Wniosek o wstrzymanie wykonania orzeczenia wymierzającego karę nagany musi wskazywać potencjalne poważne szkody lub trudne do odwrócenia skutki, by spełniać przesłanki ochrony tymczasowej, niezależnie od interpretacji pojęcia wykonalności.

Gdy organ administracji publicznej należycie i zgodnie z prawem przeprowadzi ocenę zdarzeń w ramach zastosowania art. 4 pkt 15 lit. c ustawy o weteranach, wraz z perspektywą art. 7 i art. 77 KPA, tego rodzaju decyzja nie powinna podlegać uchyleniu przez sąd administracyjny.

W postępowaniu administracyjnym dotyczącym nałożenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów ustawy o transporcie drogowym, organ musi przeprowadzić kontrolę zgodnie z ustawowymi wymogami, umożliwiając podmiotowi kontrolowanemu pełne prawo do obrony oraz uczestnictwa w postępowaniu.

Skarga kasacyjna "M." Sp. z o.o. przeciwko wyrokowi Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w sprawie uchylenia decyzji administracyjnej została oddalona; brak podstaw do stwierdzenia naruszenia procedury w postępowaniu sądowym dotyczącym zatwierdzenia taryf wod-kan.

Kara pieniężna nałożona na Sąd Rejonowy przez Prezesa UODO za naruszenia RODO była zasadna, proporcjonalna i skuteczna, a Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, potwierdzając prawidłowość zastosowania przepisów europejskich dotyczących ochrony danych osobowych.

W przypadku przewlekłego prowadzenia postępowania administracyjnego i braku przekonywującego informowania stron o przedłużeniu terminów oraz przyczynach zwłoki, występuje bezczynność organu z rażącym naruszeniem prawa.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną jako niezasadną, uznając prawidłowość decyzji organu o zwrocie środków unijnych z powodu nieprawidłowości związanych z nadmiernym wymiarem zatrudnienia.

Przekroczenie limitu zatrudnienia pracowników w projekcie finansowanym z funduszy unijnych w sposób niezgodny z umową finansowania uprawnia organ do żądania zwrotu środków. Przesłanki błędnej interpretacji przepisów prawa pracy nie zostały wykazane.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w Krakowie dopuścił się bezczynności w kwestii udostępnienia informacji publicznej, jednak bezczynność ta nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa. Uchylono zobowiązanie do dokonania czynności, uwzględniając kontekst pandemiczny i błędne zaadresowanie wniosku.

Zmiana stanu wody na gruncie, która nie skutkuje szkodliwym oddziaływaniem na sąsiednie grunty, nie uzasadnia wydania decyzji restytucyjnej na podstawie art. 29 ust. 3 Prawa wodnego, a jedynie działania prowadzące do szkody uprawniają organ do nakazu przywrócenia stanu poprzedniego lub wykonania urządzeń zapobiegających szkodom.

Zwrot stosunku służbowego funkcjonariusza Policji na podstawie art. 41 ust. 2 pkt 5 ustawy o Policji jest uzasadniony, jeśli zachowanie policjanta podważa jego nieposzlakowaną opinię i godzi w autorytet formacji, co stanowi ważny interes służby.

Występujący interes publiczny oraz uchybienia w zachowaniu funkcjonariusza Policji uzasadniają rozwiązanie z nim stosunku służbowego na podstawie art. 41 ust. 2 pkt 5 ustawy o Policji, z uwagi na nieposzlakowaną opinię niezbędną do pełnienia służby. Skarga kasacyjna jest niezasadna.

Stypendium sportowe przyznane przez płatnika składek stanowi samoistny tytuł do objęcia pobierającego je obowiązkowym ubezpieczeniem zdrowotnym, jeżeli nie podlega on temu ubezpieczeniu z innego tytułu. Status studenta ani członkostwo w rodzinie osoby ubezpieczonej nie zwalniają stypendystów sportowych z obowiązku ubezpieczenia zdrowotnego.

Stypendysta sportowy, który ukończył 15 lat i nie posiada innego tytułu do ubezpieczenia zdrowotnego, jest obowiązany do ubezpieczenia zdrowotnego z tytułu stypendium, niezależnie od statusu członka rodziny osoby ubezpieczonej.

Osoba pobierająca stypendium sportowe podlega obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego, jeśli nie zostało zgłoszone inne tytuły ubezpieczeniowe. Pobieranie stypendium samodzielnie determinuje obowiązkowe ubezpieczenie zdrowotne.

Organ rejestracyjny jest zobowiązany do wyrejestrowania pojazdu z urzędu jedynie wówczas, gdy na dzień wydania decyzji istnieje jednoznaczne ustalenie, że pojazd pozostaje zarejestrowany w innym państwie członkowskim, a jedynie informacja o wcześniejszej rejestracji nie wystarcza.

Nie można zarzucić sądowi administracyjnemu naruszenia art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a. przez wydanie orzeczenia niezgodnego z oczekiwaniami strony, o ile sąd stosuje środki określone w ustawie. W związku z tym, skarga kasacyjna pozbawiona usprawiedliwionych podstaw podlega oddaleniu.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że kara pieniężna nałożona na M. W. za naruszenie przepisów ustawy o transporcie drogowym była zgodna z prawem, a skarga kasacyjna jest bezzasadna. Wykazano, że przewóz został zlecony i wykonany na rzecz skarżącej oraz że dowody zgromadzone w sprawie były wystarczające do stwierdzenia jej odpowiedzialności.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że kontrola przewozu w systemie SENT nie stanowi kontroli celno-skarbowej, a kara nałożona na O. S.A. za brak zgłoszenia przewozu jest zgodna z prawem. Nie zachodzą przesłanki do odstąpienia od kary ze względu na interes publiczny lub ważny interes podmiotu.

W sytuacji, gdy nieruchomość objęta Mińskim Obszarem Chronionego Krajobrazu była zadrzewiona, również w części przeznaczonej pod zainwestowanie, uzgodnienia pozytywne warunków zabudowy stanowiłoby legalizację działań naruszających zakazy ochrony środowiska i dlatego skarga S. B. powinna zostać oddalona.

Cofnięcie licencji na wykonywanie krajowego transportu drogowego w przypadku prawomocnego skazania za przestępstwo przeciwko mieniu uzasadnia sam fakt skazania, a nie wyłącznie odpis prawomocnego wyroku. Przesłanie kserokopii akt nie narusza prawa do czynnego udziału strony, gdy nie wpływa na wynik postępowania.

Odebranie broni palnej i amunicji na podstawie art. 19 ust. 1a ustawy o broni i amunicji jest dopuszczalne, gdy posiadacz broni jest osobą oskarżoną o przestępstwo umyślne, co uzasadnia obawę zagrożenia porządku publicznego.

Prawidłowe oznakowanie odcinków drogi, objętych obowiązkiem uiszczenia opłaty elektronicznej, jest warunkiem legalnego nakładania kar pieniężnych za nieuiszczenie tej opłaty przez użytkowników.

Tunel foliowy nie jest traktowany jako obiekt budowlany regulowany przez Prawo budowlane, co uzasadnia orzeczenie o braku podstaw do podejmowania działań nadzorczych przez organy budowlane.