Umowa między skarżącym a uczestnikiem postępowania jest umową o świadczenie usług, do której stosuje się przepisy kodeksu cywilnego o zleceniu. Uczestnik postępowania podlega w związku z tym obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego, a nie jest to umowa o dzieło.

Wznowienie postępowania zakończonego decyzją ostateczną jest dopuszczalne jedynie po dostarczeniu orzeczenia stwierdzającego fałszywość dowodów. Brak takiego dowodu skutkuje odmową wznowienia oraz podtrzymaniem decyzji ostatecznej.

Przesłanka 'zajęcia na prowadzenie działalności gospodarczej' wymaga faktycznego użytkowania lokali na ten cel. Samo posiadanie lokali przez przedsiębiorcę nie jest wystarczające do ich opodatkowania stawką dla działalności gospodarczej.

Zabezpieczenie zobowiązania podatkowego na majątku podatnika wymaga wszechstronnej, rzetelnej analizy sytuacji finansowej podatnika. Brak takiej analizy powoduje, że decyzja zabezpieczająca może zostać uchylona.

Odstąpienie od nałożenia kary administracyjnej za przekroczenie terminu określonego w zezwoleniu jest niedopuszczalne, gdy naruszenie miało charakter jednorazowy i zostało popełnione świadomie poprzez bierność w przedłużeniu zezwolenia, co wyklucza zastosowanie art. 189f § 1 pkt 1 k.p.a.

Członkowie zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością są zobowiązani do odpowiedzialności solidarnej za zaległości podatkowe spółki, chyba że wykażą, iż zgłoszono wniosek o upadłość we właściwym czasie lub że niedokonanie tego nie było ich winą.

Obowiązek określony decyzją administracyjną może być uznany za wykonany, jeśli strona przedstawi dokumenty potwierdzające jej realizację, które winny być oceniane przez organ z należytą dokładnością i w porównaniu ze wszystkimi okolicznościami sprawy.

Skarga kasacyjna Samorządowego Kolegium Odwoławczego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, uchylającego decyzję o umorzeniu postępowania aktualizacyjnego opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste, została oddalona. Decyzja WSA była uzasadniona, a skarga kasacyjna nie wykazała naruszenia prawa przez Sąd I instancji.

Postępowanie umorzeniowe w sprawie aktualizacji opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego, wszczęte po 5 października 2018 roku, wymaga ustalenia doręczenia wypowiedzenia opłaty wszystkim współużytkownikom przed 1 stycznia 2019 roku. Brak takiego doręczenia nie uzasadnia umorzenia postępowania jako bezprzedmiotowego.

Umorzenie postępowania aktualizacyjnego opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z 2019 r. wymaga skuteczności doręczenia wypowiedzeń opłat wszystkim współużytkownikom do 1 stycznia 2019 r.; w przeciwnym razie decyzja o umorzeniu może być bezpodstawna.

Naczelny Sąd Administracyjny utrzymał w mocy wyrok Sądu pierwszej instancji, uznając, że brak prawidłowo umocowanego pełnomocnika w aktach sprawy stanowi istotne naruszenie proceduralne, uzasadniające uchylenie decyzji organu administracji.

Umowa nazwana umową o dzieło, której przedmiotem jest wykonywanie typowych, powtarzalnych czynności, bez osiągnięcia indywidualnego, weryfikowalnego rezultatu, traktowana jest jako umowa o świadczenie usług do której stosuje się przepisy o zleceniu, co skutkuje objęciem obowiązkiem ubezpieczenia zdrowotnego.

Naczelny Sąd Administracyjny, w sprawie dotyczącej umorzenia postępowania w przedmiocie użytkowania wieczystego, uznał za prawidłowe uchylenie decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego przez WSA, wobec braku merytorycznych podstaw do rozstrzygnięcia sprawy po przekształceniu prawa użytkowania.

Przy ustalaniu prawa do ekwiwalentu za niewykorzystany urlop policjantów zwolnionych przed 6 listopada 2018 r. należy uwzględnić orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego z 30 października 2018 r., stanowiące że ekwiwalent powinien być równoważny wynagrodzeniu za dzień pracy, pomijając art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej w zakresie zasad określających wysokość świadczenia.

NSA uznał zasadność skargi kasacyjnej, uchylając wyrok WSA i oddalił skargę, uznając, że obowiązek szczepień ochronnych ma podstawy ustawowe, a przepisy organów administracyjnych zostały zastosowane zgodnie z prawem i w zgodzie z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego.

Zastrzeżenia dotyczące wymagalności obowiązku poddania się obowiązkowym szczepieniom ochronnym, a także zarzuty proceduralne dotyczące postępowania egzekucyjnego nie są zasadne. Naczelny Sąd Administracyjny podtrzymuje stanowisko, że odroczenie derogacji przepisów nie wyklucza ich stosowania w okresie odroczenia, zapewniając stabilność realizacji szczepień ochronnych.

Przepisy art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej stosowane w związku z art. 115a ustawy o Policji w sposób ograniczający zakres skutków derogacyjnych wyroku TK z dnia 30 października 2018 r. są wtórnie niekonstytucyjne; ekwiwalent za niewykorzystany urlop ustala się przy zastosowaniu współczynnika 1/21.

Postępowanie w sprawie ograniczenia poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych ma charakter uproszczony i nie wymaga przeprowadzenia pełnego postępowania dowodowego; podatnik powinien jedynie uprawdopodobnić, że zaliczki obliczone według zasad ustawowych byłyby niewspółmiernie wysokie w stosunku do podatku należnego za dany rok podatkowy.

NSA uchylając wyrok WSA nakazuje jego ponowne rozpoznanie, podkreślając konieczność pełnej analizy stanu zdrowia i sytuacji finansowej skarżącego w kontekście umorzenia należności wobec ZUS.

Decyzja Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa o zwrocie nienależnie pobranych środków została wydana po upływie terminu przedawnienia, co uzasadniało jej uchylenie i umorzenie postępowania administracyjnego z uwagi na bezprzedmiotowość.

Skarga kasacyjna odnosząca się do decyzji odmownej w sprawie przyznania płatności rolno-środowiskowo-klimatycznej podlega oddaleniu, gdy brak jest rzeczywistych podstaw opartych na naruszeniu prawa proceduralnego lub materialnego, a skarżący nie ma faktycznego posiadania gruntów objętych wnioskiem.

Decyzja Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego o upoważnieniu przewoźnika P. do regularnych przewozów lotniczych była zgodna z prawem, ponieważ wszystkie kluczowe procedury formalne przeprowadzono zgodnie z obowiązującym rozporządzeniem z 2012 r., przed jego derogacją.

Naczelny Sąd Administracyjny podtrzymał prawidłowość nałożenia administracyjnej kary pieniężnej za naruszenie przepisów ustawy o transporcie drogowym, uznając, że brak podstaw do aplikacji procedur Działu IVa Kodeksu postępowania administracyjnego oraz wobec posiadania przez zarządzającego transportem realnego wpływu na wykonanie przewozu bez badania technicznego.

Skarżącym kasacyjnie B.P. i W.T. nie przysługiwał status strony w postępowaniu o pozwolenie na budowę zmieniającym przeznaczenie budynku na dom pogrzebowy, gdyż nie wykazano prawnie istotnego oddziaływania inwestycji na ich nieruchomości; skarga kasacyjna oddalona.