby lub utraty sił, stwierdzona orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS Trwała niezdolność do pełnienia obowiązków prokuratora z powodu choroby lub utraty sił, stwierdzona orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS

W przypadkach, gdy redukcja etatów jest spowodowana zmianami organizacyjnymi w instytucji edukacyjnej, zastosowanie obiektywnych kryteriów oceny, takich jak dyspozycyjność, staż pracy, kwalifikacje, może uzasadniać rozwiązanie stosunku pracy nauczyciela, nawet jeśli dotyczy to nauczycieli korzystających z urlopów zdrowotnych i innych form nieobecności. Zauważyć trzeba, że przebywanie na urlopie dla poratowania zdrowia, którego celem - jak słusznie zauważa skarżąca - jest odzyskanie sił dla poratowania zdrowia, który jest przywilejem zawodowym nauczyciela i ma służyć odzyskaniu sił do pracy. Od dnia 1 marca 2017 r. do dnia 28 lutego 2018 r. powódka przebywała na urlopie dla poratowania zdrowia.

Zadośćuczynienie za mobbing ma charakter indywidualny i nie powinno być wyliczane według z góry ustalonego algorytmu, a jego wysokość powinna odzwierciedlać całościową kompensatę szkody wynikającej z mobbingu. zostawać po godzinach, a ona już nie ma siły. S. wciąż na nią krzyczy i każe pozostawać po godzinach, na co powódka nie ma siły. Średnie miesięczne wynagrodzenie powódki liczone jak ekwiwalent za urlop wypoczynkowy wynosiło 4.031 zł. (…).

Zadośćuczynienie za doznaną krzywdę, wynikłą na skutek poważnego rozstroju zdrowia i związanego z nim trwałego kalectwa, którego wysokość w ostatecznym wyniku zależy od uznania sądu, nie może być uznane za nadmierne, nawet gdyby przy uwzględnieniu przeciętnego poziomu życia i zamożności społeczeństwa mogło być tak postrzegane, jeżeli jest ono adekwatne do stopnia odniesionych obrażeń i związanych z Stosując art. 362 k.c., sąd musi brać pod uwagę wszystkie okoliczności związane zarówno z samym wyrządzeniem szkody, jak i przyczynieniem się poszkodowanego. Do okoliczności tych należy m.in. stopień winy obu stron. Z tego ostatniego sformułowania nie wynika w żadnym razie, że przyczynienie się poszkodowanego do szkody uzasadnia zmniejszenie odszkodowania jedynie wtedy, gdy jest zawinione. Określenie przyczynienia się poszkodowanego nie kształtuje się jednolicie i jest ono uzależnione od podstawy prawnej, z jakiej wywodzi się roszczenie odszkodowawcze. Jeżeli odpowiedzialność za wyrządzoną szkodę jest oparta na zasadzie winy, to również przesłanki zmniejszenia odszkodowania na podstawie art. 362 k.c. muszą być bardziej surowe. Natomiast pracodawca, który chce się uwolnić od odpowiedzialności, musi wykazać, że szkoda nastąpiła wskutek siły wyższej albo wyłącznie miesięcznie, mieszka z babcią i studiuje w Wyższej Szkole Humanistyczno-Ekonomicznej w Ł. z przyczyn niezawinionych przez pracownika z powodu upływu okresu niezdolności do pracy.

Kompetencję do jej wydania ustawodawca, w myśl art. 73 § 1 p.u.s.p., przyznał zaś Krajowej Radzie Sądownictwa, a nie z lekarzowi orzecznikowi lub komisji lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Przeniesienie sędziego w stan spoczynku nie następuje z mocy prawa, lecz w wyniku decyzji właściwego organu, wydanej na wniosek uprawnionego podmiotu (sędziego, kolegium właściwego sądu albo – w przypadku prezesa sądu okręgowego lub apelacyjnego – Ministra Sprawiedliwości). Z brzmienia przepisów art. 70 p.u.s.p. nie można co prawda wyprowadzić wniosku o związaniu Krajowej Rady Sądownictwa treścią orzeczenia lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych stwierdzającego trwałą niezdolność sędziego do pełnienia obowiązków sędziowskich, jednak w postępowaniu o przeniesienie sędziego w stan spoczynku na podstawie art. 70 p.u.s.p. powodu sprzeczności uchwały z prawem, a zatem zarówno z prawem materialnym, jak i z przepisami postępowania. Do dokumentów tych ustawodawca zalicza – obok szczegółowego zestawienia okresów niepełnienia służby ze względu na chorobę lub urlop dla powodu choroby lub utraty sił.

