Odmowa przyznania pomocy społecznej w formie dostarczania ciepłych posiłków nie narusza prawa, jeśli organ odmawiający udzielenia pomocy nie dysponuje możliwościami zaspokojenia konkretnej potrzeby skarżącego zgodnie z art. 3 ust. 4 ustawy o pomocy społecznej, pomimo istnienia uzasadnionych przesłanek do udzielenia takiej pomocy.

Świadczenie usług na podstawie umowy zlecenia zawartej w ramach prowadzonej działalności nie prowadzi do powstania nowego (odrębnego) tytułu ubezpieczenia społecznego ani też zbiegu tytułów do ochrony ryzyk socjalnych z ustawy systemowe.

Zgodnie z art. 17 ust. 5 pkt 2 lit. a ustawy o świadczeniach rodzinnych, w sytuacji, gdy osoba wymagająca opieki pozostaje w związku małżeńskim z osobą nieposiadającą orzeczenia o znacznym stopniu niepełnosprawności, prawo do świadczenia pielęgnacyjnego nie przysługuje innym członkom rodziny, nawet jeśli faktycznie sprawują oni opiekę.

Zgodnie z art. 31 ust. 3 Konstytucji RP, ograniczenie prawa do jawnego rozpatrzenia sprawy sądowej, na posiedzeniu niejawnym jest dopuszczalne w warunkach stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii uzasadnionego ochroną zdrowia publicznego i porządku publicznego.

Przyznanie specjalnego zasiłku opiekuńczego na podstawie art. 16a ust. 1 u.ś.r. wymaga istnienia bezpośredniego związku pomiędzy rezygnacją z zatrudnienia a sprawowaniem stałej opieki nad osobą niepełnosprawną w stopniu znacznym, a sama opieka musi uniemożliwiać podjęcie zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej.

Udział radnego w sesjach rady miejskiej nie kwalifikuje się jako działalność zarobkowa powodująca utratę prawa do zasiłku chorobowego, ze względu na charakter publicznoprawny stosunku, w ramach którego działa radny, oraz brak otrzymywania wynagrodzenia w formie zarobku za uczestnictwo w takich sesjach. Diety otrzymane przez radnego mają charakter rekompensujący i nie przewyższają minimalnego wynagrodzenia

Artykuł 12e ust. 3 ustawy o zdrowiu publicznym dotyczy sytuacji, w której kupujący prowadzi jednocześnie sprzedaż detaliczną oraz hurtową tego napoju słodzonego, który kupił.

Zawieszenie wypłaty emerytury przez ZUS bez właściwej weryfikacji faktów oraz bez wezwania ubezpieczonej do przedłożenia dokumentów potwierdzających rozwiązanie stosunku pracy jest błędem organu rentowego. Prawo do emerytury nie może być zawieszone w sytuacji, gdy ubezpieczony rozwiązał stosunek pracy w okresie między złożeniem wniosku a wydaniem decyzji o przyznaniu świadczenia, a organ rentowy ma

Prawidłowe pouczenie świadczeniobiorcy, wymagane przez art. 30 ust. 2 pkt 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych, musi być sformułowane i przedstawione w sposób jasny i zrozumiały, umożliwiający adresatowi świadome zrozumienie okoliczności, w których może dochodzić do utraty prawa do pobieranych świadczeń, a tym samym uznanie ich za nienależnie pobrane.

Zgodnie z art. 235¹ kodeksu pracy, przy rozpoznawaniu choroby zawodowej istotne jest ustalenie związku przyczynowego między warunkami pracy a wystąpieniem choroby. Dla stwierdzenia choroby zawodowej konieczne jest nie tylko udowodnienie narażenia zawodowego na czynniki szkodliwe, ale również wykazanie, że charakterystyka kliniczna choroby odpowiada skutkom działania tych czynników.

1. Osoby, które w znacznym stopniu utraciły prawo do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji mogą utracić prawo do renty, jeżeli uzyskały nowe kwalifikacje predestynujące je do nowej pracy, odpowiedniej ze względu na stopień naruszenia sprawności organizmu oraz wiek i predyspozycje psychofizyczne. 2. Przekwalifikowaniem jest nabycie nowych kwalifikacji zarówno formalnych, jak i rzeczywistych

Ocena niezdolności do pracy ubezpieczonego rolnika w kontekście ubiegania się o rentę rolniczą musi uwzględniać specyfikę i charakterystykę prowadzonego przez niego gospodarstwa rolnego, w tym jego wielkość, poziom zmechanizowania i rodzaj prowadzonej produkcji. Brak takich ustaleń może skutkować niepełnym materiałem dowodowym i niewłaściwą oceną stanu zdrowia ubezpieczonego.

Stan epidemii, poprzedzony stanem zagrożenia epidemiologicznego, nie jest stanem klęski żywiołowej, a w związku z tym, że nie jest stanem nadzwyczajnym w rozumieniu art. 228 ust. 1 Konstytucji RP, nie może prowadzić wraz z wprowadzanymi na jego podstawie ograniczeniami do naruszania podstawowych praw i wolności.

Stan epidemii, poprzedzony stanem zagrożenia epidemiologicznego, nie jest stanem klęski żywiołowej, a w związku z tym, że nie jest stanem nadzwyczajnym w rozumieniu art. 228 ust. 1 Konstytucji RP, nie może prowadzić wraz z wprowadzanymi na jego podstawie ograniczeniami do naruszania podstawowych praw i wolności.