Środki zabezpieczające w postaci terapii farmakologicznej mogą być stosowane wyłącznie w celu osłabienia popędu seksualnego oskarżonego, i nie powinny być orzekane dla korygowania zachowań, które z popędem seksualnym nie mają związku.

Prawomocne zakończenie postępowania co do tego samego czynu obwinionego stanowi przeszkodę procesową uniemożliwiającą ponowne jego rozstrzyganie, co nakazuje umorzenie późniejszego postępowania z uwagi na zasadę res iudicata.