Jednakże, skorzystanie z uznaniowej kompetencji w kwestii podjęcia stosownej decyzji przez Prokuratora Generalnego o przeniesieniu prokuratora w stan spoczynku na powołanej wyżej podstawie nie może nosić znamion dowolności (arbitralności). przez nią służby z powodu złego stanu zdrowia. powodu choroby. 11 kwietnia 2017 r., z którego wynika, że skarżąca nie jest trwale niezdolna do pełnienia obowiązków prokuratora z powodu choroby lub

Optymalnym rozwiązaniem jest sytuacja w której urlop dla poratowania zdrowia udzielany jest "na przyszłość" w celu przeprowadzenia zaleconego leczenia, aczkolwiek w sytuacjach szczególnych np. w wyniku rozciągającego się w czasie procedowania, gdy przesłanki do jego udzielenia zostały spełnione, może on być udzielony z datą wsteczną. Bezwzględne ograniczenie przyznawania urlopu dla poratowania zdrowia, z którym wiążą się określone uprawnienia, wyłącznie do momentu podejmowania decyzji w tym względzie, może prowadzić do naruszenia interesów osób ubiegających się o skorzystanie z takiego prawa. Z kolei, w myśl art. 94d § 1 p.u.s.p. sędziego, który nie pełnił służby z powodu choroby lub płatnego urlopu dla poratowania zdrowia przez Ustawodawca w sposób nie budzący wątpliwości wskazał, że jest to tylko sama konieczność powstrzymania się od pełnienia służby z powodu Sąd Najwyższy zgadza się z poglądem, że optymalnym rozwiązaniem jest sytuacja w której urlop dla poratowania zdrowia udzielany jest "na

Nie wykracza poza granice swobody sędziowskiej uznanie przez sąd, że wypowiedzenie umowy o pracę pracownikowi nienagannie wykonującemu obowiązki, który w okresie 6 lat pracy miał jedną ponad 4-miesięczną usprawiedliwioną nieobecność w pracy i po tym okresie odzyskał zdolność do pracy, jest nieuzasadnione w rozumieniu art. 45 § 1 k.p., pomimo, że nieobecność ta doprowadziła do dezorganizacji pracy w Od 25 września 2013 r. do 3 lutego 2014 r. była niezdolna do pracy z powodu choroby - nadciśnienia. Jednakże, jak wynika z uzasadnienia wyroku, były to również nieobecności powtarzające się; mianowicie, powód był nieobecny w pracy z powodu W orzeczeniach dotyczących zasadności rozwiązania stosunku pracy z powodu usprawiedliwionej nieobecności w pracy spowodowanej chorobą,

Instytucja z art. 71 § 1 Prawa o ustroju sądów powszechnych wprowadzona została przede wszystkim z uwagi na interes wymiaru sprawiedliwości, mając na celu usunięcie ujemnych skutków długotrwałego niewykonywania obowiązków przez prokuratora. P. nie jest trwale niezdolny do pełnienia obowiązków prokuratora z powodu choroby lub utraty sił. Do okresu tego wlicza się okresy poprzedniej przerwy w pełnieniu służby z powodu choroby lub płatnego urlopu dla poratowania zdrowia, choroby lub płatnego urlopu dla poratowania zdrowia nie pełnił służby przez okres roku.

