W sytuacji gdy orzeczenie o przyznaniu prawa do świadczeń emerytalnych lub rentowych nie istniało w dacie przyznania prawa do zasiłku dla bezrobotnych, nie jest konieczne dla zastosowania art. 23 ust. 2a ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm./ wzruszenie decyzji przyznającej prawo do zasiłku ani w drodze wznowienia postępowania ani też stwierdzenia

Praca w gospodarstwie rolnym rodziców lub teściów wykonywana przez dzieci, na podstawach uregulowanych w innych ustawach, może mieć wpływ na przyznanie prawa do emerytury i jej wysokości, nie ma natomiast wpływu na okres pobierania zasiłku dla bezrobotnych, gdyż nie jest wykonywana na podstawie umowy o pracę /art. 21 ust. 2 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu - Dz.U. nr

Obowiązujące prawo - poza granicami wyznaczonymi przez przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego - nie przewiduje roszczenia obywatela o udostępnienie mu dokumentacji urzędowej organów samorządu terytorialnego.

Użyty w par. 11 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 31 grudnia 1989 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1990 nr 1 poz. 4 ze zm./ zwrot "dzień wolny od pracy na podstawie obowiązujących przepisów" obejmuje zarówno dni wymienione w ustawie z dnia 18 stycznia 1951 r. o dniach wolnych od pracy /Dz.U. nr 4 poz. 28 ze zm./, jak i dodatkowe dni

Nie stawienie się w terminie jest usprawiedliwione wówczas, gdy nastąpiło z przyczyn przez osobę zobowiązaną do stawienia się niezawinionych, od niej niezależnych, a więc bez jej winy /art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu - Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm./.

W sprawie o roszczenie pracownika ze stosunku pracy pozwany zakład pracy nie ma obowiązku uiszczenia opłat sądowych (art. 263 § 1 kodeksu pracy), nie ma więc do niego także zastosowania art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 13 czerwca 1967 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. nr 24, poz. 110 ze zm.).

Brak jest podstaw prawnych do przyjęcia, że zasadnicza służba wojskowa przerywa 12-to miesięczny okres pobierania zasiłku przez absolwenta, któremu wg. poglądu prezentowanego w zaskarżonej decyzji należy wpłacać zasiłek po jej zakończeniu tylko przez czas, w którym zasiłek nie był wypłacony - aż do ukończenia 12-tu miesięcy od ukończenia szkoły.

Do stażu zasiłkowego wlicza się także pewne okresy na zasadach przewidzianych w przepisach szczegółowych, nakazujących zaliczenie ich do okresów pracy /okresów zatrudnienia/ od których zależą określone lub ogół uprawnień pracowniczych albo uprawnień z ubezpieczenia społecznego. Takim przepisem szczególnym jest art. 120 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej

Osobie zatrudnionej lub prowadzącej działalność gospodarczą, która na skutek złożenia nieprawdziwego oświadczenia wpisana została do rejestru bezrobotnych nie przysługuje prawo do zasiłku dla bezrobotnych także w wypadku, gdy później zaprzestała wykonywania pracy zarobkowej lub prowadzenia działalności gospodarczej, jeśli nie zgłosiła tej okoliczności w urzędzie pracy. Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt

Ograniczenie w art. 8 ust. 2a ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. z 1990 r., nr 4, poz. 19 ze zm.), w brzmieniu ustalonym przez art. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o zmianie niektórych ustaw dotyczących zatrudnienia oraz zaopatrzenia emerytalnego (Dz.U. nr

Słuchaczka Ośrodka Kształcenia Zawodowego, która zdała egzamin eksternistyczny z programu nauczania zasadniczej szkoły zawodowej dla pracujących w zawodzie krawiec odzieży damskiej lekkiej i w dniu 9 czerwca 1992 r. uzyskała tytuł robotnika wykwalifikowanego w tym zawodzie - nie ma statusu absolwenta, gdyż nie posiadała statusu ucznia i zdawała egzamin eksternistyczny /pojęcie absolwenta szkoły zawodowej

Przepisy obowiązującego prawa nie przewidują instytucji stwierdzenia utraty statusu bezrobotnego, a w konsekwencji także wydawania decyzji administracyjnych w tej sprawie /art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu - Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm./. Zarówno czynność polegająca na wyłączeniu karty z ewidencji jak i na zawiadomieniu o tym bezrobotnego, to czynności

