Osoba sprawująca opiekę nad niepełnosprawnym, mająca ustalone prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy, może ubiegać się o świadczenie pielęgnacyjne wyłącznie pod warunkiem zawieszenia pobierania tej renty.
Sprawowanie opieki nad osobą niepełnosprawną, aby uprawniało do otrzymania świadczenia pielęgnacyjnego, musi mieć charakter ciągły i stały oraz wykluczać możliwość podjęcia przez opiekuna zatrudnienia nawet w niepełnym wymiarze czasu pracy.
Zdarzenie mogące być uznane za wypadek przy pracy nie może być wyłączone z tej kwalifikacji tylko ze względu na posiadanie zwolnienia lekarskiego, jeśli ubezpieczony nie pobiera świadczeń z tytułu zasiłku chorobowego, a czynności wykonywane były w ramach prowadzonych działań gospodarczych.
Epizodyczne umowy zlecenia realizowane przez ubezpieczonego nie spełniają przesłanek negatywnych do przyznania świadczenia rehabilitacyjnego, jeśli ich charakter i uzyskany dochód nie zapewniają źródła utrzymania, a tym samym nie wyczerpują pojęcia podjęcia działalności zarobkowej, o której mowa w art. 13 ust. 1 pkt 2 ustawy zasiłkowej.
Osoba wnioskująca o świadczenie pielęgnacyjne z tytułu opieki nad niepełnosprawnym w stopniu znacznym członkiem rodziny, pozostającym w związku małżeńskim, może otrzymać to świadczenie jedynie wtedy, gdy współmałżonek osoby niepełnosprawnej legitymuje się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności.
Świadczenie pielęgnacyjne, zgodnie z art. 17 ust. 5 pkt 2 lit. a ustawy o świadczeniach rodzinnych, nie przysługuje, jeżeli osoba wymagająca opieki pozostaje w związku małżeńskim, chyba że współmałżonek legitymuje się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności.
Organ administracyjny nie może uzależniać przyznania świadczenia pielęgnacyjnego od obecności innych osób zobowiązanych do alimentacji wobec osoby niepełnosprawnej, a jedynie od faktu, czy osoba ubiegająca się o świadczenie może faktycznie podjąć zatrudnienie, wykonując jednocześnie czynności opiekuńcze.
W świetle art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a ustawy o świadczeniach rodzinnych, osoba sprawująca opiekę, która ma ustalone prawo do emerytury, może ubiegać się o świadczenie pielęgnacyjne tylko wtedy, gdy zawiesi prawo do emerytury, ponieważ posiadanie prawa do emerytury wyłącza możliwość pobierania świadczenia pielęgnacyjnego.
W przypadku gdy wojewoda ustali, że mają zastosowanie przepisy o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego wobec członka rodziny osoby uprawnionej do świadczeń rodzinnych, właściwy organ jest zobligowany do uchylenia decyzji przyznającej świadczenia rodzinne za okres, w którym osoba podlega ustawodawstwu innego państwa (art. 23a ust. 5 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych
Świadczenie pielęgnacyjne przysługuje osobom, które z powodu sprawowania stałej opieki nad niepełnosprawnym członkiem rodziny nie podejmują ani nie podejmowały zatrudnienia, jeśli zakres i charakter tej opieki uniemożliwia im podjęcie pracy zarobkowej.
Ustalenie przez wojewodę, że w sprawie mają zastosowanie przepisy o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego, obliguje organ gminy do uchylenia decyzji przyznającej świadczenia rodzinne od dnia, w którym osoba podlega ustawodawstwu państwa, w którym mają zastosowanie te przepisy.
Prezydent miasta uchyla decyzję przyznającą świadczenia rodzinne, gdy uzyska informację od wojewody, że w stosunku do członka rodziny uprawnionej do tych świadczeń mają zastosowanie przepisy o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego. Teza od Redakcji
Ustawa o świadczeniach rodzinnych uniemożliwia pobieranie równocześnie renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy i świadczenia pielęgnacyjnego; konieczność dokonania wyboru między tymi świadczeniami wynika z zasady równości i unikania faworyzującego traktowania.
Przyznanie renty rodzinnej w drodze wyjątku na podstawie art. 83 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS wymaga łącznego spełnienia przesłanek całkowitej niezdolności do pracy lub wieku uniemożliwiającego podjęcie zatrudnienia oraz braku niezbędnych środków utrzymania. Brak spełnienia którejkolwiek z tych przesłanek wyklucza możliwość przyznania świadczenia. Teza od Redakcji
Świadczenie pielęgnacyjne nie przysługuje osobie pełniącej funkcję rodziny zastępczej niespokrewnionej nad niepełnosprawnym dzieckiem, jeżeli przed złożeniem wniosku nie wystąpiła o przysposobienie dziecka i w związku z tym nie ciąży na niej obowiązek alimentacyjny względem dziecka.
Termin 30 dni na wydanie rozstrzygnięcia nadzorczego przez Wojewodę jest terminem prekluzyjnym. Przekroczenie tego terminu powoduje wygaśnięcie uprawnienia nadzorczego. Akt nadzoru wydany po tym terminie jest rozstrzygnięciem zapadłym z naruszeniem przepisów o właściwości i jako taki podlega uchyleniu.
Osoba uprawniona do renty rolniczej może zawiesić prawo do tego świadczenia, aby ubiegać się o świadczenie pielęgnacyjne, jeżeli spełnia wszystkie pozostałe warunki przyznania świadczenia pielęgnacyjnego.
W przypadku zbiegu uprawnień do świadczenia pielęgnacyjnego i specjalnego zasiłku opiekuńczego, przy przyznawaniu świadczenia pielęgnacyjnego, warunkiem jest brak posiadania prawa do konkurencyjnego świadczenia; zmiana decyzji możliwa jest jedynie za zgodą wnioskodawcy i zgodnie z jego wskazaniami.
Sąd administracyjny nie narusza przepisów KPA, analizując decyzję o odmowie przyznania świadczenia wychowawczego, gdy formalne postanowienia sądu wskazują na ustalone miejsce zamieszkania dziecka, niezależnie od faktycznej opieki przez rodzica.
Odmowa przyznania świadczenia pielęgnacyjnego nie może być oparta na istnieniu innych osób zobowiązanych alimentacyjnie, ani na ogólnej ocenie, że sprawowana opieka mieści się w standardowych obowiązkach domowych i nie wymaga rezygnacji z zatrudnienia.