Zastosowanie mechanizmu przewidzianego w art. 15c ust. 3 ustawy zaopatrzeniowej, który obniża świadczenia funkcjonariuszy służących na rzecz państwa totalitarnego do poziomu przeciętnej emerytury u osób, które po 1990 r. wypracowały dodatkowe uprawnienia, narusza zasadę równości przed prawem i prawo do zabezpieczenia społecznego, jak określono w Konstytucji RP.
Dla przyznania świadczenia pielęgnacyjnego niezbędne jest ustalenie bezpośredniego związku pomiędzy rezygnacją z zatrudnienia a koniecznością sprawowania opieki nad osobą niepełnosprawną, który to związek musi być ścisły i wykluczający możliwość podjęcia pracy zarobkowej.
Podleganie obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej wymaga spełnienia kryteriów faktycznego wykonywania tej działalności w sposób ciągły, zorganizowany i nastawiony na zysk, a brak tych cech prowadzi do uznania, że osoba nie podlega takim ubezpieczeniom.
Warunkiem przyznania świadczenia pielęgnacyjnego osobie, na której ciąży obowiązek alimentacyjny względem niepełnosprawnego krewnego, jest legitymowanie się przez współmałżonka osoby wymagającej opieki orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności.
W przypadku zbiegu prawa do emerytury z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych i emerytury wojskowej, wypłaca się jedno z tych świadczeń - to, które jest wyższe lub wybrane przez zainteresowanego, chyba że emerytura wojskowa została obliczona na zasadach określonych w art. 15a lub art. 18e ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych.
Kwalifikacja 'służby na rzecz totalitarnego państwa' nie może opierać się wyłącznie na formalnej przynależności do określonych jednostek, lecz musi uwzględniać indywidualną ocenę działań służbowych w kontekście naruszenia praw człowieka.
Pozostawanie podopiecznego w związku małżeńskim, gdy współmałżonek nie legitymuje się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności, wyklucza możliwość przyznania świadczenia pielęgnacyjnego krewnym zobowiązanym do alimentacji w dalszej kolejności, po małżonku (art. 17 ust. 5 pkt 2 lit. a ustawy o świadczeniach rodzinnych).
W sytuacji zmiany okoliczności sprawy i uzyskania przez małżonka osoby niepełnosprawnej statusu osoby z orzeczonym znacznym stopniem niepełnosprawności, strona ubiegająca się o świadczenie powinna ponowić wniosek, ze wskazaniem na zmianę okoliczności sprawy. Natomiast powoływanie się na zmianę okoliczności zaistniałą po wydaniu kontrolowanej decyzji nie może odnieść skutku i prowadzić do uchylenia
Organ rentowy ma prawo do weryfikacji podstawy wymiaru składek zadeklarowanej przy rozpoczęciu działalności gospodarczej, gdy wykazana wysokość składek jest nieadekwatna do osiąganych przychodów, jednakże powinien działać zgodnie z zasadą zaufania obywateli do władzy publicznej, co wyklucza możliwość późniejszej zmiany rozstrzygnięcia po wypłacie świadczeń przez dłuższy czas bez zakwestionowania tytułu
Faktyczne sprawowanie opieki nad osobą niepełnosprawną, w zakresie adekwatnym do stopnia stwierdzonej niepełnosprawności, które codziennie uniemożliwia podjęcie zatrudnienia, kwalifikuje opiekuna do uzyskania świadczenia pielęgnacyjnego zgodnie z art. 17 ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych.
Organ rentowy posiada uprawnienie do weryfikacji podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne deklarowanej przez ubezpieczonych w przypadkach, gdy podstawa ta nie znajduje odzwierciedlenia w rzeczywistych przychodach z pozarolniczej działalności gospodarczej, tak aby zapobiec nieuzasadnionemu uzyskiwaniu świadczeń z systemu ubezpieczeń społecznych.
Nieprawidłowo przeprowadzone postępowanie sądowe w wyniku braku umożliwienia stronie złożenia dodatkowych wyjaśnień w związku z niezawiadomieniem o posiedzeniu niejawnym narusza zasadę uczciwego procesu i jest podstawą do uznania nieważności postępowania oraz uchylenia wyroku Sądu I instancji.
Umowy, które w swej treści ograniczają się do ogólnego określenia przedmiotu świadczenia, bez sprecyzowania sposobu realizacji oraz bez przyjęcia odpowiedzialności za konkretne, materialne rezultaty, należy kwalifikować jako umowy o świadczenie usług, a nie umowy o dzieło.
Umowa dotycząca przygotowania i wygłoszenia wykładu, która nie określa szczegółowo ram jakościowych i indywidualnych cech wykładu, stanowi umowę o świadczenie usług, a nie umowę o dzieło, w związku z czym podlega obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu.
W przypadku połączenia spółek przed wejściem w życie nowelizacji ustawy - Prawo farmaceutyczne, sukcesja zezwoleń na prowadzenie aptek ogólnodostępnych następuje z mocy prawa na podstawie art. 494 § 2 kodeksu spółek handlowych, a zmiana przepisów prawa farmaceutycznego wyłączająca sukcesję nie ma zastosowania do zdarzeń prawnych, które miały miejsce przed jej wejściem w życie.
Świadczenia wychowawcze uznaje się za nienależnie pobrane, jeśli są wypłacone mimo braku prawa do nich wynikającego z ustawowych przesłanek obiektywnych, bez względu na świadomość lub intencje osoby pobierającej świadczenie. Teza od Redakcji
Powtarzalne czynności, które są wymagane do starannego działania i nie prowadzą do powstania indywidualnego, niepowtarzalnego dzieła, należy kwalifikować jako umowy o świadczenie usług, a nie umowy o dzieło, co wiąże się z obowiązkiem objęcia wykonawcy ubezpieczeniem zdrowotnym.
Umowy o wykonywanie powtarzalnych czynności, stanowiących część procesu produkcyjnego, które nie mają indywidualnego charakteru, nie mogą być kwalifikowane jako umowy o dzieło, lecz jako umowy o świadczenie usług, podlegające przepisom dotyczących umowy zlecenia i obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego.
Osoba pełniąca funkcję prezesa zarządu spółki z o.o., posiadająca jednocześnie niemal wszystkie udziały tej spółki, nie może być uznana za pracownika w rozumieniu art. 22 § 1 k.p. z uwagi na brak podporządkowania pracowniczego, a w konsekwencji nie podlega obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym jako pracownik.
Praca na stanowiskach dozoru ruchu oraz kierownictwa ruchu kopalń węgla brunatnego może zostać uznana za pracę górniczą jedynie wówczas, gdy spełnia warunki określone w art. 50c ust. 1 pkt 5 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, w tym wymóg zatrudnienia na stanowiskach określonych w rozporządzeniu, przy czym nie jest konieczne, aby była wykonywana na odkrywce w określonym wymiarze czasu.