W sprawie o sygnaturze III OSK [...] Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną organu, uznając przekazanie wody do realizacji zadania własnego gminy za kluczowe dla stawki opłaty zmiennej, co ex definitione implikuje stosowanie obniżonej stawki. Stanowi to istotną wykładnię systemową dla art. 272 i 274 pr. wod. oraz § 5 rozporządzenia.

Sąd stwierdził, że poprawna kwalifikacja celu poboru wody decyduje o odpowiedniej stawce opłaty zmiennej. Zadania gminy dotyczące zbiorowego zaopatrzenia ludności w wodę pitną mogą skutkować naliczeniem niższych opłat, co czyni rozporządzenie stosowanym w sposób wąski, potwierdzając prawidłowość wcześniejszego rozstrzygnięcia.

Oddalenie skargi kasacyjnej potwierdza konieczność stosowania stawki opłaty zmiennej w oparciu o cel poboru wody zgodnie z zadaniami własnymi gminy, niezależnie od technologii poboru i dystrybucji, przy jednoczesnym odwołaniu do przepisów ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i Prawa wodnego.

Pobór wód przez przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjne, przeznaczony do realizacji zadań własnych gmin w zakresie zaopatrzenia ludności w wodę, wymaga zastosowania obniżonych stawek opłat zgodnie z art. 274 pkt 4 Prawa wodnego, mimo ich hurtowej sprzedaży innym gminom.

Umorzenie należności publicznoprawnych wynikających z mandatu karnego wymaga wykazania zarówno ważnego interesu zobowiązanego, jak i interesu publicznego; w przypadku ich braku, organ administracyjny jest uprawniony do odmowy udzielenia ulgi.

Oddalenie skargi kasacyjnej - decyzja Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o odmowie wszczęcia postępowania w sprawie umorzenia składek na ubezpieczenia społeczne jest zgodna z prawem, jeżeli organ administracji ustali brak przesłanek prawnych do jej wszczęcia.

Opłata zmienna za pobór wód podziemnych powinna być ustalana zgodnie z rzeczywistym celem ich wykorzystania na potrzeby realizacji zadań własnych gminy, a zatem bez błędnej kwalifikacji prowadzącej do stosowania nieadekwatnych stawek w oparciu o mylne kryteria.

W przypadku poboru wód podziemnych przez przedsiębiorstwo wodno-kanalizacyjne na rzecz gmin realizujących własne zadania w zakresie zaopatrzenia ludności w wodę do spożycia, należy stosować obniżoną stawkę opłaty zmiennej zgodnie z przepisami Prawa wodnego i podlegać dyskryminacji w formule celowej.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał prawo do skorygowania deklaracji VAT na podstawie art. 81 Ordynacji podatkowej, co skutkuje możliwością rozliczenia podatku VAT z tytułu importu na preferencyjnych zasadach, nawet po pierwotnym terminie."

Unieważnienie zgłoszenia celnego przez organy celne było prawidłowe, gdyż towar nie opuścił obszaru celnego UE. Skarżąca nie udowodniła faktycznego wywózu, a zarzuty proceduralne były nieusprawiedliwione.

Organizowanie gier na automatach bez koncesji spełnia kryteria gier hazardowych wymagających koncesji, jeżeli zawiera element losowości. Istotne jest prawidłowe przeprowadzenie dowodu weryfikującego losowość, co czyni wyniki postępowania karno-skarbowego wiarygodnymi.

Kara pieniężna za urządzanie gier hazardowych na automatach bez koncesji jest zasadna, gdy gry posiadają element losowości, co ustalono zgodnie z prawem i w oparciu o eksperymenty przeprowadzone przez Służbę Celno-Skarbową. Wnioski dowodowe spółki zostały słusznie oddalone wobec wystarczającego materiału dowodowego.

Adwokaci, jako osoby wykonujące zawód zaufania publicznego, są zobowiązani do udostępniania informacji publicznej. Bezczynność Okręgowej Rady Adwokackiej w udostępnieniu takich danych nie może być usprawiedliwiona brakiem interesu prawnego wnioskodawcy. Wyrok NSA potwierdza obowiązek udostępnienia informacji publicznej.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż informacje dotyczące aktywności zawodowej adwokata, z wyłączeniem danych osobistych, stanowią informację publiczną, a bezczynność organu nie była rażąca, co uzasadniało oddalenie skargi kasacyjnej.

Uchylenie decyzji Prezesa NFZ wskutek naruszenia zasad postępowania administracyjnego; konieczność ponownego wyjaśnienia daty zaprzestania działalności oraz weryfikacji formy prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie obowiązku ubezpieczeniowego skarżącego.

Skarga kasacyjna od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego dotyczącego nakazu usunięcia odpadów została oddalona jako niezasadna. NSA stwierdził, że brak było podstaw prawnych do uwzględnienia skargi z uwagi na brak wykazania błędów interpretacyjnych lub proceduralnych przez sąd pierwszej instancji.

Odmowa przeprowadzenia wywiadu środowiskowego w miejscu zamieszkania zainteresowanego, nieuzasadniona obiektywnymi przeszkodami związanymi z przeciwdziałaniem COVID-19, może prowadzić do odmowy przyznania świadczenia z pomocy społecznej.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że unieważnienie zgłoszenia celnego było zgodne z prawem, zważywszy na brak skutecznego wykazania wywozu towarów poza obszar celny UE; skarga kasacyjna została oddalona z powodu braku uzasadnionych podstaw.

Ustalając nieważność uchwały w zakresie 1R/PG i 2R/PG, sąd stwierdził, że zmiana przeznaczenia gruntów rolnych na cele inne niż rolnicze wymaga zgody ministra. Brak takiej zgody stanowi istotne naruszenie prawa, uzasadniające unieważnienie uchwały.

Zgoda stron do zmiany decyzji administracyjnej w trybie art. 155 k.p.a. musi być wyrażona w sposób wyraźny przez wszystkie strony pierwotnego postępowania. Brak tej zgody stanowi rażące naruszenie prawa.

Zaskarżony wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego zostaje uchylony w zakresie stwierdzenia bezczynności Wojewody, z uwagi na niewyznaczenie terminu rozpoznania przez NSA warunkującego ocenę przewlekłości lub bezczynności w orzekanej sprawie.

Cofnięcie pozwolenia zintegrowanego bez odszkodowania następuje przy spełnieniu przesłanek określonych w art. 195 ust. 1 pkt 1 p.o.ś. zgodnie z uznaniem organu, przy czym błędy proceduralne nie zawsze wpływają na zasadność cofnięcia.

Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, uchwalony w granicach władztwa planistycznego gminy, może zawierać legalne definicje pojęć, o ile zgodne są one z obowiązującym prawem w chwili jego uchwalania oraz nie naruszają zasad tworzenia przepisów prawnych.

Decyzja administracyjna stwierdzająca nieważność decyzji z 2000 roku została wadliwie uzasadniona; pomimo wejścia w życie nowych przepisów regulujących prekluzję czasową, organ nadzorczy zaniechał rzetelnej oceny przesłanek nieważności.