Decydujące znaczenie dla nabycia przez bezrobotnego prawa do zasiłku szkoleniowego na podstawie art. 15 ust. 5 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm./ w związku z art. 14 ust. 2 ustawy w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 3 października 1992 r. o zmianie ustawy o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 78 poz. 394/ ma skierowanie bezrobotnego uprawnionego

Udzielanie zezwolenia przez wojewódzkie urzędy pracy na zatrudnianie cudzoziemców /art. 50 ust. 1 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu - Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm./ ma charakter uznaniowy. Uzależnione jest m.in. od opinii wojewódzkiej rady zatrudnienia, sytuacji na rynku pracy, przedmiotu prowadzonej działalności gospodarczej a także od stanu prawnego dotyczącego wykonywania

Termin zgłoszenia się w rejonowym urzędzie pracy, wyznaczony bezrobotnemu, powinien być określony jednoznacznie i wyraźnie i w taki sam sposób powinien być podany zainteresowanemu do wiadomości. Tylko niestawiennictwo w tak wyznaczonym terminie może wiązać się z utratą prawa do zasiłku, przewidzianą w art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106

Do spółdzielni pracy, które dokonały odpisów na fundusz socjalno-bytowy na zasadach określonych art. 275 ustawy z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze /Dz.U. nr 30 poz. 210 ze zm./ nie mają zastosowania, przy ustalaniu kwoty przekroczenia, o której mowa w art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 22 grudnia 1990 r o opodatkowaniu wzrostu wynagrodzeń /Dz.U. 1991 nr 1 poz. 1/, zasady ustalania odpisów na

Brakiem gotowości do podjęcia zatrudnienia według art. 2 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm./ jest zarówno sytuacja gdy skarżący odmawia wprost przyjęcia skierowania, czy też skierowanie to przyjmuje, ale po stawieniu się u przyszłego pracodawcy oświadcza, że pracy takiej nie może /czy też nie chce/ podjąć.

Wykładnia funkcjonalna wskazuje, że w przypadku zniesienia wspólności majątkowej i istniejącej separacji pomiędzy małżonkami, z których jeden jest właścicielem /posiadaczem/ gospodarstwa rolnego, przepis art. 2 ust. 1 pkt 9 lit. "d" ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm./ nie ma zastosowania do małżonka, który nie spełnia tego warunku.

Paragraf 11 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 stycznia 1983 r. w sprawie niektórych praw i obowiązków urzędników administracji celnej /Dz.U. nr 5 poz. 34/, używający wieloznacznego pojęcia "ważne względy służbowe" nie może być wykorzystywany przez pracodawcę do obchodzenia ograniczeń, które dla zagwarantowania urzędniczej trwałości stosunku pracy, zawiera ustawa z dnia 16 września 1982

Ukończenie studiów wyższych w systemie zaocznym nie daje statusu absolwenta w rozumieniu ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu.

Wykonanie orzeczonej kary dyscyplinarnej przeniesienia na niższe stanowisko - przewidziane w art. 34 ust. 3 pkt 4 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. 1982 nr 31 poz. 214 ze zm./ - następuje przez wypowiedzenie warunków pracy i /lub/ płacy w sposób uregulowany w art. 42 Kp w związku z art. 5 Kp.

Podjęcie pracy w czasie pobierania zasiłku powoduje zawieszenie jego wypłacania. Po zakończeniu pracy interwencyjnej wykonywanej na czas ściśle oznaczony, następuje wznowienie wypłaty zasiłku, aż do wyczerpania pełnego okresu pobierania /12 miesięcy/. Natomiast ponowne nabycie prawa do zasiłku następuje - stosownie do art. 20 ust. 6 ustawy - dopiero po spełnieniu warunków określonych w art. 20 ust.

Zasada, że spory o roszczenia ze stosunku pracy rozstrzygają sądy pracy /art. 22 par. 1 i art. 262 par. 1 Kp oraz art. 476 par. 1 pkt 1 Kpc/ dotyczy również stosunku pracy na podstawie powołania /art. 68-72 Kp/ i mianowania /art. 76 Kp/, chyba że tryb dochodzenia niektórych roszczeń pracowników mianowanych został uregulowany odmiennie /np. art. 38 ustawy z 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów

Przepisy ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm./ nie wprowadzają w zakresie postępowania dowodowego przy ustalaniu zakresów pozostawania przez bezrobotnego przed datą rejestracji w stosunku pracy lub stosunku służbowym żadnych odstępstw od reguł kodeksu postępowania administracyjnego. Okresy te mogą być zatem udowadniane wszelkimi niesprzecznymi