Orzeczenia
poleciła powodowi, aby ten wykorzystał zaległy urlop wypoczynkowy. powód przeznaczył ten czas na wypoczynek, co byłoby równoznaczne z wykorzystaniem przedmiotowego urlopu. w celu regeneracji sił, a zwolnienie od obowiązku świadczenia pracy nie służy temu celowi, skoro w każdym czasie, co do zasady, może
Wzorcowi temu podlega również przesłanka z art. 71 § 1 p.u.s.p. polegająca na odmowie wystąpienia z wnioskiem o przeniesienie w stan spoczynku przez kolegium właściwego sądu albo prokuratora przełożonego. choroby lub utraty sił. choroby lub utraty sił. Do okresu tego wlicza się okresy poprzedniej przerwy w pełnieniu służby z powodu choroby lub płatnego urlopu dla poratowania zdrowia,
Jednakże, skorzystanie z uznaniowej kompetencji w kwestii podjęcia stosownej decyzji przez Prokuratora Generalnego o przeniesieniu prokuratora w stan spoczynku na powołanej wyżej podstawie nie może nosić znamion dowolności (arbitralności). powodu choroby. trwale niezdolna do pełnienia obowiązków prokuratora z powodu choroby lub utraty sił. W okresie od 25 maja 2016 r. do chwili obecnej nie pełni służby na tym stanowisku z powodu choroby. Pismem z 7 lipca 2017 r.
Z kolei, w myśl art. 94d § 1 usp sędziego, który nie pełnił służby z powodu choroby lub płatnego urlopu dla poratowania zdrowia przez Zgodnie z art. 93 § 2. usp urlop dla poratowania zdrowia nie może przekraczać sześciu miesięcy. Podniósł, że z punktu widzenia prawa pracy sędziowie są pracownikami o szczególnym statusie, wskazał, że złożenie wniosku o urlop dla
Decyzja Ministra Sprawiedliwości w przedmiocie udzielenie sędziemu urlopu dla poratowania zdrowia nie jest decyzją uznaniową (art. 93 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych. Z kolei, w myśl art. 94d § 1 usp sędziego, który nie pełnił służby z powodu choroby lub płatnego urlopu dla poratowania zdrowia przez Zgodnie z art. 93 § 2. usp urlop dla poratowania zdrowia nie może przekraczać sześciu miesięcy. Podniósł, że z punktu widzenia prawa pracy sędziowie są pracownikami o szczególnym statusie, wskazał, że złożenie wniosku o urlop dla
Możliwość łączenia w jednym postępowaniu (w jednej sprawie) różnych roszczeń - w tym także takich, których oddzielne rozpoznanie wymagałoby różnych składów sądu (jednoosobowego lub ławniczego) - została przesądzona w dwóch uchwałach Sądu Najwyższego z 4 lutego 2008 r., II PZP 14/08, OSNP 2009, Nr 17-18, poz. 218) oraz z 20 marca 2009 r., I PZP 8/08, OSNP 2009, nr 17-18, poz. 219), z których wynika, że w przypadku gdy wśród roszczeń z zakresu prawa pracy dochodzonych w jednym postępowaniu (art. 191 i 193 § 1 k.p.c.) znajduje się roszczenie, do którego rozpoznania w pierwszej instancji właściwy jest sąd w składzie jednego sędziego jako przewodniczącego i dwóch ławników (art. 47 § 2 pkt 1 lit a k.p.c.), sąd w takim samym składzie jest właściwy także do rozpoznania pozostałych roszczeń. powodu składu sądu sprzecznego z przepisami prawa. urlop. z naruszeniem przepisów prawa pracy i zasądzenia ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy.
Firma w okresie od zawarcia porozumienia o rozwiązaniu umowy do daty jej rozwiązania powinna wypłacać pracownikowi nie tylko wynagrodzenie zasadnicze, ale i pozostałe, także ruchome lub czasowe składniki płacowe. Pracownik może natomiast wykorzystać okres zwolnienia na bardziej efektywne poszukiwanie nowej pracy, regenerację sił lub podjęcie tymczasowej Co więcej, gdyby nawet istniała, to przyznanie powódce wynagrodzenia wyższego niż wynikający z przepisów prawa zakładowego nie mogłoby wypoczynkowego, ustalania wynagrodzenia za czas urlopu oraz ekwiwalentu pieniężnego za urlop).
L. ekwiwalent za niewykorzystany urlop wypoczynkowy z 2012 r. (12 dni) i niewykorzystany dodatkowy urlop wypoczynkowy z 2012 r. (10 dni Z przepisu tego wynika, że żołnierzowi zwolnionemu z zawodowej służby wojskowej przysługuje ekwiwalent pieniężny za urlop wypoczynkowy za urlop wypoczynkowy oddala skargę kasacyjną.