Zauważyć również należy, że ustawowe wskazanie celu urlopu dla poratowania zdrowia powoduje, że nie należy utożsamiać go z urlopem wypoczynkowym lub zwolnieniem lekarskim. Prowadzi to dodatkowo do wniosku, że niedopuszczalne jest udzielanie urlopu dla poratowania zdrowia w zastępstwie tych instytucji. dla poratowania zdrowia może być udzielony tylko w konkretnym celu, który wiąże się z przeprowadzeniem planowanego leczenia, zleconego przez lekarza, urlop dla poratowania zdrowia musi mieć oparcie w zaświadczeniu lekarskim, urlop taki powinien być przyznany, gdy zaplanowane leczenie rokuje powrót sędziego do pełnienia służby. Zgodnie z brzmieniem art. 93 p.u.s.p. i intencją ustawodawcy, przy badaniu zasadności udzielenia sędziemu urlopu dla poratowania zdrowia, Minister Sprawiedliwości powinien poddać analizie następujące przesłanki: musi wystąpić konkretna choroba, która czasowo uniemożliwia wykonywanie obowiązków zawodowych, leczenie tej choroby wymaga czasowego powstrzymania się przez sędziego od pełnienia służby, urlop Ponadto od marca 2018 korzysta z leczenia w Poradni Zdrowia Psychicznego w P. z powodu zaburzeń depresyjnych. Wnioskowany urlop w ocenie M. Urlop udzielony sędziemu dla poratowania zdrowia, jak wynika z uzasadnienia projektu zmiany ustawy, ma służyć przeprowadzeniu zaleconego

Orzeczenie lekarza orzecznika ZUS wydane w trybie art. 70 § 1 i 3 u.s.p. nie jest decyzją administracyjną, korzystającą z przymiotu prawomocności i wiążącą inne organy, w tym Krajową Radę Sądownictwa. Jest ono jedynie środkiem dowodowym w postępowaniu toczącym się z wniosku uprawnionego podmiotu o przeniesienie sędziego w stan spoczynku, a jego moc dowodowa podlega ocenie Rady przy podejmowaniu uchwały w kontekście całokształtu materiału dowodowego sprawy. Sędziego w stan spoczynku przenosi bowiem Krajowa Rada Sądownictwa, a nie lekarz orzecznik ZUS. powodu choroby lub utraty sił. za trwale niezdolną do pełnienia obowiązków sędziego z powodu choroby lub utraty sił. powodu choroby lub utraty sił.

Ocena, czy nastąpiło nękanie i zastraszanie pracownika, czy działania te miały na celu i mogły lub doprowadziły do zaniżonej oceny jego przydatności zawodowej, do jego poniżenia, ośmieszenia, izolacji bądź wyeliminowania z zespołu współpracowników, opierać się musi zatem na obiektywnych kryteriach. Mobbing oznacza działania lub zachowania dotyczące pracownika lub skierowane przeciwko pracownikowi, polegające na uporczywym i długotrwałym nękaniu lub zastraszaniu pracownika, wywołujące u niego zaniżoną ocenę przydatności zawodowej, powodujące lub mające na celu poniżenie lub ośmieszenie pracownika, izolowanie go lub wyeliminowanie z zespołu współpracowników. Przepis art. 943 § 2 k.p. odnosi się do uzewnętrznionych aktów (zachowań), które muszą obiektywnie zaistnieć, aby powiązane z subiektywnymi odczuciami pracownika złożyły się na zjawisko mobbingu. Samo poczucie pracownika, że podejmowane wobec niego działania i zachowania mają charakter mobbingu, nie są wystarczającą podstawą do stwierdzenia, że rzeczywiście on występuje. powoda z urlopu "na żądanie". nieobecności w pracy jako urlopu na żądanie. Powód podczas weekendu będący w K. nie posiadał dostępu do komputera służbowego i zmuszony był z tego powodu zrezygnować z urlopu.

Biuletyn SN Izby Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych nr 6/2016 W postępowaniu wywołanym odwołaniem od uchwały Rady, do którego stosuje się odpowiednio przepisy o postępowaniu kasacyjnym, Sąd Najwyższy nie ma kompetencji do uchylenia uchwały Krajowej Rady Prokuratury i umorzenia postępowania przed Radą z powodu jego bezprzedmiotowości. Gdy prokurator ubiega się o przeniesienie w stan spoczynku w oparciu o dwie różne podstawy prawne, oceniane w ramach odrębnych postępowań, z chwilą prawomocnego przeniesienia w stan spoczynku drugie postępowanie staje się bezprzedmiotowe, nawet jeżeli dotyczy przeniesienia w stan spoczynku z inną datą. to jest z powodu uznania wnioskodawcy przez Komisję Lekarską ZUS za trwale niezdolnego do pełnienia obowiązków prokuratora z powodu powodu choroby przez okres roku z uwagi na bezprzedmiotowość takiego wniosku. (skarżący) w stan spoczynku z dniem 25 września 2014 r. mimo niepełnienia służby z powodu choroby przez okres roku z uwagi na zawieszenie

