Opieka naprzemienna nad dzieckiem musi wynikać bezpośrednio z orzeczenia sądu powszechnego; organy administracji publicznej nie mają uprawnienia do samodzielnego ustalania takiej formy opieki na podstawie wywiadów środowiskowych. Teza od Redakcji

Zasiłek chorobowy nie przysługuje z tytułu niezdolności do pracy, która powstała w trakcie trwania ubezpieczenia chorobowego z innego tytułu, jeśli osoba po ustaniu tego tytułu kontynuuje działalność stanowiącą nowy tytuł do ubezpieczenia chorobowego.

Pracownikom, którzy na koszt własny podnieśli kwalifikacje potrzebne na danym stanowisku pracy, przysługuje roszczenie o wzrost wynagrodzenia, jeśli regulamin wynagradzania to przewiduje, a brak precyzyjnych zapisów w regulaminie nie może obciążać pracownika.

W przypadku, gdy jeden z rodziców dziecka przebywa w kraju, gdzie mają zastosowanie unijne przepisy o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego, polskie świadczenia wychowawcze przyznane i wypłacone mogą zostać uznane za nienależnie pobrane, jeśli decyzja przyznająca te świadczenia zostanie uchylona z powodu zastosowania przepisów o koordynacji.

Ocena organu przyznającego świadczenie pielęgnacyjne nie może opierać się wyłącznie na kryterium wieku powstania niepełnosprawności osoby wymagającej opieki, lecz wymaga wszechstronnego zbadania okoliczności wskazujących na rzeczywistą potrzebę i możliwość sprawowania opieki oraz ewentualny zbieg świadczeń społecznych.

Zawieszenie prawa do pobierania emerytury na wniosek uprawnionego pozwala na uczynienie bezskuteczną negatywną przesłankę zawartą w art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a ustawy o świadczeniach rodzinnych, wyłączającą nabycie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego w przypadku posiadania przez osobę sprawującą opiekę prawa do emerytury, umożliwiając jej tym samym uzyskanie świadczenia korzystniejszego, które zostało

Świadczenie pielęgnacyjne, zgodnie z art. 17 ust. 5 pkt 2 lit. a ustawy o świadczeniach rodzinnych, nie przysługuje osobie spokrewnionej z niepełnosprawną w pierwszym stopniu (np. córce) jeżeli współmałżonek osoby wymagającej opieki nie legitymuje się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności. Literalna wykładnia przepisów wyklucza możliwość przyznania tego świadczenia w przypadku braku takiego

Spełnienie przesłanek do przyznania świadczenia pielęgnacyjnego wynikających z art. 17 ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych wymaga wykazania bezpośredniego związku przyczynowo-skutkowego między koniecznością sprawowania opieki nad osobą niepełnosprawną a niemożnością podjęcia pracy zawodowej przez opiekuna.

Prawo do świadczenia pielęgnacyjnego dla osób spokrewnionych z osobą wymagającą opieki, zgodnie z art. 17 ust. 1a ustawy o świadczeniach rodzinnych, przysługuje jedynie w sytuacji, gdy współmałżonek osoby wymagającej opieki legitymuje się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności.

Zarządzenie powierzenia pełnienia obowiązków kierownika samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej bez przeprowadzenia procedury konkursowej i bez podstawy prawnej stanowi istotne naruszenie prawa skutkujące jego nieważnością.

Art. 15h ust. 1 pkt 2 ustawy covidowej przedłuża ważność orzeczeń o niepełnosprawności nie tylko na potrzeby kart parkingowych czy spraw społecznych, ale również w sprawach o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego.

Osoba pobierająca rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy może ubiegać się o świadczenie pielęgnacyjne, pod warunkiem zawieszenia wypłaty swojej renty.

Stwierdzenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego wymaga oceny, czy zakres i intensywność sprawowanej opieki nad osobą niepełnosprawną uniemożliwia opiekunowi podjęcie zatrudnienia lub pracy zarobkowej, przy czym ocena ta powinna uwzględniać aktualne potrzeby i stan zdrowia osoby podlegającej opiece oraz możliwości i realia życiowe opiekuna.

Przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego nie może być uzależnione od istnienia innych osób zobowiązanych alimentacyjnie, zdolnych do podzielenia się obowiązkami opiekuńczymi, jeśli osoba wnioskująca o świadczenie faktycznie sprawuje pełną i całodobową opiekę nad członkiem rodziny wymagającym stałej pomocy, co uniemożliwia jej podjęcie pracy zarobkowej.

Przy ocenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego istotne jest ustalenie, czy zakres opieki nad osobą niepełnosprawną w sposób realny uniemożliwia opiekunowi podjęcie zatrudnienia bądź zmusza do rezygnacji z pracy, przy czym fakt wcześniejszej rezygnacji nie wyklucza przyznania świadczenia jeżeli w chwili decydowania istnieje bezpośredni związek między koniecznością sprawowania opieki a niemożnością

W przypadku sprawowania stałej i długotrwałej opieki nad osobą niepełnosprawną, która uniemożliwia podjęcie przez opiekuna jakiejkolwiek pracy zarobkowej, osoba ta ma prawo do świadczenia pielęgnacyjnego niezależnie od potencjalnego obciążenia obowiązkiem alimentacyjnym innych członków rodziny.

W przypadku kiedy świadczenie pielęgnacyjne przysługujące osobie sprawującej opiekę nad członkiem rodziny jest wyższe od otrzymywanej przez nią emerytury, możliwe jest zawieszenie prawa do emerytury i uzyskanie świadczenia pielęgnacyjnego, co jest zgodne z zasadą sprawiedliwości społecznej i równości wobec prawa.

Świadczenie pielęgnacyjne przysługuje osobie sprawującej opiekę nad niepełnosprawnym członkiem rodziny, jeżeli faktycznie nie może ona podjąć zatrudnienia z powodu konieczności stałej, całodobowej opieki nad osobą niepełnosprawną, a okoliczność istnienia innych osób zobowiązanych do alimentacji nie stanowi przeszkody do przyznania tego świadczenia.