Przepis art. 382 k.p.c. ma charakter ogólnej dyrektywy określającej istotę postępowania apelacyjnego jako kontynuację merytorycznego rozpoznania sprawy. Może zatem stanowić usprawiedliwioną podstawę skargi kasacyjnej, jeżeli skarżący wykaże, że sąd drugiej instancji bezpodstawnie pominął część zebranego materiału oraz że uchybienie to mogło mieć wpływ na wynik sprawy. 2014 r. pracodawca wypłacił powodowi "wyrównanie za godziny nadliczbowe" w kwocie 3.517,70 zł, nadto ekwiwalent za niewykorzystany urlop C, Z. Ż., B. S. i J. M. Żadne dalsze wnioski powoda poza opisanymi trzema z dnia 12 kwietnia 2011 r. i z dnia 14 maja 2011 r. i z dnia 06 sierpnia 2011 r. nie
Stosownie do art. 52 § 1 k.p. w związku z art. 100 § 2 pkt 3 k.p. wykonywanie pracy przez pracownika w okresie niezdolności do pracy tylko wyjątkowo może nie zostać uznane za uchybienie podstawowemu obowiązkowi pracowniczemu. 2. Wykonywanie w okresie zwolnienia lekarskiego pracy takiej samej jak w macierzystym zakładzie, co do zasady, uniemożliwia regenerację sił. Dyrektor zakładu pracy (a zwłaszcza lekarz - dyrektor szpitala), który w czasie wielomiesięcznego zwolnienia lekarskiego, wykonywał pracę zarobkową, prowadząc tożsamą z czynnościami pracowniczymi działalność gospodarczą, dopuszcza się naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych, uzasadniających rozwiązanie umowy o pracę w trybie art. 52 § 1 k.p. W dniach 8-11 września 2014 r. powódka korzystała z urlopu na żądanie, w trakcie którego złożyła wniosek o udzielenie urlopu wypoczynkowego Głównym celem zwolnienia lekarskiego jest regeneracja sił i odzyskanie przez pracownika zdolności do wykonywania pracy. Pracodawca nie wyraził zgody na udzielenie tego urlopu, ponieważ przyjęto już zapisy 15 pacjentek na dzień 12 września 2014 r.
z zawieraniem umów o pracę tymczasową. Ze względu na współzależność końcowego sukcesu od aktywności w każdym z państw, nie można scharakteryzować działania związanego z realizacją takiego przedsięwzięcia w żadnym nich jako "nieznacznego". Działanie przedsiębiorcy, polegające na wyszukaniu siły roboczej w jednym państwie, a następnie "sprzedaży" tej pracy podmiotowi w innym państwie, jest w swej istocie działaniem transgranicznym; rozkłada się na co najmniej dwa państwa, w których zwykle agencja pracy tymczasowej prawie równolegle wykonuje przypisane jej czynności w celu realizacji trójstronnego stosunku prawnego powstającego w związku Z tego powodu, Sąd Najwyższy na podstawie art. 39815 § 1 k.p.c. orzekł jak w sentencji. Pracownicy nie świadczyli pracy w Polsce, zaś pomiędzy wyjazdami za granicę pracownikom był udzielany urlop bezpłatny lub wypoczynkowy Działanie przedsiębiorcy, polegające na wyszukaniu siły roboczej w jednym państwie, a następnie "sprzedaży" tej pracy podmiotowi w innym
Obrona przed mobbingiem nie powinna wymagać od pracownika nieprzedłużania terminowego stosunku pracy ani rozwiązywania z powodu mobbingu umowy o pracę na czas nieokreślony, bo nie są to efektywne sposoby przeciwdziałania deliktowym zachowaniem mobbera na gruncie bezwarunkowego obowiązku pracodawcy przeciwdziałania mobbingowemu nękaniu, poniżaniu lub ośmieszaniu pracownika (art. 943 § 1 k.p.). Początkowo polegało to na tym, że jak powódka chciała uzyskać dzień wolny od pracy w ramach urlopu wypoczynkowego, to musiała dokładnie "drocząc się z powódką zastanawiała się czy uwzględnić jej wniosek o udzielenie urlopu, czy to w sytuacjach związanych z uczestnictwem Źródło: Strona internetowa Sądu Najwyższego, www.sn.pl
Początkowo polegało to na tym, że jak powódka chciała uzyskać dzień wolny od pracy w ramach urlopu wypoczynkowego, to musiała dokładnie „drocząc się z powódką zastanawiała się czy uwzględnić jej wniosek o udzielenie urlopu, czy to w sytuacjach związanych z uczestnictwem Źródło: Strona internetowa Sądu Najwyższego, http://www.sn.pl/
Z tego powodu zażalenie wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu podlegało oddaleniu jako bezzasadne, na podstawie art. 184 w zw. z art powodu braku kontaktu telefonicznego z mocodawcą, który w terminie wyznaczonym przez Sąd przebywał za granicami kraju pomimo wielu prób W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego przyjmuje się, że nie wyłącza zawinienia strony udanie się na zaplanowany urlop i jej
Zapewnienie przez pracodawcę pracownikom zatrudnionym w transporcie międzynarodowym noclegu w kabinie pojazdu nie stanowi zapewnienia bezpłatnego noclegu w rozumieniu przepisów rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza Średnie wynagrodzenie za ostatnie 3 pełne miesiące zatrudnienia tj. za okres od stycznia do marca 2014 r. obliczone, jako ekwiwalent za urlop oraz §16 ust. 2 w zw. z § 2 pkt 2 Rozporządzenia MPiPS z 2013 r. w zw. z art. 775 § 2 k.p. G. był zatrudniony w pozwanej spółce z ograniczoną odpowiedzialnością G. z siedzibą w S. na podstawie umowy o pracę z 1 marca 2013 r.
