Związanie prawomocnym orzeczeniem sądu administracyjnego wyłącza możliwość wznowienia postępowania nieważnościowego dotyczącego opisanej decyzji administracyjnej ze względu na brak rażącego naruszenia prawa.

Opłata za pobyt w DPS, ustalona do wysokości średniego miesięcznego kosztu utrzymania, jest zgodna z u.p.s.; brak wpływu wykazanych zarzutów proceduralnych na wynik sprawy skutkuje oddaleniem skargi kasacyjnej.

Zwolnienie z podatku od nieruchomości, o którym mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, obejmujące grunty, budynki i budowle wchodzące w skład infrastruktury kolejowej udostępnianej przewoźnikom kolejowym, ma charakter ogólny i neutralny gospodarczo, a zatem nie stanowi selektywnej pomocy publicznej w rozumieniu art. 107 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej

Dopuszczalne jest zawieszenie postępowania odwoławczego na wniosek innej niż inicjująca strona, jednak upływ trzech lat skutkować może jedynie umorzeniem samego postępowania odwoławczego, a nie wniosku wszczynającego postępowanie.

Oddalenie skargi kasacyjnej i utrzymanie w mocy wyroku WSA, stwierdzające brak rażącego naruszenia prawa przy wydaniu orzeczenia wywłaszczeniowego z 1951 r. Prawidłowość działania organu administracyjnego oceniono w kontekście obowiązujących przepisów.

W sytuacji, gdy urządzenie wodne zostało już wykonane bez wymaganego pozwolenia, postępowanie administracyjne w sprawie pozwolenia wodnoprawnego staje się bezprzedmiotowe i podlega umorzeniu, niezależnie od wyników potencjalnego postępowania legalizacyjnego.

Klasyfikacja gruntów i budynków ujawniona w ewidencji gruntów i budynków ma charakter wiążący dla organów podatkowych i przesądza o sposobie opodatkowania tych nieruchomości (w szczególności o rodzaju i stawce podatku) do czasu jej skutecznej zmiany w tej ewidencji.

Postępowanie administracyjne dotyczące udzielenia pozwolenia wodnoprawnego podlega umorzeniu, gdyż skarżący, realizując znaczącą część zamierzonej inwestycji, wykonał urządzenie wodne bez wymaganego pozwolenia, co skutkuje bezprzedmiotowością postępowania (art. 105 § 1 k.p.a.).

Oddalenie skargi kasacyjnej z powodu braku zasadności zarzutów dotyczących naruszenia przepisów postępowania, a w szczególności braku odniesienia się do przedawnienia, które wykraczało poza granice danej sprawy.

Naczelny Sąd Administracyjny uznaje, że decyzja organów administracyjnych odnośnie do limitowania zasiłku celowego była prawidłowa i zgodna z obowiązującymi przepisami, biorąc pod uwagę ograniczone środki finansowe pomocy społecznej.

Odmowa przyznania zasiłku celowego na ubezpieczenie mieszkania, uznana za niestanowiącą niezbędnej potrzeby bytowej, jest zgodna z prawem. Organy pomocy społecznej działają w granicach uznania administracyjnego, kontrolowane przez sądy tylko jeśli dochodzi do naruszenia przepisów postępowania.

W sporze o przyznanie zasiłku okresowego Naczelny Sąd Administracyjny uznał za dopuszczalne limitowanie świadczeń ze względu na ograniczone środki finansowe organów pomocy społecznej i dynamicznie zmieniającą się liczbę wnioskodawców, potwierdzając prawidłowość dotychczasowych decyzji administracyjnych.

Decyzja Wojewody z dnia 9 stycznia 2013 r. naruszała rażąco prawo, gdyż na dzień 1 września 2005 r. Politechnice Warszawskiej nie przysługiwało użytkowanie wieczyste spornej nieruchomości, co skutkowało utrzymaniem w mocy stwierdzenia nieważności tej decyzji.

Uchwała Rady Miasta i Gminy, zakwestionowana pod kątem zbycia gruntów bezprzetargowo, narusza art. 37 ust. 2 pkt 6 ugn, gdyż niewłaściwie wykazała możliwość poprawy zagospodarowania wielu nieruchomości przyległych, co wymagało zastosowania trybu przetargowego.

Oddalenie skargi kasacyjnej P. S.A. przez Naczelny Sąd Administracyjny wskazuje na brak możliwości uwłaszczenia gruntów użytkowanych jako drogi publiczne, co jednoznacznie wyklucza przyznanie użytkowania wieczystego. Przesłanki formalne uwłaszczenia nie zostały spełnione, a decyzje organów administracyjnych i sądów pozostają w zgodzie z obowiązującym prawem.

Prawo do emerytury wyklucza przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego zgodnie z art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a ustawy o świadczeniach rodzinnych, chyba że uprawniony dokona wyboru świadczenia przez zawieszenie emerytury.

Świadczenie pielęgnacyjne z tytułu rezygnacji z pracy, w przypadku sprawowania opieki nad więcej niż jedną osobą niepełnosprawną przez jednego opiekuna, jest możliwe do przyznania tylko jednokrotnie, niezależnie od liczby osób wymagających opieki.

Zwolnienie z podatku od nieruchomości dla infrastruktury kolejowej udostępnianej przewoźnikom, określone w art. 7 ust. 1 pkt 1 u.p.o.l., nie stanowi niedozwolonej pomocy publicznej, gdyż nie przyznaje selektywnej korzyści i jest zgodne z prawem unijnym.

Sąd oddala skargę kasacyjną, uznając, że materiał dowodowy zebrany przez organy administracyjne jest wystarczający do nałożenia podatku rolnego, a zarzuty Skarżącej dotyczące niewłaściwości kwalifikacji podatkowej są niezasadne.

Organ odwoławczy, dostrzegając zasadnicze braki w operacie szacunkowym, uprawniony był do zastosowania art. 138 § 2 kpa i uchylenia decyzji I instancji, kierując sprawę do ponownego rozpatrzenia, bowiem korekcja operatu wykraczała poza granice postępowania uzupełniającego.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego nie jest uzależnione od niezdolności rodzeństwa do partycypacji w opiece, a wymaganie takiej przesłanki narusza przepisy ustawy o świadczeniach rodzinnych i zasady praworządności.

Dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków mają charakter wiążący dla organów podatkowych przy ustalaniu podstawy opodatkowania podatkiem od nieruchomości; skutki prawne wynikające ze zmiany tych danych powstają dopiero od momentu ich ujawnienia w ewidencji, niezależnie od wcześniejszych zmian faktycznego sposobu użytkowania nieruchomości.

W postępowaniu o wznowienie nie występuje przesłanka pozbawienia strony możliwości działania, gdy jest ona reprezentowana przez pełnomocnika z urzędu, a brak działań wynika z decyzji strony. Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, potwierdzając prawidłowość rozstrzygnięcia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.