W postępowaniu administracyjnym dotyczącym nałożenia kary za zajęcie pasa drogowego, kluczowe jest rzetelne ustalenie faktów i przeprowadzenie kompletnych dowodów, w tym dokumentacji geodezyjnej, przed podjęciem decyzji, co jest podstawą do uchylenia i przekazania sprawy do ponownego rozpatrzenia, gdy takie dowody są niewystarczające.

Przyznanie zasiłku celowego w ramach pomocy społecznej wymaga nie tylko uwzględnienia sytuacji materialnej wnioskodawcy, ale również rozważania możliwości budżetowych organu oraz subsydiarności pomocy, a przepisy dotyczące zasiłku celowego nie stanowią lex specialis w stosunku do ogólnych zasad pomocy społecznej.

Decyzja nakładająca obowiązek informacyjny na administratora danych osobowych musi być oparta na dokładnych ustaleniach faktycznych i prawnych oraz zgodna z wymogami proceduralnymi, aby podlegać skutecznej kontroli sądowej.

Radny ma szczególny interes publiczny w uzyskaniu informacji publicznej przetworzonej, gdy ta jest niezbędna do realizacji funkcji kontrolnych względem gospodarki komunalnej i w stosunku do społeczności lokalnej.

Zawarcie przez prawo o ruchu drogowym regulacji dotyczącej przedawnienia obowiązku uiszczenia kary pieniężnej nie może być interpretowane w sposób przedwczesny w przypadku, gdy sam obowiązek nie uległ jeszcze aktualizacji.

W sprawach dotyczących bezczynności organu w udostępnieniu informacji publicznej sąd administracyjny nie powinien przedwcześnie orzekać o zasadności ograniczeń prawa do informacji, powołując się na ochronę prywatności, bez decyzji administracyjnej organu o odmowie dostępu.

Świadczenie pielęgnacyjne przysługuje tylko w sytuacji, gdy zakres opieki nad osobą niepełnosprawną uniemożliwia podjęcie jakiejkolwiek pracy zarobkowej, a przeszkody tej nie stanowi sam fakt opieki sprawowanej nad członkiem rodziny, jeżeli nie wyklucza ona organizacyjnie możliwości pracy. W przypadku kilku osób zobowiązanych alimentacyjnie decyzja o przyznaniu świadczenia nie jest determinowana ich

Świadczenie Kindergeld uzyskiwane z Niemiec nie podlega wyłączeniu z dochodu przy obliczaniu prawa do świadczeń z polskiej pomocy społecznej, a składniki dochodu w walucie obcej należy przeliczać po kursie z dnia wydania decyzji administracyjnej.

Przetwarzanie danych osobowych pracownika pozyskanych z publicznie dostępnych rejestrów na potrzeby wypowiedzenia umowy o pracę może być uzasadnione prawnie uzasadnionym interesem administratora danych, zgodnie z art. 6 ust. 1 lit. f) RODO.

Osoba skarżąca na bezczynność organu w sprawach dotyczących dostępu do informacji publicznej musi wykazać, że była faktycznym wnioskodawcą, w innym razie skarga podlega oddaleniu z uwagi na brak legitymacji skargowej.

Skarga na bezczynność organu administracyjnego w sprawie udostępnienia informacji publicznej jest bezzasadna, jeśli strona skarżąca nie wykaże tożsamości pomiędzy autorem wniosku a wnoszącym skargę, co prowadzi do braku legitymacji skargowej.

Pracodawca nie może przetwarzać danych osobowych pracownika pozyskanych nielegalnie z użyciem monitoringu GPS, nawet w celu ich wykorzystania w postępowaniu sądowym. Legalność przetwarzania danych wymaga spełnienia przesłanek RODO od momentu ich pozyskania.

Skarga na bezczynność w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej może być skutecznie wniesiona jedynie przez podmiot, który pierwotnie złożył wniosek o dane informacje, przejawiając bezpośredni interes prawny.

Skarga na bezczynność w zakresie udostępnienia informacji publicznej nie wymaga uprzedniego ponaglenia organu, a zaniechanie udostępnienia informacji przez zobligowany organ stanowi rażące naruszenie prawa.

Skarga na bezczynność w sprawie udostępnienia informacji publicznej jest dopuszczalna bez wcześniejszego ponaglenia organu, a organ jest zobowiązany do udostępnienia informacji publicznej w terminach wynikających z ustawy, bez względu na obciążenie pracą.

W sytuacji, gdy braki w materiale dowodowym uniemożliwiają wydanie merytorycznego rozstrzygnięcia, organ odwoławczy ma prawo uchylić decyzję organu I instancji i przekazać sprawę do ponownego rozpatrzenia, aby zachować zasadę dwuinstancyjności postępowania administracyjnego.

Podmiot działający jako władający powierzchnią ziemi na podstawie umowy dzierżawy uważa się za posiadacza odpadów znajdujących się na tej nieruchomości i jest zobowiązany do ich usunięcia, o ile nie przedstawi dowodów przeciwnych, które skutecznie obaliłyby to domniemanie.

Przedawnienie nakładania administracyjnych kar pieniężnych za naruszenie przepisów o gospodarowaniu odpadami regulują przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego, a nie Ordynacji podatkowej.

Dopuszczalne jest powołanie się na nadużycie prawa do informacji publicznej nawet w przypadku informacji o środowisku, gdy wnioskodawca działa w subiektywnym interesie, niezgodnym z celem zapewnienia transparentności działań władzy publicznej.

Dla ustalenia bezczynności organu kluczowe jest wykazanie wpływu wniosku o udostępnienie informacji publicznej, a brak odpowiednich dowodów ze strony organu nie może uzasadniać zarzutu niewykonania prawomocnego wyroku sądu.

Prezes Urzędu Ochrony Danych Osobowych dopuścił się rażącej bezczynności poprzez przekroczenie trzymiesięcznego terminu na rozpatrzenie skargi dotyczącej przetwarzania danych, co uzasadniało przyznanie rekompensaty pieniężnej skarżącemu.

Do skutecznego ograniczenia dostępu do informacji publicznej z powodu tajemnicy przedsiębiorcy nie wystarcza samo powołanie się na tę tajemnicę; niezbędne jest wykazanie jej istnienia poprzez szczegółowe i przekonujące uzasadnienie, które uwzględnia zarówno aspekty materialne, jak i formalne danej informacji.

Orzeczenie kary łącznej poniżej dolnego progu ustalonego przez art. 86 § 1 k.k. stanowi rażące naruszenie prawa materialnego, wymagające uchylenia wyroku i jego ponownego rozpoznania w zgodzie z obowiązującymi przepisami.

Orzeczenie kary łącznej surowszego rodzaju niż kary jednostkowe stanowi rażące naruszenie prawa, prowadzące do poniesienia niewłaściwej dolegliwości przez skazanego i wymaga uchylenia oraz ponownego rozpatrzenia przez sąd właściwy.