w kwocie 26.242,50 zł; dodatkowe uposażenie roczne za 2013 r. - 4/12 w kwocie 1.749,52 zł; ekwiwalent pieniężny za niewykorzystany urlop niewykorzystana w roku zwolnienia ze służby; art. 95 pkt 2 ustawy - ekwiwalent pieniężny za urlop wypoczynkowy; art. 95 pkt 3 - dodatkowe pieniężny za niewykorzystany urlop wypoczynkowy (2013 r.) oraz gratyfikację urlopową niewykorzystaną przez żołnierza w roku kalendarzowym
Wynagrodzenie to jest płatne w zaakceptowanym przez pracodawcę terminie (lub terminach) wykorzystania udzielonego czasu wolnego od pracy, w przeciwnym razie pracownik w okresie wykorzystywania udzielonego mu czasu wolnego od pracy pozostałby bez dochodu z pracy. Za udzielony na wniosek pracownika czas wolny od pracy w zamian za przepracowane godziny nadliczbowe pracownikowi nie przysługuje wynagrodzenie, jakie uzyskałby, gdyby w tym czasie (wolnym od pracy) pracował, ale normalne wynagrodzenie za rzeczywiście wykonaną pracę w godzinach nadliczbowych, bez dodatku za taką pracę (art. 13 zdanie pierwsze w związku z art. 80 zdanie pierwsze i art. 1512 § 1 k.p. z powodu pracy w godzinach nadliczbowych dobowych, to dodatek za pracę należy wypłacić wyłącznie za godziny nadliczbowe dobowe (art. orzekł, że art. 21a ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców w związku z art. 775 § 2, 3 i 5 ustawy z dnia 26 czerwca 16/16, LEX nr 2306363; z dnia 17 maja 2017 r., II PK 106/16, LEX nr 2306361; z dnia 30 maja 2017 r., I PK 148/16, LEX nr 2319690; z dnia
Nieobecność pełnomocnika strony na rozprawie, spowodowana jego urlopem wypoczynkowym, nie jest wywołana nadzwyczajnym wydarzeniem, którego nie można przezwyciężyć w rozumieniu art. 214 § 1 k.p.c. Skarżąca pominęła, że z art. 66 ust. 1 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższej płynie jasny przekaz normatywny. W okresie od 25 lutego 2010 r. do 30 czerwca 2014 r. powódka bardzo często była niezdolna do pracy z powodu choroby i z przebywała na P. nie może się stawić do Sądu w datach wskazanych w załączonej liście, w tym w dacie 21 września 2016 r. z powodu choroby.
(czyli tzw. wynagrodzenie postojowe za niewykonywanie pracy w przyczyn leżący po stronie pracodawcy), a więc niższe od wynikającego z art. 57 k.p. wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy, obliczonego jak ekwiwalent za urlop wypoczynkowy. 2. Pracownik może mieć interes prawny w kontynuowaniu postępowania zainicjowanego powództwem z art. 56 § 1 k.p. i uzyskaniu sądowego przywrócenia do pracy, zwłaszcza jeśli wraz z żądaniem głównym w zakresie restytucji stosunku pracy dochodzi także roszczeń finansowych. W związku z urodzeniem dziecka pracownicy przysługuje urlop i zasiłek macierzyński. być merytorycznie uzasadniona podobnie jak wypowiedzenie umowy o pracę z takiego powodu. art. 57 k.p. wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy, obliczonego jak ekwiwalent za urlop wypoczynkowy.
Koniecznym warunkiem do oceny, czy nastąpiło przejęcie opisane w art. 231 k.p., jest kompleksowa weryfikacja wszystkich okoliczności związanych z tymże przejęciem. Oczywiście nie jest warunkiem zaistnienia skutku przewidzianego w art. 231 k.p. przejęcie majątku (składników majątkowych) poprzedniego pracodawcy czy prowadzenie przez podmiot przejmujący i przyjmujący tożsamej działalności. Z tego samego powodu i w tym samym dniu również spółka B. rozwiązała w trybie natychmiastowym umowę o świadczenie usług z ww. kontrahentem Sp. z o.o. z/s w O. Sp. z o.o. z/s w W. zawarły porozumienie na podstawie art. 23(1) ustawy z dnia 26 czerwca 1974r. Kodeks pracy (j.t. Dz. U. z 1998r.