Czynności polegające na przeprowadzaniu szkoleń edukacyjnych z zakresu doskonalenia umiejętności nie stanowią umowy o dzieło, lecz umowę o świadczenie usług, co uzasadnia podleganie obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego na podstawie art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej.

W przypadku sporu co do daty nadania przesyłki w paczkomacie operatora pocztowego, organ administracyjny winien ustalić ją na podstawie rzeczywistego umieszczenia przesyłki, a nie daty etykiety, zgodnie z regulaminem operatora. Postępowanie dowodowe musi dostatecznie wyjaśnić wszelkie okoliczności związane z nadaniem.

Uznaje się, że nadanie przesyłki w paczkomacie operatora pocztowego innego niż operator wyznaczony, uwzględniając datę rzeczywistego umieszczenia, może stanowić dokonanie czynności w terminie, o ile szczegółowe regulacje danego operatora spełniają odpowiednie wymogi prawne.

Sąd Najwyższy uznał, że niedopuszczalne jest łączenie kar za przestępstwo i wykroczenie przy orzekaniu kary łącznej, co stanowiło rażące naruszenie art. 85 § 1 k.k. i uzasadniało uchylenie wyroku w tej części.

Zmiany stanu wody na gruncie, które nie prowadzą do niekorzystnych zmian dla gruntów sąsiednich, nie powodują powstania zobowiązania do przywrócenia stanu poprzedniego lub wykonania urządzeń zapobiegających szkodom na podstawie art. 234 ust. 3 ustawy Prawo wodne.

Podniesienie terenu działki sąsiedniej nie stanowi automatycznej podstawy do wydania nakazu przewidzianego w art. 234 ust. 3 Prawo wodne, jeśli nie wykazano szkodliwego wpływu na grunty sąsiednie. Właściciel działki musi udowodnić niekorzystną zmianę stosunków wodnych, aby uzyskać takie rozstrzygnięcie.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał za zasadne uchylenie przez organ odwoławczy decyzji o pozwoleniu na budowę, w związku z uchwaleniem nowego planu miejscowego oraz przesłankami z art. 138 § 2 k.p.a., potwierdzając konieczność ponownego rozpatrzenia sprawy w celach uwzględnienia zmiany prawnej.

Podwyższenie terenu na działkach sąsiednich nie stanowiło zmiany stanu wody na gruncie skarżącego w rozumieniu art. 234 ust. 3 u.p.w., wobec braku dowodów na jego szkodliwy wpływ na grunty skarżącego.

Górna granica kary łącznej nie może przekraczać sumy kar jednostkowych. Orzeczenie kary łącznej wyższej od sumy stanowi rażące naruszenie art. 86 § 1 k.k. i uzasadnia uchylenie wyroku w zaskarżonej części.

Skazanie za zabójstwo w typie podstawowym z art. 148 § 1 k.k. wyklucza orzeczenie środka karnego w postaci pozbawienia praw publicznych na podstawie art. 40 § 2 k.k. w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2022 roku, jeśli brak motywacji szczególnie potępianej.

Właściciel gruntu nie wykazał, że sąsiednia zabudowa wpłynęła na zmianę stosunków wodnych w sposób szkodliwy dla jego działki, a tym samym brak było podstaw do wydania nakazu na podstawie art. 234 ust. 3 Prawa wodnego.

Sąd administracyjny II instancji narusza art. 57 § 5 pkt 2 k.p.a., przyjmując jako miarodajną datę nadania przesyłki datę wydruku etykiety przez kuriera, nie uwzględniając regulaminu operatora pocztowego oraz nie umożliwiając weryfikacji rzeczywistego momentu nadania przez stronę.

Oddalenie skargi kasacyjnej z uwagi na nieuzasadnione zarzutem twierdzenia naruszeń. Konieczność ponownego określenia granic obszaru analizowanego w zgodzie z zasadami planowania przestrzennego oraz korekta błędnych parametrów w przedmiocie wskaźników zabudowy.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał za bezskuteczne zarzuty skargi kasacyjnej dotyczące naruszenia prawa o informacji publicznej, wskazując na zgodność działań organu z obowiązującymi przepisami prawa.

Dla instalacji o zdolności przetwarzania ponad 75 ton odpadów na dobę konieczne jest uzyskanie pozwolenia zintegrowanego. Sąd utrzymał w mocy decyzję odmawiającą zmiany zwykłego zezwolenia zgodnie z ustawą o odpadach.

Uchylenie wyroku Sądu Rejonowego z powodu nieprawidłowej kwalifikacji czynów; sąd musi wskazać wszystkie znamiona czynu, w tym winę, by rozstrzygnąć o odpowiedzialności karnej.

Rozpoznając skargę kasacyjną, Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził prawidłowość decyzji kasacyjnej wskazując, że uchybienia proceduralne w zakresie ustalania stron postępowania oraz doręczenia decyzji wymagają wznowienia postępowania i nie mogą być sanowane na etapie odwoławczym.