W sprawie o sygnaturze III OSK [...] Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną organu, uznając przekazanie wody do realizacji zadania własnego gminy za kluczowe dla stawki opłaty zmiennej, co ex definitione implikuje stosowanie obniżonej stawki. Stanowi to istotną wykładnię systemową dla art. 272 i 274 pr. wod. oraz § 5 rozporządzenia.

Sąd stwierdził, że poprawna kwalifikacja celu poboru wody decyduje o odpowiedniej stawce opłaty zmiennej. Zadania gminy dotyczące zbiorowego zaopatrzenia ludności w wodę pitną mogą skutkować naliczeniem niższych opłat, co czyni rozporządzenie stosowanym w sposób wąski, potwierdzając prawidłowość wcześniejszego rozstrzygnięcia.

Oddalenie skargi kasacyjnej potwierdza konieczność stosowania stawki opłaty zmiennej w oparciu o cel poboru wody zgodnie z zadaniami własnymi gminy, niezależnie od technologii poboru i dystrybucji, przy jednoczesnym odwołaniu do przepisów ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i Prawa wodnego.

Pobór wód przez przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjne, przeznaczony do realizacji zadań własnych gmin w zakresie zaopatrzenia ludności w wodę, wymaga zastosowania obniżonych stawek opłat zgodnie z art. 274 pkt 4 Prawa wodnego, mimo ich hurtowej sprzedaży innym gminom.

Adwokaci, jako osoby wykonujące zawód zaufania publicznego, są zobowiązani do udostępniania informacji publicznej. Bezczynność Okręgowej Rady Adwokackiej w udostępnieniu takich danych nie może być usprawiedliwiona brakiem interesu prawnego wnioskodawcy. Wyrok NSA potwierdza obowiązek udostępnienia informacji publicznej.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż informacje dotyczące aktywności zawodowej adwokata, z wyłączeniem danych osobistych, stanowią informację publiczną, a bezczynność organu nie była rażąca, co uzasadniało oddalenie skargi kasacyjnej.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że unieważnienie zgłoszenia celnego było zgodne z prawem, zważywszy na brak skutecznego wykazania wywozu towarów poza obszar celny UE; skarga kasacyjna została oddalona z powodu braku uzasadnionych podstaw.

Uchylenie decyzji Prezesa NFZ wskutek naruszenia zasad postępowania administracyjnego; konieczność ponownego wyjaśnienia daty zaprzestania działalności oraz weryfikacji formy prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie obowiązku ubezpieczeniowego skarżącego.

Skarga kasacyjna od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego dotyczącego nakazu usunięcia odpadów została oddalona jako niezasadna. NSA stwierdził, że brak było podstaw prawnych do uwzględnienia skargi z uwagi na brak wykazania błędów interpretacyjnych lub proceduralnych przez sąd pierwszej instancji.

Odmowa przeprowadzenia wywiadu środowiskowego w miejscu zamieszkania zainteresowanego, nieuzasadniona obiektywnymi przeszkodami związanymi z przeciwdziałaniem COVID-19, może prowadzić do odmowy przyznania świadczenia z pomocy społecznej.

Zaskarżony wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego zostaje uchylony w zakresie stwierdzenia bezczynności Wojewody, z uwagi na niewyznaczenie terminu rozpoznania przez NSA warunkującego ocenę przewlekłości lub bezczynności w orzekanej sprawie.

Cofnięcie pozwolenia zintegrowanego bez odszkodowania następuje przy spełnieniu przesłanek określonych w art. 195 ust. 1 pkt 1 p.o.ś. zgodnie z uznaniem organu, przy czym błędy proceduralne nie zawsze wpływają na zasadność cofnięcia.

Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, uchwalony w granicach władztwa planistycznego gminy, może zawierać legalne definicje pojęć, o ile zgodne są one z obowiązującym prawem w chwili jego uchwalania oraz nie naruszają zasad tworzenia przepisów prawnych.

Ustalając nieważność uchwały w zakresie 1R/PG i 2R/PG, sąd stwierdził, że zmiana przeznaczenia gruntów rolnych na cele inne niż rolnicze wymaga zgody ministra. Brak takiej zgody stanowi istotne naruszenie prawa, uzasadniające unieważnienie uchwały.

Zgoda stron do zmiany decyzji administracyjnej w trybie art. 155 k.p.a. musi być wyrażona w sposób wyraźny przez wszystkie strony pierwotnego postępowania. Brak tej zgody stanowi rażące naruszenie prawa.

Decyzja administracyjna stwierdzająca nieważność decyzji z 2000 roku została wadliwie uzasadniona; pomimo wejścia w życie nowych przepisów regulujących prekluzję czasową, organ nadzorczy zaniechał rzetelnej oceny przesłanek nieważności.

Nowa zabudowa na obszarach szczególnego zagrożenia powodzią, nawet o charakterze rekreacyjnym, jest niezgodna z Planem zarządzania ryzykiem powodziowym i uzasadnia odmowę udzielenia pozwolenia wodnoprawnego, mając na względzie zapobieganie zwiększaniu ryzyka powodziowego i ochronę interesu publicznego.

Brak alternatywnych rozwiązań dla realizacji inwestycji i nadrzędny interes publiczny uzasadniają odstępstwo od zakazów ochrony przyrody.

W przypadku świadczenia usług wodnych w ramach realizacji zadań własnych gmin, wysokość stawek opłat zmiennych za pobór wód podziemnych powinna być ustalana w oparciu o cel ich wykorzystania - realizacja zadań własnych gminy w zakresie zaopatrzenia ludności w wodę pitną uprawnia do obniżenia stawek opłat.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną, uznając, że organizowanie gier na automatach bez koncesji stanowi naruszenie przepisów ustawy o grach hazardowych, a dotychczasowe ustalenia dowodowe w sposób wystarczający potwierdzają zasadność nałożonej kary pieniężnej.

Rozdrabnianie odpadów wielkogabarytowych, jako proces przetwarzania, uzasadnia zmianę klasyfikacji odpadów w katalogu odpadów zgodnie z art. 4 ustawy o odpadach. Proces ten wymaga właściwego zezwolenia, a brak jego uzyskania może skutkować potwierdzeniem słuszności zarządzeń pokontrolnych.

Postępowanie przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym cechowało się nieważnością z uwagi na pozbawienie stron prawa do obrony przez brak możliwości ich udziału, co wymaga ponownego rozpoznania sprawy przez sąd I instancji.

NSA uznał za zasadną decyzję nadzoru budowlanego nakładającą na skarżącego obowiązki zlikwidowania nieszczelności oraz zakazu użytkowania pieca, potwierdzając zgodność działań organów z art. 66 ust. 1 P.b. i brak podstaw do uwzględnienia skargi kasacyjnej.

Na gruncie sprawy dotyczącej opłaty stałej za usługę wodną, Naczelny Sąd Administracyjny podtrzymuje, że art. 271 ust. 5a Prawo wodne ma zastosowanie do pozwoleń wydanych po 23 listopada 2019 r., a opłaty powinny być adekwatne do możliwości faktycznego korzystania z udogodnień wynikających z pozwolenia wodnoprawnego.