Uznanie postanowień kursowych w umowie kredytu indeksowanego do waluty obcej za niedozwolone klauzule umowne prowadzi do nieważności całej umowy kredytu, gdyż w obowiązującym stanie prawnym nie można zastąpić abuzywnych klauzul kursowych innymi sposobami określania kursu waluty wynikającymi z przepisów prawa, zwyczajów lub przekształcić umowy w kredyt złotowy.

Klauzule przeliczeniowe w umowie kredytu denominowanego do waluty obcej, odsyłające do tabel kursowych banku, są abuzywne jako nietransparentne, niezależnie od tego, czy bank wypełnił obowiązki informacyjne wobec konsumenta – abuzywność wynika z treści postanowienia, a nie z okoliczności pozaumownych. Klauzule te określają główne świadczenia stron, gdyż ich eliminacja uniemożliwia ustalenie wysokości

W razie uznania za niedozwolone postanowień umowy kredytu indeksowanego do waluty obcej określających sposób ustalania kursu waluty (odesłanie do tabel kursowych banku) nie można zastąpić tych postanowień kursem średnim NBP na podstawie art. 358 § 2 k.c. ani innymi przepisami prawa lub zwyczajami. Między klauzulami ryzyka walutowego (przewidującymi indeksację) a klauzulami spreadu (określającymi kurs

Sąd Najwyższy orzekł, że w przypadku skazania za przestępstwo z art. 35 ust. 2 ustawy o ochronie zwierząt, orzeczenie zakazu posiadania zwierząt jest obligatoryjne, a uchylenie tego środka przez sąd odwoławczy stanowi rażące naruszenie prawa materialnego.

Bezzasadne jest orzeczenie obowiązku naprawienia szkody na rzecz podmiotu prawnego, który przestał istnieć. Sąd musi ustalić rzeczywistego pokrzywdzonego, aby prawidłowo nałożyć taki obowiązek reformatoryjny.

Sąd Najwyższy stwierdza, że nieuprawnione włączenie do kary łącznej kary niewłaściwie sklasyfikowanej prowadzi do uchybienia w świetle art. 85 k.k. Sprawę przekazuje do ponownego rozpoznania, akcentując potrzebę zgodności wyroku z obowiązującym stanem prawnym.