Rażące naruszenie prawa nie występuje, gdy uchybienie nie wywołuje skutków społeczno-gospodarczych nieakceptowalnych prawnie. Oczywiste naruszenie przepisów nie gwarantuje stwierdzenia nieważności, jeśli skutki naruszenia nie obalają podstaw praworządności.

Rażące naruszenie prawa, polegające na rejestracji pojazdu bez pełnej dokumentacji homologacyjnej, jest niewystarczające, aby decyzja administracyjna została uznana za nieważną. Decyzja musi wywołać nieakceptowalne skutki gospodarcze i społeczno-prawne.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że brak dokumentu homologacji w procesie rejestracji pojazdu sprowadzonego spoza UE nie stanowił rażącego naruszenia prawa. W konsekwencji nie uzasadniało to stwierdzenia nieważności decyzji rejestracyjnej.

Skarga kasacyjna od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, oddalającego decyzję administracyjną ARiMR o zwrocie nienależnie pobranych środków, jest nieuzasadniona, gdyż nie wykazano naruszenia prawa materialnego i proceduralnego przez sąd pierwszej instancji oraz organy administracyjne.

Skarga kasacyjna Koła Gospodyń Wiejskich nie znajduje usprawiedliwionych podstaw prawnych ani faktycznych, wskutek czego Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę, podtrzymując decyzję o zwrocie nienależnie pobranych płatności.

Decyzja Komendanta Miejskiego PSP o nakazaniu usunięcia uchybień w zakresie zabezpieczeń przeciwpożarowych nie wykazuje prawnej ani faktycznej niewykonalności. Brak jest podstaw do stwierdzenia jej nieważności na gruncie art. 156 § 1 k.p.a.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, iż materiał dowodowy nie potwierdzał statusu Fundacji jako administratora danych, co skutkowało uchyleniem części decyzji Prezesa UODO. NSA podtrzymał decyzję o niepodważalności roli Fundacji w przetwarzaniu danych osobowych skarżącej.

Dla skutecznego zwolnienia się z odpowiedzialności na podstawie art. 116 § 1 pkt 1 lit. a O.p. członek zarządu musi wykazać, że złożenie wniosku o upadłość nastąpiło we właściwym czasie; zaniechanie podjęcia tego obowiązku mimo utraty płynności finansowej spółki wyłącza możliwość egzoneracji.

W przypadku wznowienia postępowania na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 K.p.a., gdy dowody na które opierała się decyzja administracyjna, okazały się fałszywe, należy uwzględnić wszystkie aspekty faktyczne oraz przepisy miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, aby dokonać prawidłowej oceny projektu budowlanego.

Skarga kasacyjna wobec decyzji o ustaleniu nienależnie pobranej pomocy finansowej została oddalona z powodu nieskutecznej argumentacji w zakresie wykazania naruszeń przepisów materialnych i proceduralnych oraz błędnej kwalifikacji prawnej kompetencji sądu administracyjnego.

W sytuacji stwierdzenia nieważności pozwolenia na budowę, decyzja o umorzeniu postępowania z urzędu jest uzasadniona, gdyż sprawa wraca do stanu prawnego przed wydaniem wadliwej decyzji. Jedynie wniosek złożony przed wszczęciem nowego postępowania powinien być rozpatrzony.

Pracodawca jest zobowiązany do zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu pracy co najmniej jednego pracownika służby bhp na każdych 600 pracowników. Przepisy bhp mają charakter obligatoryjny, a ich spełnienie jest warunkiem sine qua non dla zapewnienia odpowiednich norm bezpieczeństwa w miejscu pracy.

Stwierdzenie nieważności miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego nie uzasadnia stwierdzenia nieważności decyzji o pozwoleniu na budowę; decyzja wydana zgodnie z obowiązującym w chwili jej wydania planem pozostaje w mocy mimo późniejszego unieważnienia tego planu.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną, uznając, że Wojewódzki Sąd Administracyjny słusznie uchylił decyzję odmowną Kolegium, podkreślając potrzebę dalszego ustalenia faktycznego zaprzestania prowadzenia gospodarstwa rolnego przez skarżącego.

NSA orzekł, że decyzja określająca wysokość opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi może przybrać charakter decyzji "otwartej" zgodnej z prawem, jeśli odpowiada ustaleniom faktycznym i jest wydana na podstawie przepisów u.c.p.g. oraz że postępowanie dowodowe przeprowadzone przez organy było zgodne z zasadą prawdy obiektywnej.

Odpowiedzialność członka zarządu za zaległości podatkowe spółki na podstawie art. 116 Ordynacji podatkowej powstaje, jeżeli egzekucja wobec spółki jest bezskuteczna, a członek zarządu nie wykaże, że złożono we właściwym czasie wniosek o upadłość lub że niezłożenie wniosku nie wynika z jego winy.

Skarga kasacyjna nie ma usprawiedliwionych podstaw w zakresie naruszenia przepisów materialnych oraz procesowych, które mogłyby wpłynąć na wynik sprawy. Oddalenie skargi kasacyjnej jest zasadne.

Decyzja odmawiająca uchylenia decyzji ostatecznej na podstawie res iudicata musi uwzględniać brak tożsamości przedmiotowej spraw poprzednich, co uniemożliwia powołanie się na powagę rzeczy osądzonej, pozwalając na rozpoznanie wniosku w trybie art. 155 KPA.

Naczelny Sąd Administracyjny utrzymał w mocy wyrok sądu I instancji, stwierdzając bezczynność Wojewody Pomorskiego z rażącym naruszeniem prawa, zobowiązując do rozpoznania wniosku cudzoziemca oraz przyznając skarżącemu odpowiednią rekompensatę pieniężną.

Bezczynność Komendanta Głównego Policji w zakresie udostępnienia informacji publicznej, wynikająca z niedopełnienia obowiązku doręczania przez e-PUAP, skutkuje zobowiązaniem do rozpatrzenia wniosku; wnioski dotyczące szkoleń kadr policyjnych stanowią informację publiczną.

Skarga kasacyjna L. S.A. w restrukturyzacji od wyroku WSA w Warszawie, dotycząca odmowy udzielenia ulgi płatniczej przez DIAS, oddalona. Organy podatkowe prawidłowo ustaliły brak przesłanek „ważnego interesu podatnika” i „interesu publicznego” w oparciu o skrupulatne i zgodne z zasadami oceny dowodów postępowanie.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że Wojewódzki Sąd Administracyjny prawidłowo zastosował przepisy dotyczące zasad rozliczania dotacji oświatowej, uznając zasadność zwrotu kwoty dotacji z uwagi na nieadekwatność wysokości wynagrodzenia dyrektora pokrytego z dotacji względem zasad celowości i oszczędności finansów publicznych.

Skarga kasacyjna dotycząca ustalenia odszkodowania za nieruchomość przejętą pod inwestycję drogową, oparta na zarzutach proceduralnych, została oddalona ze względu na brak naruszeń prawa w ocenie operatu szacunkowego. NSA potwierdził, że podważenie operatu musi odbywać się zgodnie z procedurą zawodową rzeczoznawców.

Uchwała Rady Miasta w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego nie narusza ustaleń studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego, jeżeli dokonuje jedynie doprecyzowania i konkretnego rozwinięcia kierunków wynikających ze studium, bez ich modyfikacji.