Zgodnie z art. 27 ust. 5 ustawy o świadczeniach rodzinnych przy ubieganiu się o świadczenie pielęgnacyjne, istotnym warunkiem jest brak posiadania przez wnioskodawcę uprawnienia do otrzymywania świadczenia konkurencyjnego. W przypadku zbiegu uprawnień do specjalnego zasiłku opiekuńczego i świadczenia pielęgnacyjnego, uprawnionemu może przysługiwać wyłącznie jedno z tych świadczeń, co wyklucza możliwość

Zasada swobody prowadzenia działalności gospodarczej nie ma nieograniczonego charakteru. Istnieje wiele rodzajów działalności gospodarczej podlegających ograniczeniom, a jedną z nich jest działalność polegająca na sprzedaży napojów alkoholowych, która obwarowana jest szeregiem ograniczeń wynikających z przepisów ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi.

W świetle art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. b ustawy o świadczeniach rodzinnych oraz art. 27 ust. 5 tej samej ustawy, w przypadku zbiegu uprawnień do świadczenia pielęgnacyjnego i specjalnego zasiłku opiekuńczego, ostateczny wybór świadczenia należy do osoby uprawnionej, jednakże decyzja organu administracji publicznej wydana na podstawie zgody strony stanowi wyraz jej woli i jest wiążąca, co wpływa na możliwość

Organom państwowej inspekcji sanitarnej, orzekającym o chorobach zawodowych, przysługuje prawo do weryfikacji materiału dowodowego, w tym orzeczeń lekarskich, oraz do krytycznej oceny danych dotyczących pracy pracownika, a także do wydawania decyzji o stwierdzeniu choroby zawodowej lub braku podstaw do jej stwierdzenia na podstawie przepisów art. 5 pkt 4a ustawy o państwowej inspekcji sanitarnej w

Prawo do świadczenia pielęgnacyjnego nie jest wykluczone z powodu posiadania prawa do emerytury, o ile osoba rezygnuje z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w celu opieki nad niepełnosprawnym członkiem rodziny. Przy ocenie wniosku o świadczenie powinno się uwzględniać konstytucyjną zasadę równości.

Ponowne ustalenie wysokości emerytury na podstawie art. 110 ustawy o emeryturach i rentach z FUS wymaga nie tylko wskazania przez wnioskodawcę podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne przypadającej po przyznaniu świadczenia, ale również wykazania, że nowo ustalony wskaźnik wysokości podstawy wymiaru jest wyższy od poprzednio obliczonego. Naruszenie tych zasad prowadzi do nieuzasadnienia

W interpretacji umów ubezpieczenia, szczególnie w przypadku ubezpieczeń o charakterze ochronnym, zasada in dubio contra proferentem powinna być ściśle respektowana, co oznacza, że wszelkie niejasności lub wątpliwości co do zakresu odpowiedzialności i wyłączeń powinny być rozstrzygane na korzyść ubezpieczającego, aby zachować zgodność z celem ubezpieczenia i zasady lojalności.

Nie stanowi działalności gospodarczej działalność wykonywana okresowo i sporadycznie, a także jeśli nie jest ona prowadzona w celu osiągnięcia dochodu (zarobku) rozumianego jako nadwyżka przychodów nad poniesionymi kosztami.

Działalność gospodarcza jako podstawa do objęcia ubezpieczeniami społecznymi musi być rzeczywista i spełniać kryteria zarobkowości, ciągłości oraz zorganizowania, przy czym same deklaracje prowadzenia takiej działalności, bez realnego jej wykonywania i osiągania z niej zysku, nie są wystarczające do uznania, że przedsiębiorca podlega obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym.

Działalność ubezpieczonego podczas zwolnienia lekarskiego, obejmująca incydentalne uczestnictwo w posiedzeniach Rady Nadzorczej i wykonanie jednorazowych czynności technicznych, nie kwalifikuje się jako praca zarobkowa w rozumieniu art. 17 ust. 1 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, jeżeli nie ma charakteru regularnej i zyskownej działalności