Konstytucyjnie zagwarantowane prawo sędziego do wynagrodzenia albo uposażenia sędziego w stanie spoczynku wpływa na wskazanie takiej prawidłowej daty przeniesienia w stan spoczynku sędziego, który z powodu choroby lub utraty sił uznany został przez lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych za trwale niezdolnego do pełnienia obowiązków sędziego (art. 70 § 1 u.s.p.), albo sędziego, który z powodu choroby lub płatnego urlopu dla poratowania zdrowia nie pełnił służby przez okres roku (art. 71 § 1 w związku z art. 94 § 1 u.s.p.), aby przenoszony w stan spoczynku sędzia nie był w żadnym okresie pozbawiony środków utrzymania (wynagrodzenia lub uposażenia). obowiązków sędziego (art. 70 § 1 u.s.p.), albo sędziego, który z powodu choroby lub płatnego urlopu dla poratowania zdrowia nie pełnił powodu choroby lub utraty sił uznany został przez lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych za trwale niezdolnego do pełnienia Z powyższych względów Sąd Najwyższy, z mocy art. 44 ust. 3 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o Krajowej Radzie Sądownictwa w związku z art

za "inne świadczenie związane z pracą" w rozumieniu art.183b § 1 pkt 2 in fine k.p 2. Zwolniony z obowiązku świadczenia pracy członek zarządu zakładowej organizacji związkowej wykonuje u danego pracodawcy, objętego jej działaniem, obowiązki w zakresie obrony szeroko pojętych praw i interesów pracowników, ich reprezentacji w sporach z pracodawcą, przestrzegania przepisów prawa pracy i inne, powierzone tej organizacji przepisami ustawy o związkach zawodowych, co oznacza, iż w tym sensie Ostatecznie zatem, dostrzegając wprawdzie z perspektywy niezależności związku zawodowego (art. 1 ust. 2 ustawy o związkach zawodowych) niepokojący aspekt wynagradzania przez pracodawcę "pracy związkowej", który w patologicznych sytuacjach może stanowić ukryte finansowanie uległości związku zawodowego wobec pracodawcy, dodatek do wynagrodzenia dla pracownika pełniącego funkcję w związku należy uznać pozwanej, przy czym wynagrodzenie takiego oddelegowanego pracownika nie mogło być niższe od wynagrodzenia liczonego jak ekwiwalent za urlop wynagrodzenia u tego pracodawcy, nie mniej niż wynagrodzenie ustalone według zasad obowiązujących przy obliczaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop z możliwości zwolnienia go z obowiązku świadczenia pracy, łącząc pracę związkową z obowiązkami wynikającymi z umowy o pracę.

Z art. 94 § 1 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. Prawo o ustroju sądów powszechnych, w brzmieniu obowiązującym od 21 czerwca do 11 sierpnia 2017 r., nie da się wyprowadzić, że „czas do zakończenia postępowania w sprawie o przeniesienie w stan spoczynku” ma zacząć się w okresie roku nieobecności w pracy z powodu choroby. Chodzi o „nieobecność w pracy z powodu choroby” z § 1, „nieobecność w pracy z powodu innych przyczyn” z § 1a, „niemożności wykonywania , gdyż okres nieobecności z powodu choroby przekroczył 1 rok. okres nieobecności w pracy z powodu choroby (art. 94 § 2b w związku z § 2a ustawy).

