Dostęp do świadczeń pielęgnacyjnych jest związany z kryterium orzeczonego stopnia znacznej niepełnosprawności, co nie narusza Konstytucji RP. Ustalenie takiego warunku jest obiektywne, nie stanowi dyskryminacji i sprzyja równości oraz transparentności w udzielaniu świadczeń ze środków publicznych.

Działalność gospodarcza, aby była uznana za taką w świetle prawa, musi być prowadzona w sposób ciągły i zorganizowany, na własny rachunek i ryzyko przedsiębiorcy. Działalność okresowa, sporadyczna lub nie mająca na celu osiągnięcia dochodu nie jest uznawana za działalność gospodarczą. W praktyce, faktyczne prowadzenie działalności gospodarczej to coś więcej niż jednorazowe lub kilkukrotne przygotowanie

Warunkiem przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego osobom wymienionym w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o świadczeniach rodzinnych, sprawującym opiekę nad osobą pozostającą w związku małżeńskim, jest legitymowanie się przez współmałżonka osoby wymagającej opieki orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności.

Zgodnie z judykaturą, w kontekście oceny braku niezbędnych środków utrzymania określonym w art. 83 ust. 1 u.o.e.i.r., stosuje się odniesienie do najniższej kwoty świadczenia przyznawanego w trybie zwykłym, co stanowi obiektywny, jednakowy dla wszystkich wnioskodawców, miernik spełnienia przesłanki ustawowej. Właściwe jest również stanowisko, że najniższe świadczenie przyznane w trybie zwykłym umożliwia

Zgodnie z art. 17 ust.1a ustawy oświadczeniach rodzinnych, prawo do świadczenia pielęgnacyjnego w sytuacji, gdy obowiązek alimentacyjny wynika z przepisów kodeksu rodzinnego i opiekuńczego., przysługuje wyłącznie pod warunkami ściśle określonymi w tym przepisie, które muszą być spełnione łącznie, niezależnie od relacji rodzinnych między osobami zobowiązanymi do alimentacji, a osobą wymagającą opieki

Dodatek pielęgnacyjny, dodatek dla sierot zupełnych, a także dodatek kombatancki nie mają charakteru świadczeń samodzielnych, lecz wyłącznie akcesoryjnych, w przypadku uzyskania prawa do emerytury lub renty, o której mowa w art. 16 ust. 1 i 2 u.o.k., a ponadto nie są przyznawane jako świadczenia w drodze wyjątku.

W świetle art. 13a ust. 1 ustawy o o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy, informacja o przebiegu służby w organach bezpieczeństwa PRL, mimo formalnego charakteru, nie przesądza o zaangażowaniu funkcjonariusza w działania państwa totalitarnego i wymaga oceny w kontekście całokształtu okoliczności sprawy.

W przypadku zbiegu prawa do emerytury mundurowej, obliczonej na maksymalnych zasadach bez możliwości doliczenia okresów pracy cywilnej, oraz prawa do emerytury z ubezpieczenia społecznego, ustawodawca przewiduje wypłatę jednego świadczenia - wyższego lub wybranego przez zainteresowanego, co wynika z zasady nie kumulacji świadczeń i jest zgodne z konstytucyjnymi zasadami równości oraz sprawiedliwości

1. W kontekście naruszenia prawa materialnego w sprawach dotyczących zaopatrzenia emerytalnego funkcjonariuszy służb na rzecz totalitarnego państwa, kluczowe jest ustalenie, czy dana osoba rzeczywiście pełniła służbę na rzecz takiego państwa, uwzględniając wszystkie okoliczności sprawy, a także zachowując proporcjonalność i legalność działań ograniczających prawa nabyte w procesie transformacji ustrojowej

Artykuł 9 Kodeksu postępowania administracyjnego nie nakłada na organy administracji obowiązku zawiadamiania strony o treści powszechnie obowiązujących, publikowanych aktów prawnych i wynikających z nich obowiązków czy też konsekwencjach niezastosowania się do konkretnych przepisów.

Obowiązek ubezpieczenia wspólnika jednoosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością jest powiązany jedynie z posiadaniem przez niego takiego statusu prawnego, a nie z prowadzeniem działalności gospodarczej. Jedyny wspólnik spółki z ograniczoną odpowiedzialnością podlega zatem obowiązkowo ubezpieczeniom społecznym na podstawie tytułu określonego w art. 8 ust. 6 pkt 4 ustawy systemowej. Z treści

Prawa i obowiązki stron stosunku ubezpieczenia społecznego są określane przepisami o charakterze bezwzględnie obowiązującym, a organ nie może niczego świadczyć w ramach swobodnego uznania. Termin na rozliczenie i opłacenie składek, do których poboru jest zobowiązany ZUS, ma charakter terminu prawa materialnego i nie podlega przywróceniu. Regulacja prawna ubezpieczenia społecznego cechuje się tym, że

Niezdolność do pracy jako przesłanka prawa do świadczeń jest ściśle związana ze zdrowiem ubezpieczonego (stopniem naruszenia sprawności organizmu) oraz z rokowaniem co do odzyskania przez niego zdolności do pracy zarobkowej (art. 12 u.e.r.f.u.s.). Jest stanem, który może ulegać zmianom, w związku z czym określenie "trwała niezdolność do pracy" i "renta stała" są pojęciami prawnymi mającymi inną treść

Warunkiem przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego osobom wymienionym w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o świadczeniach rodzinnych, sprawującym opiekę nad osobą pozostającą w związku małżeńskim, jest legitymowanie się przez współmałżonka osoby wymagającej opieki orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności.

W kontekście przyznawania świadczenia pielęgnacyjnego, zgodnie z art. 17 ust. 5 pkt 2a ustawy o świadczeniach rodzinnych, istotne jest, aby małżonek osoby wymagającej opieki legitymował się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności.

W przypadku rozbieżności wyników wykładni językowej, systemowej i celowościowej przepisów prawa, konieczne jest zastosowanie wykładni prokonstytucyjnej, zapewniającej najpełniejszą realizację postanowień Konstytucji RP, nawet jeśli oznacza to odstąpienie od brzmienia językowego przepisu ustawy.

Prawo do świadczenia pielęgnacyjnego przysługuje opiekunowi osoby niepełnosprawnej, który pobiera rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy, jednak nie jest możliwe jednoczesne pobieranie obu tych świadczeń. W przypadku zbiegu praw do świadczeń, opiekun musi dokonać wyboru i zrezygnować z jednego z nich.

Warunkiem przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego osobom wymienionym w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o świadczeniach rodzinnych, sprawującym opiekę nad osobą pozostającą w związku małżeńskim, jest legitymowanie się przez współmałżonka osoby wymagającej opieki orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności.