Pełnienie służby w formacjach wskazanych w art. 13b ustawy zaopatrzeniowej przypisuje ubezpieczonemu służbę na rzecz totalitarnego państwa, uzasadniającą obniżenie świadczeń emerytalno-rentowych, niezależnie od indywidualnego charakteru działań funkcjonariusza, jeśli działania jednostki wpisywały się w opresyjny system PRL.

Organ rentowy nie może jednostronnie wycofać zaświadczenia A1 bez przeprowadzenia procedury współpracy z instytucją właściwą innego państwa członkowskiego, ponieważ narusza to zasadę lojalnej współpracy i może prowadzić do wyłączenia ubezpieczonego z systemu zabezpieczenia społecznego.

Organ rentowy nie jest uprawniony do ustalania podlegania obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego w odniesieniu do form prowadzonej działalności, gdyż kompetencja ta zastrzeżona jest dla Narodowego Funduszu Zdrowia. Sąd ubezpieczeń społecznych, kontrolując decyzje organu rentowego, nie może orzekać poza zakresem właściwości tego organu.

Obniżenie wysokości policyjnej emerytury do przeciętnej emerytury FUS na podstawie art. 15c ust. 3 ustawy zaopatrzeniowej, w odniesieniu do osób, które po służbie w instytucjach PRL pełniły długoletnią i nienaganną służbę w Policji III RP, narusza zasady demokratycznego państwa prawnego, równości i ochrony prawa własności wynikające z Konstytucji RP.

Repatriant, który nie posiadał obywatelstwa polskiego w okresie swojej aktywności zawodowej, może nabyć prawo do polskiej emerytury na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 9 ustawy emerytalnej, jeśli powrócił do kraju po dniu 22 lipca 1944 r. i nie pobiera świadczenia emerytalnego z instytucji zagranicznej. Okresy zatrudnienia za granicą mogą być uznane za składkowe tylko w zakresie, w jakim nie skutkują wypłatą

Zmniejszenie świadczenia emerytalnego funkcjonariusza na podstawie przepisów ustawy zaopatrzeniowej wymaga indywidualnej oceny charakteru pełnionej służby, a domniemanie wynikające z przynależności do określonej jednostki musi być weryfikowane w świetle całokształtu okoliczności sprawy, z poszanowaniem zasad równości i ochrony praw nabytych.

Praca operatora zwałowarki w kopalni węgla brunatnego, zgodnie z nowelizacją art. 50d ust. 1 i 1a ustawy emerytalnej, może być uznana za pracę w przodku, uprawniającą do stosowania przelicznika 1,8 przy ustalaniu wysokości emerytury górniczej.

Faktyczne prowadzenie działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych wymaga spełnienia kryteriów zorganizowanego, ciągłego i zarobkowego charakteru tej działalności; przerwy w aktywności zawodowej, które nie są poparte konkretnymi działaniami na rzecz wznowienia działalności, wykluczają obowiązek podlegania ubezpieczeniom społecznym.

Przepisy art. 194i i 194j ustawy emerytalnej, wprowadzone w celu wykonania wyroku Trybunału Konstytucyjnego P 20/16, stanowią zgodne z Konstytucją odstępstwo od zasady równego traktowania ubezpieczonych, usuwając niekonstytucyjne pomniejszenie podstawy emerytury o pobrane świadczenia wcześniejsze, lecz nie uprawniają do ponownej waloryzacji kapitału na dzień późniejszy niż moment złożenia wniosku o

Zastosowanie art. 13b ustawy zaopatrzeniowej wymaga udowodnienia indywidualnych czynów funkcjonariusza wskazujących na faktyczne naruszanie podstawowych praw i wolności człowieka, a sąd rozpoznający sprawę musi uwzględnić wszystkie okoliczności faktyczne i przestrzegać zasad postępowania dowodowego, w tym zasady kontradyktoryjności.

Przepis art. 17 ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych nie uzależnia przyznania świadczenia pielęgnacyjnego od wdrożenia przez wnioskodawcę innych form pomocy opiekuńczej przed ubieganiem się o to świadczenie. Ustawa nie wymaga wykluczenia możliwości opieki przez inne osoby z tej samej grupy alimentacyjnej w celu przyznania świadczenia pielęgnacyjnego jednej z tych osób. Teza od Redakcji