Brak wykazania przez wnioskodawcę szczególnie istotnego interesu publicznego nie stanowi braku formalnego wniosku o udostępnienie informacji publicznej, co wyklucza zastosowanie art. 64 § 2 k.p.a. i powoduje konieczność merytorycznego rozstrzygnięcia sprawy przez organ.

Tworzenie sztucznych warunków mających na celu uzyskanie korzyści z systemu wsparcia bezpośredniego jest sprzeczne z celami wspólnej polityki rolnej i skutkuje odmową przyznania tychże korzyści na podstawie art. 60 rozporządzenia Komisji (UE) nr 1306/2013.

Ocena przeważającej działalności podmiotu ubiegającego się o zwolnienie z obowiązku opłacania składek na podstawie art. 31 zo ust. 11 ustawy COVID-19 nie może opierać się wyłącznie na danych zawartych w rejestrze REGON, ale musi uwzględniać rzeczywiście wykonywaną działalność, zwłaszcza w przypadku, gdy wpis w rejestrze nie odpowiada stanowi faktycznemu.

W ramach ustalania rzeczywistego przeważającego przedmiotu działalności, określonego w art. 31zo ust. 11 ustawy COVID-19, organ administracyjny ma obowiązek przeprowadzić postępowanie wyjaśniające, jeśli istnieją wątpliwości co do zgodności danych zawartych w rejestrze REGON z faktycznym stanem rzeczy.

Przez określenie sposobów wydatkowania środków finansowych na realizację programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt, należy rozumieć wskazanie konkretnych form ich wykorzystania, ukierunkowanych na osiągnięcie celów programu. Pozostawienie organowi wykonawczemu lub innym podmiotom swobody w zakresie wydatkowania tych środków narusza art. 11a ust. 5 ustawy o ochronie

Powaga rzeczy osądzonej (res iudicata) stanowi uzasadnioną przyczynę odmowy wszczęcia postępowania administracyjnego na podstawie art. 61a § 1 k.p.a., jeżeli w tej samej sprawie wcześniej wydano ostateczne decyzje administracyjne.

Na mocy art. 191 Ordynacji podatkowej to organy podatkowe na podstawie całego zgromadzonego materiału dowodowego oceniają, czy dana okoliczność została udowodniona. Samo przeświadczenie podatnika co do tego, że okoliczności sprawy można byłoby ocenić odmiennie, nie jest wystarczające do zakwestionowania w postępowaniu sądowoadministracyjnym innego poglądu organu podatkowego.

O przesłance "braku winy", o której mowa w art. 116 § 1 lit. b Ordynacji podatkowej, w sytuacji niezłożenia wniosku o ogłoszenie upadłości można mówić jedynie wtedy, gdy członek zarządu spółki, przy zachowaniu wszelkiej należytej staranności podczas prowadzenia jej spraw, wniosku takiego nie złożył z przyczyn od niego niezależnych.