Skarga kasacyjna T. Sp. z o.o. na wyrok WSA w Poznaniu została oddalona. Organizowanie gier na automatach bez koncesji stanowi naruszenie ustawy o grach hazardowych; dowody przeprowadzone przez organy są wystarczające i zgodne z przepisami prawa.

Skarga kasacyjna, oparta na zarzutach nieprecyzyjnie wskazanych naruszeń prawa materialnego i proceduralnego, nie mogła prowadzić do uchylenia decyzji nakładającej karę pieniężną za urządzanie gier hazardowych na automatach bez wymaganej koncesji.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, uznając, że zaskarżony wyrok WSA został wydany zgodnie z wiążącym wyrokiem z 1 września 2022 r. i nie naruszył przepisów postępowania.

Organizowanie gier na automatach o charakterze losowym bez wymaganych zezwoleń podlega karze pieniężnej, a dowody przeprowadzone w formie eksperymentów procesowych funkcjonariuszy Służby Celno-Skarbowej mają walor dokumentów urzędowych z wzmocnioną mocą dowodową.

Urządzanie gier o charakterze losowym bez koncesji, zezwolenia lub zgłoszenia, spełniających wymogi ustawowe dla gier hazardowych, podlega karze pieniężnej. Organy administracji i sądy mogą opierać ustalenia faktyczne na wynikach eksperymentów przeprowadzonych zgodnie z ustawą o Krajowej Administracji Skarbowej.

Nieruchomości pozostające w posiadaniu PKP w dniu 27 maja 1990 r., bez tytułu prawnego, należały do rad narodowych i ulegały komunalizacji z mocy prawa, zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z 1990 r. Proces uwłaszczenia PKP na takich gruntach nie wstrzymuje komunalizacji.

Skarga kasacyjna Samorządowego Kolegium Odwoławczego we Wrocławiu na uchylenie decyzji w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego jest bezzasadna z uwagi na niepełne skompletowanie materiału dowodowego i niewłaściwą wykładnię art. 28 ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych.

Określenie wysokości zysku spółki, a co za tym idzie, także kwoty wypłacalnej komplementariuszowi tytułem udziału w zysku spółki jest możliwe po zakończeniu roku obrotowego tej spółki. Dopiero wówczas znana jest podstawa opodatkowania do obliczenia przez płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego, o którym mowa w art. 30a ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.f. Natomiast ze względu na brak możliwości określenia

Decyzja o warunkach zabudowy winna uwzględniać ochronę zabytków ujętych w gminnej ewidencji. Obowiązek ten obejmuje wskazanie na zagrożenia oraz formułowanie zasad ochronnych już na etapie projektowania.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, orzekając, że pominięcie prawa strony do zapoznania się z pełnią akt sprawy i zgromadzonych materiałów, w tym kluczowej dokumentacji geotechnicznej, stanowiło istotną wadliwość proceduralną, wpływającą decydująco na wynik postępowania.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że dokument "Texas Nonrepairable Vehicle Title" dostatecznie określa status pojazdu jako odpadu, co potwierdza prawidłowość odmowy uchylenia postanowienia GIOŚ przez sąd I instancji. Skarga kasacyjna nie dostarczyła istotnych nowych faktów czy dowodów, które mogłyby podważyć to rozstrzygnięcie.

Przedsięwzięcia lokowane na obszarach Natura 2000 wymagają oceny potencjalnego oddziaływania, jeśli mogą znacząco wpłynąć na środowisko; zasada ostrożności uzasadnia nakładanie obowiązków oceny oddziaływania inwestycji nawet przy obecności zabudowy.

Za urządzanie gier hazardowych na automatach bez koncesji, zezwolenia czy zgłoszenia, wbrew przepisom u.g.h., podmiotowi urządzającemu przysługuje kara pieniężna zgodnie z art. 89 ust. 1 pkt 1 u.g.h., niezależnie od twierdzeń o logicznym charakterze gier.

Działania prowadzenia gospodarki odpadami niezgodnie z pozwoleniem zintegrowanym, mające charakter powtarzalny i znaczący, nie mogą być uznane jako znikome, wykluczając możliwość zastosowania art. 189f § 1 pkt 1 k.p.a. Naczelny Sąd Administracyjny podtrzymuje rozstrzygnięcia instancji wcześniejszych o słuszności wymierzenia administracyjnej kary pieniężnej.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że zarzuty procesowe i materialnoprawne podniesione w skardze kasacyjnej wymykały się spod kontroli sądu z uwagi na brak ich związku z przedmiotem rozpoznawanej sprawy, uzasadniając tym samym oddalenie skargi.

Wiata na opakowania, nie spełnia definicji budynku w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, ponieważ jej przegrody, m.in. z siatki, nie stanowią trwałego i funkcjonalnego elementu wydzielającego obiekt z przestrzeni.

Pozbawienie strony możliwości obrony jej praw w postępowaniu sądowym z powodu niedoręczenia istotnego pisma procesowego skutkuje nieważnością postępowania, co uzasadnia uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

Decyzja Ministra Spraw Zagranicznych o odmowie udostępnienia informacji o środowisku, potwierdzona przez NSA, była zgodna z prawem, uzasadniona ochroną informacji niejawnych i brakiem wykazanego interesu publicznego.

Obiekt złożony z elementów rozmontowalnych, jak panele siatki czy blacha falista, nie spełnia definicji budynku wynikającej z art. 1a ust. 1 pkt 1 u.p.o.l., jako iż nie stanowi trwałej przegrody budowlanej, co wyklucza jego kwalifikację jako budynku do celów opodatkowania.

Nieprawidłowość w zakresie formalnego opisu źródła przychodu w tytule wykonawczym, przy zgodności kwoty zobowiązania z deklaracją podatkową, nie uzasadnia umorzenia postępowania egzekucyjnego na podstawie art. 59 § 1 pkt 2 u.p.e.a.

Interpretacja indywidualna dotycząca opodatkowania zbiorników jako obiektów budowlanych została podtrzymana, a skarga kasacyjna oddalona z uwagi na brak uzasadnienia wpływu zarzutów proceduralnych na wynik sprawy.

Brak wykazania przez organy podatkowe świadomego udziału podatnika w transakcjach oszukańczych uniemożliwia uznanie jego odpowiedzialności; okoliczności takie jak szybkie zwroty VAT, stosowanie standardowych procedur handlowych czy korzystanie z podmiotów pośredniczących nie mogą same w sobie świadczyć o świadomej współudziałowości w karuzeli podatkowej.

Wobec braku uprzedniego wszczęcia postępowania sądowoadministracyjnego, administracyjne postępowanie nieważnościowe nie podlega obowiązkowemu zawieszeniu na podstawie art. 97 § 1 pkt 4 k.p.a. Dopiero późniejsze zarejestrowanie skarg sądowoadministracyjnych skutkuje potencjalnym zawieszeniem postępowania w sądzie.

Prawo do jednorazowych odpisów amortyzacyjnych na podstawie art. 38k u.p.d.o.p. przysługuje również w przypadku wytworzenia środków trwałych w celu przeciwdziałania COVID-19, nie tylko przy ich nabyciu.