W procesie o przywrócenie do pracy pracodawca z jednej strony ma obowiązek udowodnić zasadność wypowiedzenia oraz poprawność uruchomionej w tym celu procedury. Dostrzeżenie wad na tym ostatnim polu (powód był pracownikiem szczególnie chronionym w rozumieniu art. 118a ustawy o powszechnym obowiązku obrony) nie wyczerpuje obowiązków sądu powszechnego w procesie o przywrócenie do pracy, skoro w grę wchodzi możliwość uwzględnienia roszczenia alternatywnego z racji konfliktu z widocznymi prima facie w sprawie klauzulami generalnymi w aspekcie ich sprzeczności Sąd pracy może z urzędu uwzględnić roszczenie o odszkodowanie zamiast roszczenia o przywrócenie do pracy zgłoszonego przez pracownika objętego szczególną ochroną przed rozwiązaniem stosunku pracy wówczas, gdy okazało się ono nieuzasadnione ze względu na jego sprzeczność ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem prawa. Niezależnie od powyższego, z pisma Wyższej Szkoły Umiejętności Społecznych w P. W dniu 21 listopada 2014 r. powód złożył u pozwanego wniosek o urlop. Przedmiotowe uwagi są istotne z tego powodu, że rozwiązanie stosunku pracy za wypowiedzeniem było podyktowane brakiem spełnienia przesłanek

Zasadność wypowiedzenia przez pracodawcę umowy o pracę na czas nieokreślony (art. 45 § 1 k.p.) powinna być oceniana w płaszczyźnie stwierdzenia, że jest to zwykły sposób rozwiązywania umowy o pracę; pracodawca w sposób zasadny wypowiada umowę o pracę, jeżeli pracownik nie osiąga wyników porównywalnych z innymi pracownikami, przy czym obojętne jest, czy spowodowane to zostało niestarannym wykonywaniem Z ustalonego stanu faktycznego nie wynikało, że były "specjalne" nadgodziny z powodu absencji powódki, pozwany z tego powodu nie zatrudniał aplikacji obsługi systemu komputerowego i z powodu nieobecności powódki. uwagę nieobecności powódki w latach 2008-2013, uznając, że skoro pozwany nie rozwiązał z powódką umowy o pracę w tym czasie z powodu

Nieudzielenie czasu wolnego od pracy do upływu obowiązującego pracownika okresu rozliczeniowego, w związku z wykonywaniem pracy w godzinach ponadnormatywnych wskutek pełnionych dyżurów medycznych, stanowi wystarczającą podstawę do przyznania pracownikowi zadośćuczynienia pieniężnego tytułem naruszenia dóbr osobistych w postaci prawa do odpoczynku, na podstawie art. 111 k.p. oraz art. 23 k.c., art. Korzystała także z urlopów. Powódka wykorzystywała na bieżąco należny jej urlop wypoczynkowy. Powódce wypłacono ekwiwalent za 9 dni niewykorzystanego urlopu wypoczynkowego.

Z kolei przyczynienie się poszkodowanego jest kwestią wtórną do tej zasady, która się uaktualnia dopiero po przesądzeniu zasady. Przyczynienie dotyka tylko wysokości odszkodowania, wywierając na nią wpływ. Wynika to też z art. 362 k.c. przewidującego zmniejszenie obowiązku naprawienia szkody, co niewątpliwie odnosi się do obniżenia odszkodowania w stosunku do wysokości szkody. Skarga jest uzasadniona z powodu naruszenia przepisów postępowania cywilnego. Zadośćuczynienie pieniężne za zmarnowany urlop podczas wycieczki turystycznej, PiP 2002, z. 10, s. 72 i n. oraz M. (a nie z art. 435 k.c.).

Stwierdzenie, że pracownik należy do kręgu osób objętych szczególną ochroną z art. 39 k.p., wymaga jednak precyzyjnego ustalenia - w świetle przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych i z rozważeniem dokonanych zmian stanu prawnego w tym zakresie - hipotetycznej daty nabycia przez niego uprawnień emerytalnych jako wyznacznika okresu uchronnego Niepoddanie się pracownika we właściwym czasie postępowaniu sprawdzającemu celem uzyskania na dalszy okres wymaganego na danym stanowisku poświadczenia bezpieczeństwa (art. 44 ust. 1 ustawy z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie informacji niejawnych, jednolity tekst: Dz.U. z 2005 r. Pracodawca może rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika w okresie ochronnym przewidzianym w art. 39 k.p. Wynagrodzenie miesięczne powoda liczone jak ekwiwalent za urlop wypoczynkowy wynosiło 3.032,40 zł. państwowej i służbowej w siłach zbrojnych RP. Sił Zbrojnych w W. o przywrócenie do pracy, wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie