Wydatki związane ze zbyciem przedsiębiorstwa mogą być uznane za koszty ogólne całokształtu działalności opodatkowanej VAT, uzasadniając odliczenie podatku naliczonego, o ile działalność opodatkowana jest kontynuowana po zbyciu. (NSA, wyrok z dnia 13 czerwca 2025 r., sygn. akt I FSK 583/23).

Skarżący, którego przedsiębiorstwo weszło w skład zbycia, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących koszty zbycia jako związanych z działalnością opodatkowaną VAT, gdyż są one uznawane za koszty ogólne działalności gospodarczej.

Dla uznania, że podmiot posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, istotne jest posiadanie odpowiedniej infrastruktury i kontroli nad nią; sama współpraca z innym podmiotem nie stanowi o posiadaniu takiego miejsca.

Rodzicielskie świadczenie uzupełniające nie przysługuje osobie, której suma dochodów z emerytury i innych źródeł przekracza wysokość najniższej emerytury, co należy ustalać również poprzez uwzględnienie diet niewyłączonych z opodatkowania.

Nieprawidłowe jest podnoszenie zarzutu naruszenia prawa materialnego w skardze kasacyjnej, który opiera się wyłącznie na polemice z ustaleniami faktycznymi dokonanymi przez sąd I instancji w sytuacji braku zarzutów naruszenia przepisów postępowania.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, iż spółka, w której Skarb Państwa posiada pozycję dominującą, jest zobowiązana do udostępniania informacji publicznej, bez względu na tajemnicę przedsiębiorstwa, a wnioski o informację publiczną muszą być rozpatrywane zgodnie z ustawowymi procedurami.

Przewlekłe prowadzenie postępowania przez organ administracji publicznej, powodujące uchybienie terminom ustawowym, uzasadnia zarówno ocenę jego działania jako rażącego naruszenia prawa, jak i wymierzenie grzywny oraz przyznanie odszkodowania.

Skarga kasacyjna PKP S.A. dotycząca uznania nabycia z mocy prawa użytkowania wieczystego gruntów została oddalona, gdyż nie spełniono wszelkich przesłanek z art. 34 ustawy o komercjalizacji PKP, w szczególności związanych z historycznym posiadaniem nieruchomości.

Oddalenie skargi kasacyjnej Gminnej Spółdzielni wobec niezasadności zarzutów o rażące naruszenie prawa, przy jednoczesnej nieprecyzyjności postawionych zarzutów oraz braku wskazania konkretnych norm naruszonych rażąco w decyzjach administracyjnych.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, potwierdzając, że przodkowie powódki nie spełniają wymogów polskiego pochodzenia zgodnych z ustawą o cudzoziemcach i ustawą o repatriacji, co wyklucza możliwość przyznania zezwolenia na pobyt stały.

Umorzenie postępowania administracyjnego po 30 latach od ogłoszenia decyzji na podstawie nowelizacji KPA z 2021 r. jest zgodne z Konstytucją RP, nie narusza zasady zaufania do prawa oraz nie wymaga rozproszonej kontroli konstytucyjnej.

Osoba, która pobrała świadczenie z funduszu alimentacyjnego, jest zobligowana do jego zwrotu, gdy decyzja przyznająca świadczenie zostaje uchylona w wyniku wznowienia postępowania, niezależnie od jej subiektywnej świadomości co do zasadności pobranego świadczenia.

Zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna, w tym bliźniacza, może być szeroko rozumiana w kontekście planowania przestrzennego, jeśli spełnia warunki prawne i zasady ładu przestrzennego; zarzuty skargi kasacyjnej dotyczące naruszeń procesowych i materialnoprawnych są bezzasadne.

Pokrycie dachowe w postaci blachy na rąbek stojący stanowi materiał imitujący dachówkę zgodnie z mpzp. Przestrzeń pod dachem budynku mieszkalnego wielorodzinnego jest zgodna z lokalnym planem jako poddasze użytkowe. Zaskarżone decyzje administracyjne, w części dotyczącej infrastruktury postojowej, nie wykazały naruszenia prawa.

Wydatki banku na Fundusz Pomocowy SGB są ponoszone w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, a więc mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że ocena legalności decyzji administracyjnej dokonana przez sąd pierwszej instancji była prawidłowa, a w sprawie nie zachodzą przesłanki do stwierdzenia nieważności tej decyzji ani podstaw do jej uchylenia.

NSA utrzymuje, że dla przyznania pomocy społecznej posiadaczowi gospodarstwa rolnego przypisuje się dochód określony art. 8 ust. 9 ustawy o pomocy społecznej, niezależnie od faktycznych przychodów. Zatem dochód z gospodarstwa wpływa na ocenę sytuacji dochodowej w ramach przywołanych przepisów.

Skarga kasacyjna M.P. od wyroku WSA w Krakowie z dnia 12 grudnia 2022 r. sygn. akt III SA/Kr 1058/22, dotycząca przyznania zasiłku celowego, oddalona. Organy prawidłowo ustaliły sytuację finansową Skarżącej, przyjmując dochód z posiadania 1,64 ha przeliczeniowego, zgodnie z art. 8 ust. 9 u.p.s., legalnie ograniczając przekazane wsparcie.

Dochód przypisywany samoistnemu posiadaczowi gospodarstwa rolnego, określony na podstawie art. 8 ust. 9 ustawy o pomocy społecznej, stanowi obligatoryjną przesłankę oceny prawa do świadczeń z pomocy społecznej, niezależnie od rzeczywistego korzystania z gruntu.

W sytuacji przekroczenia kryterium dochodowego, przyznanie specjalnego zasiłku celowego wymaga wykazania szczególnie uzasadnionego przypadku, uzasadniającego udzielenie wsparcia pomocy społecznej, co nie zostało dowiedzione przez skarżącą.

Świadczenia powierzone wspólnikowi w trybie art. 176 KSH, cechujące się ciągłością, a nie powtarzalnością, mogą być traktowane jako umowa o świadczenie usług, prowadząc do podlegania obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego.

Udostępnienie informacji publicznej w postaci uzasadnienia sądowego podlega ograniczeniom wynikającym z ochrony tajemnicy postępowania przygotowawczego, zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej oraz art. 241 § 1 Kodeksu karnego.

Administrator danych osobowych jest odpowiedzialny za zapewnienie ich ochrony zgodnie z RODO, niezależnie od zaangażowania podmiotu przetwarzającego, co potwierdza nałożenie kary pieniężnej na KSSiP za naruszenie bezpieczeństwa danych w procesie ich migracji.

Art. 100c i 100d u.p.o.u. mają zastosowanie do wszystkich cudzoziemców, którzy złożą wniosek o zalegalizowanie pobytu, a owo zawieszenie terminów nie musi naruszać konstytucyjnego prawa do sądu. Skarga na bezczynność organu była bezzasadna.