Należy uznać, że w przypadkach naruszenia obowiązków wynikających z ustawy o systemie monitorowania drogowego i kolejowego przewozu towarów oraz obrotu paliwami opałowymi, odstąpienie od nałożenia kary pieniężnej ze względu na 'ważny interes przewoźnika' lub 'interes publiczny' możliwe jest jedynie w uzasadnionych przypadkach, które nie godzą w cele ustawy, w tym w pełne monitorowanie przewozu towarów

Stwierdzenie nieważności aktu prawa miejscowego nie powoduje automatycznie nieważności decyzji administracyjnych wydanych na jego podstawie, a ich wzruszenie może nastąpić wyłącznie w trybie wznowienia postępowania. Teza od Redakcji

Stwierdzenie nieważności aktu prawa miejscowego przez sąd administracyjny nie implikuje nieważności wydanych na jego podstawie decyzji (postanowień) w sprawach indywidualnych; wzruszenie takich decyzji następuje w drodze wznowienia postępowania.

Stroną postępowania w sprawie wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach jest wnioskodawca oraz podmiot, któremu przysługuje prawo rzeczowe do nieruchomości znajdującej się w obszarze, na który będzie oddziaływać przedsięwzięcie, w rozumieniu art. 74 ust. 3a ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie.

Decyzja o nakazie rozbiórki musi być skierowana do inwestora, który dopuścił się samowolnej budowy, oraz do aktualnych właścicieli nieruchomości, jeżeli mają realną możliwość wykonania nakazu; nakaz ten nie powinien być kierowany do podmiotów, które nie wyraziły zgody na budowę i nie mają obowiązku znoszenia konsekwencji czyjegoś deliktu administracyjnego.

Ograniczenie możliwości korzystania z obniżonych stawek opłat za parkowanie jedynie do aplikacji mobilnych dla posiadaczy Karty Krakowskiej narusza konstytucyjną zasadę równości, wynikającą z art. 32 Konstytucji RP.

Stwierdzenie nieważności aktu prawa miejscowego przez sąd administracyjny nie powoduje automatycznie nieważności indywidualnych decyzji administracyjnych wydanych na jego podstawie; konieczne jest uruchomienie odpowiednich trybów wzruszenia tych decyzji, zgodnie z art. 147 § 2 p.p.s.a.

Obowiązek poniesienia kosztów usuwania i przechowywania pojazdu spoczywa na właścicielu pojazdu od momentu wydania dyspozycji jego usunięcia do dnia prawomocnego zakończenia postępowania sądowego w sprawie orzeczenia przepadku, jednakże ostateczne nałożenie tego obowiązku wymaga uprzedniego prawidłowego powiadomienia właściciela pojazdu i zachowania staranności przez organy administracji w zakresie